Κ αι επί Τίτο ακόμη η Σλοβενία ελάχιστα κοινά είχε με τις υπόλοιπες δημοκρατίες της ενιαίας τότε Γιουγκοσλαβίας. Από οικονομικής απόψεως η απόσταση που χώριζε τη Λιουμπλιάνα από τα Σκόπια, ας πούμε, ήταν αστρονομική. Ακόμη και συγκριτικά με το Βελιγράδι και τις άλλες πόλεις της Σερβίας η οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση της σλοβενικής πρωτεύουσας και της Σλοβενίας εν γένει απείχε παρασάγγας. Μόνο με την (επίσης καθολική) Κροατία μπορούσε και μπορεί να συγκριθεί η Σλοβενία. Και τη δεκαετία του 1980 ο ταξιδιώτης που περνούσε από τη Λιουμπλιάνα κάλλιστα μπορούσε να υποθέσει ότι βρίσκεται σε κάποια πόλη της γειτονικής Ιταλίας. Και όμως ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε το 1991 από τη Λιουμπλιάνα! Ακριβέστερα, στη Λιουμπλιάνα ξέσπασε η πρώτη εξέγερση που οδήγησε στη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας. Οταν ο πόλεμος μεταφέρθηκε νοτιότερα- η Σλοβενία ανεξαρτητοποιήθηκε σχεδόν αναίμακτα!-, η γαλήνη επανήλθε στα πλακόστρωτα της πόλης.
Η χώρα, που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για την έκρηξη της δραματικότερης μεταπολεμικής εμφύλιας σύρραξης στην Ευρώπη- έπειτα βεβαίως από την ελληνική της δεκαετίας του 1940- και προκάλεσε τις πρώτες αεροπορικές επιδρομές αμερικανικών μαχητικών επί ευρωπαϊκού εδάφους έπειτα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατάφερε όχι μόνο να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση το καλοκαίρι του 2004, που έγινε η μεγάλη διεύρυνση, αλλά να ενταχθεί και στη ζώνη του ευρώ την 1η Ιανουαρίου 2007! Πρόκειται ίσως για την πλέον ευνοημένη (πολιτικά και ιστορικά) χώρα από τις 10 που εντάχθηκαν στην ΕΕ τη χρονιά της μεγάλης διεύρυνσης. Και όμως μόνο το 28,3% των σλοβένων ψηφοφόρων συμμετείχε στην πρώτη εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη αντιπροσώπων
στο Ευρωκοινοβούλιο το 2004.
Πιθανόν οι πρώτες ευρωεκλογές να αιφνιδίασαν τους Σλοβένους. Τη φορά αυτή θα υπέθετε κανείς ότι η συμμετοχή θα ξεπεράσει το ένα τρίτο του συνόλου του εκλογικού σώματος. Αυτό όμως είναι εξαιρετικά αμφίβολο- η πρόθεση των ψηφοφόρων να ασκήσουν το δικαίωμά τους δεν αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις- επειδή στη Σλοβενία έχει ξεσπάσει εσχάτως μια πολεμική για τις αμοιβές των ευρωβουλευτών! Είναι απορίας άξιον πώς το ζήτημα αυτό έχει αναχθεί σε εκλογικό διακύβευμα την ώρα που μετά τις εφετινές ευρωεκλογές θα τεθεί σε εφαρμογή ένας εσωτερικός κανονισμός στην ΕΕ που θέτει τέλος στις μισθολογικές διαφορές των ευρωβουλευτών των κρατών-μελών και καθορίζει την αποζημίωσή τους με 7.665 ευρώ μηνιαίως, τα οποία μάλιστα θα καταβάλλονται από τον προϋπολογισμό της Ενωσης και όχι των κρατών-μελών!
Εν πάση περιπτώσει, σχεδόν όλα τα διακυβεύματα της εκλογικής αναμέτρησης στη Σλοβενία αφορούν την εσωτερική πολιτική σκηνή. Και λέμε «σχεδόν» επειδή η μεθοριακή διαμάχη με την Κροατία αποτελεί ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, το οποίο η Σλοβενία ως μετέχουσα στην ΕΕ έχει ήδη μετατρέψει σε ευρωπαϊκό (ο επίτροπος Ολι Ρεν ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τις διεκδικήσεις της Σλοβενίας στα θαλάσσια ύδατα της Κροατίας). Η αναμέτρηση έχει επίσης μεγάλη πολιτική σημασία για τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του πρώην ρεφορμιστή κομμουνιστή και νυν σοσιαλδημοκράτη Μπορούτ Παχόρ. Η κυβέρνηση συνασπισμού που σχημάτισε τον περασμένο Νοέμβριο ο Παχόρ έθεσε τέρμα σε μια τετραετία κεντροδεξιάς διακυβέρνησης της χώρας. Οι δημοσκοπήσεις όμως φέρουν το κυβερνών κόμμα να χάνει τις ευρωεκλογές. Και αυτό επειδή ο Παχόρ ήταν ευρωβουλευτήςμεταξύ εκείνων που οι λαϊκιστές κατηγορούν ότι αμείβονταν πλουσιοπάροχα…
