«Η πορνεία δεν ενδιαφέρει δυστυχώς την πολιτεία. Ενας πόλεμος ενάντια στη σωματεμπορία έχει πολιτικό κόστος και ποιος ενδιαφέρεται να το κάνει πράξη; Η πολιτική ισχύς των εκδιδομένων γυναικών είναι ανύπαρκτη, ενώ των πελατών τους σίγουρα ισχυρότερη». Αυτά επισημαίνει ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γρηγόρης Λάζος, ο οποίος πρόσφατα «έγινε πρωτοσέλιδο» εντός και εκτός συνόρων για μια δήλωση που δεν έκανε.
Ο κ. Λάζος έχει αφιερώσει σχεδόν μια εικοσαετία μελετώντας τις διαδρομές της πορνείας στη χώρα μας, ερευνώντας τις αλλαγές στις συνήθειες των πληθυσμών της και ζητώντας εθελοντική βοήθεια για την προστασία των εκδιδομένων γυναικών και την υγεία τους. Την έρευνα την… ξανάπιασε πριν από τέσσερα χρόνια, ύστερα από μεγάλη διακοπή, με αφορμή τις παρενέργειες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Κατέληξε όμως να παρακολουθεί τον εκφυλισμό της μελέτης του από ένα δημοσίευμα των βρετανικών «Times» που ήθελε τις ελληνίδες φοιτήτριες να εκδίδονται για μια τυρόπιτα.
Τυρόπιτα και φοιτήτριες


«Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου ότι κάποιοι στο εξωτερικό θέλουν να φαντάζονται τη χώρα μας σε όλες τις μορφές ταπείνωσης που είναι δυνατόν και σίγουρα βλέπω μια ανθελληνική στάση πίσω από όλα αυτά» λέει ο κ. Λάζος μιλώντας στο «Βήμα». «Συζήτησα βέβαια το θέμα με φίλους μου δημοσιογράφους στο εξωτερικό και μου είπαν ότι ίσως είναι πιο απλό: ένας αρχισυντάκτης –πιθανώς με ανθελληνικά αισθήματα –ήθελε να στήσει έναν τίτλο που να τραβήξει την προσοχή, αδιαφορώντας για την ακρίβεια και τη σχέση του με την αλήθεια. Κάτι τέτοιο γίνεται συχνά. Θα μπορούσε να είναι το περιεχόμενο του μαθήματός μου στους φοιτητές» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Λάζος.
«Συνιστά πραγματικά εφεύρεση το να βγάλει κάποιος από την έρευνά μου ή από κάτι που είπα τέτοιο συμπέρασμα. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει καμία εκδιδόμενη φοιτήτρια στη χώρα μας –αυτό δεν το ξέρω σίγουρα -, αλλά ο τρόπος που παρουσιάστηκε σίγουρα είναι άνω ποταμών. Επίσης άνω ποταμών είναι το ότι κάποιος εφηύρε κάτι τέτοιο και το έβαλε στο στόμα μου. Κάτι που δεν είχα καν σκεφτεί ποτέ» συμπληρώνει εκνευρισμένος.
Η έρευνα του κ. Λάζου για την πορνεία ξεκίνησε το 1989 στο πλαίσιο μιας επιστημονικής απασχόλησής του, συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, διακόπηκε το 1994 και ξανάρχισε το 2011. Οπως λέει αναλύοντας τα συμπεράσματα των τελευταίων τεσσάρων ετών, τα οποία και σύντομα θα δημοσιεύσει, πράγματι υπάρχει αύξηση στην πορνεία στη χώρα μας, ενός ποσοστού 11,5%-12%.
Ερχονται και φεύγουν


Το μεγαλύτερο ποσοστό της αύξησης αφορά Ελληνίδες. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της είναι ότι συνδέεται ανοικτά με την οικονομική κρίση και αφορά γυναίκες μεγαλύτερες, όχι νέες, όπως είχαμε συνηθίσει να κατηγοριοποιούμε τον νέο «πληθυσμό» στα κυκλώματα πορνείας της χώρας μας. Οι γυναίκες άνω των 30 ετών που προστέθηκαν στον χώρο της πορνείας, όπως λέει ο κ. Λάζος, δεν έχουν «μόνιμη» παρουσία. Μισθώνουν δηλαδή τις ερωτικές υπηρεσίες τους και εξαφανίζονται ξανά, αντικαθίστανται από άλλες ή εμφανίζονται πάλι έπειτα από αρκετό καιρό.
Με την έννοια αυτή, δεν είναι ένας πληθυσμός που είναι εύκολο να τον μελετήσεις, καθώς λειτουργεί, όπως σχεδόν όλα στη χώρα μας αυτή τη δύσκολη περίοδο, με διαφορετικούς κανόνες.
Στοιχεία για παιδιά που συμμετέχουν σε κυκλώματα πορνείας δεν υπάρχουν, επειδή ευτυχώς, όπως λέει ο κ. Λάζος, η Αστυνομία είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στον εντοπισμό και στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων, ενώ οι σωματέμποροι δεν το επιδιώκουν για να μην προκαλέσουν την προσοχή των αρχών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει για έναν ερευνητή το ότι παρουσιάζει αύξηση και ο χώρος της ανδρικής πορνείας, αλλά ούτε σε αυτή την περίπτωση μπορούν να συναχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Μιλώντας για την έρευνά του ο κ. Λάζος αναφέρεται στην «πορνεία της εξαθλίωσης» και στη ζωή γυναικών που ζουν στο όριο της επιβίωσης. Για μία ακόμη φορά κάνει έκκληση για εθελοντική βοήθεια και θυμίζει το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που εκδίδονται με τη στοματική τους υγιεινή, την οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ιατρικά λόγω έλλειψης χρημάτων. Αναρωτιέται αν τελικά σε αυτή τη χώρα «έχει κανείς φιλότιμο» και ζητάει έναν χορηγό για να βοηθηθούν ιατρικά οι εκδιδόμενες γυναίκες στη χώρα μας.
Ανήλικες και αλλοδαπές…


«Οταν ξεκίνησα την έρευνά μου ήταν η περίοδος που είχαμε πλέον νέους πληθυσμούς στην Ελλάδα από βαλκανικές και άλλες χώρες και πολλοί αρνούνταν να αποδεχτούν ότι εδώ υπήρχε ήδη, και πολύ περισσότερο σήμερα, trafficking» αναφέρει ο κ. Λάζος.

«Επίσης να σημειώσουμε ότι δεν μιλάμε για γυναίκες που εγκαταλείπουν ξαφνικά τις οικογένειές τους και εκπορνεύονται. Μιλάμε για αυτές που βρίσκονταν στις παρυφές, καθώς η διαδικασία προσέγγισης του χώρου αυτού δεν είναι εύκολη» εξηγεί.
Ανήλικες γυναίκες Ελληνίδες δεν έχουν εντοπιστεί στην έρευνα του κ. Λάζου, αν και έχουν εντοπιστεί αλλοδαπές. «Το ποσοστό αλλοδαπών είναι προφανές ότι έχει καλπάζουσα αύξηση» λέει χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στην έρευνά του των τελευταίων μηνών.

Από 20 ως 15.000 ευρώ
Αγοραίο σεξ από 18.500 γυναίκες
Οι τιμές του αγοραίου έρωτα; Οπως λέει ο κ. Λάζος, «τα μισθώματα αυτά φτάνουν από 20 ως 50 ευρώ για μία ώρα στην κατώτατη πορνεία, καθώς υπάρχουν και οι συναντήσεις που αποτιμώνται σε ποσά των 15.000 ευρώ ή και μεγαλύτερα, αλλά αυτές οι περιπτώσεις δεν μπορούν να αποτιμηθούν, καθώς δεν είναι εύκολα εντοπίσιμες». Τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει ο καθηγητής προέρχονται κυρίως από τις αστυνομικές αρχές και από προσωπικές συνεντεύξεις του ίδιου ή συνεργατών του με γυναίκες που εκδίδονται. «Σε μια κοινωνία όπου έχουμε συνηθίσει όλοι να μισθωνόμαστε, φτάνεις τελικά να δέχεσαι όλες τις μορφές της μίσθωσης αυτής και δεν μπορείς πραγματικά να καθορίσεις μια τιμή ως εκείνη που αφορά τον μέσο όρο» τονίζει.
Στην Αθήνα υπάρχουν σήμερα κατά μέσο όρο 6.500 πορνικές θέσεις όπου εκδίδονται 12.000 γυναίκες, ενώ άλλες 6.500 εκδίδονται στην υπόλοιπη Ελλάδα. Περίπου 300 πανελλαδικά είναι οι αντίστοιχες θέσεις ανδρών. Στην πρωτεύουσα σήμερα υπάρχουν περίπου 525 οίκοι ανοχής, με νόμιμους λιγότερους από δέκα, ενώ ο κύριος όγκος των εκδιδομένων γυναικών δουλεύει στις πλατείες Κολιάτσου, Αμερικής, Βάθης, Κουμουνδούρου, στη Βουκουρεστίου και στην Πειραιώς. «Πάντως όταν ξεκίνησα τη νέα έρευνά μου ήμουν πιο απαισιόδοξος» λέει ο κ. Λάζος.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ