Οι εικόνες καταστροφής στις παραλίες του Σαρωνικού, από τη Σαλαμίνα μέχρι τη Γλυφάδα – και βλέπουμε… – αποκαλύπτουν το μέγεθος της αβελτηρίας του κρατικού μηχανισμού που για μια φορά ακόμα βρέθηκε απροετοίμαστος και ανίκανος να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που υπερβαίνει την καθημερινή μακαριότητα. Αν και η βύθιση του δεξαμενοπλοίου με 2.500 τόνους πετρέλαιο θα έπρεπε να είχε σημάνει συναγερμό από την πρώτη στιγμή, χρειάστηκε να περάσουν 48 ώρες τουλάχιστον για να αρχίσουν να παίρνουν τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης.

Την Κυριακή που συνέβη το ατύχημα σύσσωμος ο κυβερνητικός μηχανισμός είχε μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσει την ομιλία του πρωθυπουργού, τη Δευτέρα εκδήλωνε τις οικολογικές του ευαισθησίες για το θέμα του χρυσού στη Χαλκιδική με συνέπεια μια τεράστια οικολογική καταστροφή στις παραλίες της Αττικής. Κάποιοι θεώρησαν ότι με μερικά πρόχειρα φράγματα θα περιόριζαν τη διαρροή, αγνοώντας προφανώς και τις συνθήκες του ναυαγίου και τις διαθέσεις του καιρού.

Αποτέλεσμα μια τεράστια παραλιακή έκταση, να καταστραφεί από την ανεξέλεγκτη ροή του πετρελαίου και τώρα να τρέχουν και να μη φτάνουν για να περιορίσουν τη ρύπανση. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η πλειονότητα των υπουργών και των κυβερνητικών στελεχών θεωρούν ότι αφού στα λόγια παριστάνουν τους υπερασπιστές του φυσικού περιβάλλοντος, θα κάνει και η… φύση το καθήκον της και θα αυτοπροστατευθεί!
Είναι τραγικό μια χώρα με ακτές χιλιάδων χιλιομέτρων, που στηρίζεται πρωτίστως στον τουρισμό, να μην έχει ένα σχέδιο έκτακτής ανάγκης για ανάλογες περιπτώσεις και υπηρεσίες που να ευαισθητοποιούνται και να κινητοποιούνται αυτομάτως για να προλάβουν και όχι για να καθαρίζουν εκ των υστέρων. Αντί για σχέδιο είδαμε ολιγωρία, ερασιτεχνικούς σχεδιασμούς και ευχολόγια.

Προφανώς το κράτος έχει υποχρέωση να απαιτεί από τις επιχειρήσεις σεβασμό του περιβάλλοντος και των νόμων.

Πρέπει όμως να αποδεικνύει και το ίδιο ότι έχει ανάλογες υποχρεώσεις και ευαισθησίες στην πράξη και όχι στα λόγια. Και δυστυχώς όπως αποδείχθηκε έχουμε μια κυβέρνηση και ένα κρατικό μηχανισμό που δεν μπορούν να εκπληρώσουν ούτε τις αυτονόητες υποχρεώσεις τους…


ΤΟ ΒΗΜΑ