Η Μαριέττα Φαφούτη ξέρει να φτιάχνει ανάλαφρα ποπ τραγούδια από αυτά που δεν τα λες χαζοχαρούμενα. Είναι η δικιά μας απάντηση για την κάθε Kate Nash και Marina and the Diamonds που βγάζει η Αγγλία. Τη γνωρίσαμε το 2010 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ, το “Try a little romance” και μας εξέπληξε με τη φρεσκάδα, τη ζωντάνια και τη θεατρικότητα που έχουν τα τραγούδια της. Η Μαριέττα Φαφούτη χτες κυκλοφόρησε το καινούριο της single, το «Κookoobadi» που θα είναι στον δίσκο που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο. Σήμερα είναι το τελευταίο της live στον Σταυρό Του Νότου.
Ποιες είναι οι μέχρι τώρα εντυπώσεις σου από τις συναυλίες Back to Ηappiness που κάνετε στο Σταυρό του Νότου;
Πραγματικά είναι πάρα πολύ όμορφα. Γίνεται αυτό ακριβώς που θέλαμε όταν σκεφτήκαμε αυτά τα live. Θέλαμε να χαμογελάει ο κόσμος όσο είναι μαζί μας! Και επίσης λατρεύουμε τον χώρο. Από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε μέσα είπαμε: «Εδώ είμαστε…». Και είμαστε χαρούμενοι που έχει πάει καλά.
Μέσα σε αυτή τη δύσκολη οικονομική ο κόσμος που έρχεται να σας δει πως σου φαίνεται; Είναι χαρούμενος;
Ο καθένας που έρχεται να μας ακούσει κουβαλάει και την δική του ιστορία από πίσω. Έτσι όσο θετικά προδιατεθειμένος και αν είναι, συχνά αισθάνεται και μία μικρή επιφύλαξη. Ωστόσο, αυτό έχει πλάκα αν αναλογιστείς πως ενώ στην αρχή έχουν όλοι μία διερευνητική στάση απέναντι στο τι θα συναντήσουν, στα δέκα πρώτα λεπτά τραγουδάμε όλοι μαζί «λαλαλα» και «τουρουρου» με ένα χαμόγελο από εδώ μέχρι απέναντι.
Πως είναι ο πρώτος χρόνος μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ σου; Υπάρχει η ίδια κίνηση στα πράγματα όπως και τότε;
Η αλήθεια είναι πως το άλμπουμ μου έδωσε μεγάλη ώθηση από πλευράς ψυχολογίας. Δηλαδή, μέχρι τότε έγραφα μουσική για εικόνα, είχα τα ευχαριστήρια e-mail από ανθρώπους που σε στόλιζαν με γλυκά λόγια, αλλά αυτό που συνέβη μετά το album ήταν πραγματικά αναπάντεχο. Τέτοια όμορφα και ζεστά λόγια ούτε που περίμενα ποτέ να ακούσω. Ακόμη και τώρα μου κάνει εντύπωση κάθε φορά που διαβάζω ένα ευγενικό μήνυμα και ψάχνω να δω μήπως είναι από κάπου γνωστός μου αυτός που μου γράφει αυτά τα λόγια.
Πρόσφατα έγραψες μουσική για μια θεατρική παράσταση. Περί τίνος πρόκειται;
Η μουσική είναι για την παράσταση “I am my own wife” σε σκηνοθεσία Σήφη Βαρδάκη και με τον Χάρη Αττώνη να παίζει 40 διαφορετικούς ρόλους, που ξεκίνησε χτες 30/1 στο Bios. Είχα την χαρά και την τιμή να γράψω τη μουσική για τη συγκεκριμένη παράσταση και η αλήθεια είναι πως το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ αφού μου έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγω από το γλυκανάλατο στιλ που έχω συνδεθεί. Τώρα περιμένω πως και πως την ευκαιρία να γράψω μουσική για θρίλερ.
Χτες όμως έβγαλες στο ίντερνετ και το καινούριο σου single.
Nαι, χτες κυκλοφόρησε ψηφιακά το «Κookoobadi». Αυτό το τραγούδι αντιπροσωπεύει, πάνω κάτω, το ύφος στο οποίο θα κινηθεί ο δεύτερος μου δίσκος που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο, πάλι, από την αγαπημένη Inner Ear Records. Υπάρχουν φυσικά κοινά σημεία αισθητικής, αλλά όπως θα δεις τώρα με απασχολεί πάρα πολύ και η ρυθμικότητα των τραγουδιών. Σαφώς και είμαι εμμονική με τις μελωδίες, αλλά έχω την ανάγκη η μουσική που γράφω αυτή την περίοδο να σε κάνει να θες να σηκωθείς και να χορεύεις μόνος στο δωμάτιο. Έτσι είναι και το «Κookoobadi»! Να αναφέρω πως τεράστιο ρόλο στο νέο ύφος του δίσκου παίζει ο παραγωγός μας ο Θοδωρής Ζευκιλής που τα χέρια του κάνουν θαύματα στην κονσόλα. Επίσης ενώ στον προηγούμενο δίσκο οι ενορχηστρώσεις ήταν σχεδόν μόνο δικές μου, σε αυτό τον δίσκο έχουν αλλάξει τα πράγματα αφού όλη η μπάντα είναι μαζί σε αυτό κάτι που φαίνεται και στο αποτέλεσμα που είναι πιο ουσιαστικό.
Πόσο έχουν δυσκολέψει τα πράγματα στις μέρες μας για ένα μουσικό να δημιουργεί σε αυτή την οικονομική κατάσταση;
Δεν πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο. Προσωπικά η δημιουργία δεν έχει να κάνει με το αν περνάω δύσκολες η όχι καταστάσεις. Είναι μία ανάγκη που έχω. Απλά όταν θα πάω πάνω από το πιάνο, ξέρω ότι πάντα θα φτιάξω κάτι. Ε, και αυτό είτε θα βγει μέτριο είτε χαζομάρα είτε καλό.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Τι ακολουθεί στην πορεία;
Τώρα έχουμε μπει για τα καλά στα Sca Studios και ηχογραφούμε τα τραγούδια του νέου δίσκου. Σήμερα, επίσης, είναι το τελευταίο μας live στο Club του Σταυρού του Νότου. Παράλληλα σχετικά σύντομα θα ετοιμάσουμε το video clip για το «Κookoobadi», το οποίο θα σκηνοθετηθεί από τη φοβερή και τρομερή δεύτερη Φαφούτη, την αδερφή μου Κλαίρη, η οποία έχει αναλάβει όλο το οπτικό υλικό των live μας. Τέλος περιμένουμε να βγει στις αίθουσες το Fatherly Love του Κωνσταντίνου Πιλάβιου, για το οποίο έγραψα τη μουσική, ενώ ξεκινάει την πορεία του στα Φεστιβάλ ανά τον κόσμο και άλλη μία ταινία μικρού μήκους της οποίας έγραψα το soundtrack. Πρόκειται για το Under Ground της Θέλγιας Πετράκη.
Αν δεν ήσουν μουσικός τι θα ήθελες να είσαι; Ποια είναι η δικιά σου ιδανική δουλειά;
Δε νομίζω να μπορούσα να κάνω κάτι άλλο πέρα από το να γράφω μουσικές και να ζω μόνο από αυτό.
