Κοινωνία σε απόγνωση

Πέρα από τις κομματικές προτιμήσεις, τις εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα, αυτό που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, είναι η απογοήτευση, ο θυμός, η οργή και κυρίως η απουσία ελπίδας από τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Το διαπίστωσε άλλωστε χθες και ο ίδιος ο κ.Τσίπρας με τις διαμαρτυρίες και αποδοκιμασίες εργαζομένων ή απολυμένων στη Θεσσαλονίκη.

Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει ένα success story, να δημιουργήσει την εντύπωση ότι τα μνημόνια τελειώνουν και ότι έρχεται η ανάπτυξη, η πλειοψηφία των πολιτών, όχι μόνο δεν πείθεται αλλά εκδηλώνει όπου και όπως μπορεί τη δυσαρέσκεια της. Μπορεί να μην έχουμε τις μαζικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες του παρελθόντος αλλά η απογοήτευση αποτελεί το κυρίαρχο αίσθημα.

Και πώς να μην είναι όταν για ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας οι συνθήκες επιβίωσης είναι απολύτως οριακές. Μόλις χθες ανακοινώθηκαν τα στοιχεία της Eurostat σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση στην θλιβερή κατάταξη των ευρωπαϊκών κρατών αναφορικά με το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει στέρηση υλικών και κοινωνικών αγαθών. Πέρα από το υψηλότατο ποσοστό ανεργίας, ακόμα κι αυτοί που καταφέρνουν να βρουν μια δουλειά,όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία είναι μερικής ή ευκαιριακής απασχόλησης με μισθούς που δεν ξεπερνούν τα 500 ευρώ.

Οι θριαμβολογίες των κυβερνητικών στελεχών δεν πείθουν πλέον παρά ελάχιστους. Οι πολίτες που ζουν τον καθημερινό τους Γολγοθά δεν αρκούνται πια σε λόγια και υποσχέσεις. Πολύ περισσότερο που οι ελπίδες που είχε καλλιεργήσει ο Σύριζα, διαψεύστηκαν οικτρά.

Δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση, η πολιτική δεν τους εμπνέει και δεν τους κινητοποιεί και έχουν σε μεγάλο βαθμό πλέον συνειδητοποιήσει ότι θα χρειαστούν αρκετά χρόνια ακόμα για να συνέλθουν και να βγουν από το τούνελ που βρίσκονται.