Τι κάνεις εσύ εκεί πέρα;

Δεν συνηθίζω να γράφω σε πρώτο πρόσωπο. Θα το κάνω για πρώτη φορά υπό τις παρούσες εξαιρετικές συνθήκες.

Πριν από μερικούς μήνες, όταν τα αδιέξοδα του οργανισμού είχαν αποκαλυφθεί, ένας εκδότης ανταγωνιστικών φύλλων με ρώτησε με επιθετικό τρόπο:

«Τι κάνεις εσύ εκεί πέρα; Τι και ποιον υπερασπίζεσαι;».

Χωρίς δεύτερη σκέψη του απάντησα σχεδόν οργισμένα: «Κοίταξε να δεις, το έφερε έτσι η ζωή και έτυχε να ηγούμαι μιας ιστορικής εφημερίδας σε περίοδο μεγάλης κρίσης. Κουβαλάω ευθύνη και δεν πρόκειται να την αρνηθώ για κανέναν λόγο, ούτε πρόκειται να εγκαταλείψω τις προσπάθειες για τη διάσωσή της. Θα υπερασπίζομαι το ΒΗΜΑ και τον οργανισμό, τους συναδέλφους, τους συνεργάτες και όσους με εμπιστεύτηκαν μέχρι τέλους. Αν χρειαστεί, θα μείνω για να κλείσω την πόρτα».

«Ετσι έχω μάθει, έτσι μεγάλωσα», συνέχισα με την ίδια ένταση, «αυτό έκανα πάντα, δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τον οργανισμό σε τούτη τη δύσκολη στιγμή».

Με κοίταζε απορημένος, δεν πίστευε μέσα στον κυνισμό του ότι υπάρχουν πρόσωπα που μπορούν στην εποχή μας να κινούνται από κάποιον κύκλο ιδεών και αντιλήψεων, να μιλούν για ευθύνη που δεν εμπορεύονται και να είναι έτοιμοι να πέσουν μαζί της, επειδή έτσι απλά έτυχε να βρίσκονται εκεί τη δύσκολη ώρα.

Αυτό έκανα κι αυτό συνεχίζω να κάνω μέχρι την υστάτη ώρα χωρίς να φείδομαι κόπων και προσπαθειών.

Οπως τόσοι και τόσοι άλλοι συνάδελφοι και συνεργάτες, οι οποίοι κάτω από αντίξοες συνθήκες, απλήρωτοι και δυστυχούντες, συνέχισαν να παραδίδουν κείμενα υψηλής ποιότητας και να γράφουν αξιόπιστα ρεπορτάζ που ζηλεύουν όλοι.

Εδραία είναι η πεποίθησή μου, όπως και των περισσοτέρων στον οργανισμό, ότι υπερασπιζόμαστε κάτι που μας υπερβαίνει. Είμαστε πολύ μικροί μπροστά στην Ιστορία που φέρουν το ΒΗΜΑ και ο οργανισμός. Γι’ αυτό οφείλουμε σεβασμό και άοκνες προσπάθειες.

Εκδόθηκε σε χρόνους καταστροφής με σκοπό να συνεγείρει ένα έθνος απελπισμένο και έναν λαό πληγωμένο. Ηγήθηκε της εθνικής ανασυγκρότησης, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις κρίσιμες ιστορικές περιόδους, από το 1922 και εντεύθεν.

Από τις στήλες του πέρασαν γίγαντες της γραφής, πρόσωπα εμπνευσμένα, πιστά στη δημοκρατία και στην πρόοδο της κοινωνίας, πραγματικοί διανοούμενοι, υπηρέτες των γραμμάτων, των τεχνών, του πολιτισμού και των επιστημών.

Αποτέλεσε το ΒΗΜΑ για εκατομμύρια Ελληνες βάση εκπαίδευσης, πεδίο ανάδειξης νέων ιδεών, διακρίθηκε ως τόπος ανάπτυξης ρευμάτων προοδευτικής πολιτικής και κοινωνικής χειραφέτησης.

Αξιζε και αξίζει υπεράσπιση και υποστήριξη. Ιδιαιτέρως από εμάς, που έτυχε, όπως προανέφερα, να φέρουμε το βάρος αυτής της τόσο σπουδαίας παρακαταθήκης.

Γνωρίζουμε ότι παλεύουμε κόντρα στον καιρό. Οτι οι συνθήκες είναι εχθρικές και το περιβάλλον αρνητικό.

Ωστόσο αξίζει η μάχη που δίνουμε απέναντι σε όλους και σε όλα, ιδιαιτέρως απέναντι στους κακόβουλους υποβολείς, στα παπαγαλάκια της συμφοράς, που αναπαράγουν ασύστολα ψεύδη και σε εκείνους που δεν μπορούν να διακρίνουν ότι αξίες χωρίς τους ανθρώπους που τις υπηρετούν και τις πιστεύουν δεν έχουν τύχη, περιπίπτουν νομοτελειακά στη φθήνια και στην απαξία.

Πιστεύω βαθιά ότι αξίζουμε πολύ περισσότερα από αυτά που οι λογιστές αποτιμούν. Και θα αποδειχθεί σύντομα. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος… που θα έλεγε και ο κ. Τσίπρας.