Με βρισιές, με προπηλακισμούς και με απειλές «υπερασπίστηκαν» την ευσέβεια οπαδοί και βουλευτές της Χρυσής Αυγής στην Ιερά οδό. Παράδοξο, καθώς η οδός που οι ίδιοι επέλεξαν για να το πράξουν ήταν προδήλως ανίερη. Ουδείς δικαιούται να αμφιβάλλει ότι η ελευθερία της σκέψης, του λόγου και της έκφρασης διατρέχουν πια υπαρξιακό κίνδυνο στην Ελλάδα. Και ο κίνδυνος θα μεγαλώνει όσο θα μεγαλώνουν η φτώχεια και η ανεργία, όσο η χώρα θα βρίσκεται, επί της ουσίας, υπό καθεστώς ξένης διοίκησης που καθημερινά θα γίνεται όλο και πιο σκληρή. Ολα αυτά οδηγούν μεγάλα στρώματα του πληθυσμού σε μια απελπισία που δεν έχει καταφύγιο. Ομως τις πταίει για όλα αυτά;

Ενας από τους κύριους λόγους που φτάσαμε ως εδώ είναι ότι τα «παραδοσιακά» κόμματα που κυβέρνησαν επί πολλά χρόνια έχουν πρώτα εκείνα επιλέξει τις δικές τους πολλές «ανίερες οδούς». Και αυτές είναι, ανάμεσα σε άλλα, οι οδοί της κατάφορης αδικίας στα βάρη, του συστηματικού ψεύδους, της πλήρους απόκλισης ανάμεσα στις «δεσμεύσεις» και τις πράξεις, της ουσιαστικής αδιαφορίας για τις ευθύνες τους και, το χειρότερο ίσως απ’ όλα, την εύκολης λύσης που εδώ και τρία σχεδόν χρόνια συστηματικά εφαρμόζεται: λειτουργούν απλώς ως διαμεσολαβητές της πίεσης των δανειστών και διαμοιραστές της στην ελληνική κοινωνία – και μάλιστα άδικοι. Αυτό κάνουν: σαν έμβολα δέχονται την εξωτερική πίεση και τη διαχέουν στο εσωτερικό.

Με όλα αυτά και πολλά άλλα τώρα ψευτοκλαίνε για την ενδυνάμωση των άκρων χωρίς να σκέπτονται τις δικές τους ευθύνες, ότι εκείνοι είναι που τους έδωσαν δύναμη. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ακραία είναι και εκείνα με όλες αυτές τις συμπεριφορές που μας έφεραν ως εδώ και που κόστισαν τρομακτικά όχι μόνο στην κοινωνία που υποφέρει, αλλά και στην ίδια την υπόσταση της χώρας, στην ύπαρξή της, στον πλούτο της, που, όπως φαίνεται, επιχειρείται τελικά να γίνει βορρά των «φίλων» από το Βορρά. Λ.χ. πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται αν στο ξαφνικό ταξίδι Μέρκελ στην Αθήνα υπήρχε στην ατζέντα ζήτημα ενεργειακών πόρων. Την απάντηση τη γνωρίζουν μόνο δύο άνθρωποι.

Πολλοί επίσης αναρωτιούνται τι πραγματικά συμβαίνει με τα αποθέματα της χώρας όχι μόνο σε φυσικό αέριο και όχι μόνο, ή με εκείνα σε χρυσό. Αλήθεια, τι συμβαίνει; Γιατί αν οι εικόνες και τα μεγέθη που μεταφέρονται έχουν κάποια μακρινή έστω σχέση με την πραγματικότητα – και άνθρωποι που γνωρίζουν υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει -, η οικονομική εκμετάλλευση δεν μπορεί παρά να έπεται μιας ευρύτερης γεωπολιτικής ρύθμισης. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν υπάρχει τέτοιος εθνικός πλούτος, είναι αδιανόητο να αφεθεί σήμερα να λεηλατηθεί από τον οποιοδήποτε.

Αν μάλιστα οι Γερμανοί, που το μέγα πρόβλημά τους είναι η ενεργειακή εξάρτηση, έχουν βάλει στο μάτι αυτούς τους πόρους, η Ελλάδα είναι πολύ πιο ισχυρή από όσο νομίζει. Εκτός κι αν δεν θέλει να είναι ισχυρή. Ομως αυτή θα είναι όχι απλώς ανίερη οδός, αλλά η μεγάλη, διάπλατη λεωφόρος της αμαρτίας…