Ο γενικός διευθυντής του ευρωπαϊκού αεροπορικού κολοσσού δεν μπορούσε να ήταν πιο σαφής: «Η εταιρεία σας είναι καταπληκτική, θα θέλαμε πολύ να ανήκει στον όμιλό μας, αλλά μπορείτε κι εσείς να καταλάβετε ότι με την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα σας δεν μπορούμε να πάρουμε μια τέτοια απόφαση τώρα. Θα περιμένουμε και με τον νέο χρόνο τα ξαναλέμε».
Ο διευθυντής της ελληνικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής δεν είχε τίποτε να αντιτείνει –το ίδιο ακριβώς θα έκανε κι ο ίδιος αν ήταν στη θέση του συνομιλητή του. Εκλεισε το τηλέφωνο απογοητευμένος, συνειδητοποιώντας ότι οι προσπάθειες μιας ολόκληρης χρονιάς για ένα τόσο σημαντικό επιχειρηματικό ντιλ –ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ –πήγαν φούντο.
Αυτή είναι μια διαφορετική εικόνα της σημερινής κατάστασης αδιεξόδου της χώρας, βγαλμένη όχι από την πλατεία Συντάγματος όπου είναι στραμμένα αυτές τις ημέρες τα μάτια των πολιτών αλλά από την αγορά και την πραγματική ζωή.
Μπορεί να ψάχνει απεγνωσμένα σωσίβιο η ελληνική οικονομία σε ξένες επενδύσεις μπας και δοθεί ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά γιατί κάποιος ξένος επιχειρηματίας να θέλει να ρισκάρει σ’ αυτή τη συγκυρία της αβεβαιότητας και του πολιτικού παραλογισμού τα ωραία του λεφτά στην Ελλάδα;
Οταν μάλιστα βλέπει ότι 20 βουλευτές δύο ανύπαρκτων, σύμφωνα με όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, κομμάτων, εγκλωβισμένοι από τις –προβληματικές ή και χρήζουσες ψυχιατρικής υποστήριξης –κομματικές ηγεσίες τους, επιμένουν, κόντρα στο συμφέρον της οικονομίας και στη θέληση των πολιτών, να βυθίσουν τη χώρα στην άβυσσο.
Ηδη μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα μετακινούν κάθε μέρα μετά το πέρας των εργασιών τους τα χρήματά τους στο εξωτερικό για να τα ξαναφέρουν την επομένη, ελπίζοντας να αποφύγουν κάποια αναπάντεχη καταστροφή.
Ηδη πολίτες με καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ψάχνουν να βρουν χρηματοπιστωτικά προϊόντα για να τοποθετήσουν τα χρήματά τους έτσι ώστε να διασφαλισθούν σε περίπτωση κάποιας αναποδιάς ή προχωρούν σε εμβάσματα στο εξωτερικό για να είναι σίγουροι.
Ηδη η αγορά, αν και άρχισε πολύ δυναμικά την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου, έχει ουσιαστικά «παγώσει». Ακόμη και τα βενζινάδικα που είδαν ικανοποιητική αύξηση της κατανάλωσης τους προηγούμενες μήνες σε σχέση με πέρυσι καταγράφουν αίφνης πτώση αγορών όχι μόνο για πετρέλαιο θέρμανσης αλλά ακόμη και για βενζίνη!
Υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού που δεν αντέχει άλλο τη φοροκαταιγίδα των τελευταίων ετών, που πιστεύει και πάλι στις υποσχέσεις και στο «λεφτά υπάρχουν», που ελπίζει ότι μια αλλαγή κυβέρνησης θα βελτιώσει την οικονομική του κατάσταση, που λέει ότι «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται», που θεωρεί πως δεν έχει να χάσει τίποτε ακόμη κι αν η χώρα τα σπάσει με τους Ευρωπαίους και πάει στη δραχμή.
Ωστόσο, η εποχή που οι Ελληνες είχαν να χάσουν μόνον τις αλυσίδες τους έχει παρέλθει. Και όπως σε όλες τις περιπτώσεις που επικρατούν λογικές του τύπου «καλύτερα υπερήφανοι παρά ταπεινωμένοι», εκείνοι που έχουν να χάσουν τα περισσότερα είναι εκείνοι που έχουν τα λιγότερα…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ