Οι πολιτικοί μας έχουν πολύ περίεργη αντίληψη για την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Αρνούνται να αναγνωρίσουν ευθέως την πολιτική ευθύνη και να παραιτηθούν.
Η συντριπτική πλειοψηφία κρύβεται πίσω από τη φράση «θέτω εαυτόν στην διάθεση του Πρωθυπουργού». Και όμως η μόνη ενδεδειγμένη λύση είναι όταν προκύπτει μείζον θέμα να αναλαμβάνουν την ευθύνη που τους αναλογεί και να παραιτούνται.
Δυστυχώς όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι πολιτικοί μας δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στον όρο «πολιτική ευθύνη». Επενδύουν στην κοινωνική λήθη και θεωρούν ότι οι πολίτες ξεχνούν.
Πολλές φορές στην πολιτική υπάρχει και η ατυχία. Μπορεί ένας υπουργός να είναι άριστος στα καθήκοντά του, αλλά να συμβεί το μοιραίο κάποια στιγμή. Τότε αυτός οφείλει να παραιτηθεί, όσο άδικο και εάν είναι αυτό.
Η περίπτωση του Π. Κουρουμπλή, υπουργού Ναυτιλίας είναι χαρακτηριστική πως αρκετοί πολιτικοί μας, όλου του πολιτικού φάσματος, αντιλαμβάνονται την έννοια της πολιτικής ευθύνης. Όχι δεν είπα περί παραίτησης, αλλά ήταν ένα λογοπαίγνιο! Άλλα λόγια, ν’ αγαπιόμαστε.
Στο παρελθόν, ακόμα και για μια μετεγγραφή φοιτητή από περιφερειακό σε κεντρικό ΑΕΙ, βλέπαμε παραίτηση υπουργού και μάλιστα σε απευθείας σύνδεση με τα δελτία των 8!
Μεγάλη η ευθύνη του ιδίου του Π. Κουρουμπλή, αλλά μεγαλύτερη και του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα που δεν τον…παραίτησε. Δεν είναι πολυπαραγοντική εξίσωση. Είναι τόσο απλό.
Απλά η αίσθηση της ατιμωρησίας κυριαρχεί και στην παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και αυτό είναι οδυνηρό για πολλούς λόγους. Και δεν είναι η πρώτη φορά…
