Λέτε να μας αγάπησαν ξαφνικά οι ευρωπαίοι και οι δηλώσεις υπεράσπισης ακολουθούν η μια μετά την άλλη;Πως γίνεται εκεί που μέχρι πριν λίγες εβδομάδες βρισκόμαστε μονίμως στο στόχαστρο κάθε λογής πολιτικολογούντων και δημοσιολογούντων,να έχει αντιστραφεί το κλίμα και σχεδόν οι πάντες να αναγνωρίζουν και να επενδύουν στην παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη;


Μόνο χθες είχαμε το γάλλο πρωθυπουργό να δηλώνει ότι οι ευρωπαίοι είναι «αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να βεβαιωθούν ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ»,τον ηγέτη των γερμανών σοσιαλδημοκρατών να προειδοποιεί ότι » πλανάται όποιος νομίζει ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα διευκολύνει την κατάσταση» και βέβαια να μην ξεχάσουμε τη θλίψη της κυρίας Μέρκελ για τον πόνο που υφίστανται οι έλληνες πολίτες…
Προφανώς ούτε μας αγάπησαν, ούτε μας λυπήθηκαν περισσότερο ξαφνικά.Φαίνεται όμως ότι επιτέλους κάτι αρχίζει να κινείται στην Ευρώπη ,ότι μια πιο παρεμβατική πολιτική βρίσκεται στα σκαριά, που μπορεί να δώσει και σε μας την ευκαιρία που αναζητούμε ,για να πάρουμε μια ανάσα.

Δεν θα είναι βέβαια αυτή η ανάσα ούτε εύκολη, ούτε χωρίς κόστος. Πρέπει πρώτα να πιούμε μέχρι τέλος το πικρό ποτήρι των νέων επώδυνων μέτρων,να αποδείξει η συγκυβέρνηση ότι αυτά που λέει τα εννοεί και τότε θα μας ανοίξουν λίγο τις στρόφιγγες για να αναπνεύσουμε.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ολλανδός υπουργός, που η χώρα του υιοθετούσε μέχρι τώρα την πιο σκληρή στάση για μας, εμφανίστηκε χθες να κομίζει μια εναλλακτική πρόταση για να καμφθούν οι αντιρρήσεις των διαφόρων κοινοβουλίων και να πάρουμε , δι’ άλλης μεθόδου την πολυπόθητη επιμήκυνση.

Οπως δεν είναι τυχαία τα δημοσιεύματα που εμφανίζονται τον τελευταίο καιρό, για κάποιας μορφής νέο κούρεμα των δανείων μας που έχουν οι επίσημοι φορείς.Ούτε είναι χωρίς σημασία η χθεσινή δήλωση του κ.Ντράγκι ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «χρειάζεται ορισμένες φορές να υπερβαίνει τα συνήθη εργαλεία νομισματικής πολιτικής».

Όσο κι αν δεν είναι ακόμα τίποτε σίγουρο, υπάρχουν πλέον σαφείς ενδείξεις ότι ο ηγετικός πυρήνας της Ευρώπης αποφάσισε να δώσει μια τελική ευκαιρία στην Ελλάδα.Να επενδύσει δηλαδή στην οριστική διάσωση της χώρας μας.Ισως γιατί επικράτησαν οι απόψεις εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που θεωρούσαν ότι μια πιθανή έξοδος της χώρας από το ευρώ θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα έλυνε.
Το ερώτημα τώρα, αν ισχύουν αυτές οι προϋποθέσεις, είναι αν εμείς αντέχουμε αυτή τη νέα δόση σωτηρίας.Αν πρώτα από όλα η κυβέρνηση μπορεί να πείσει ότι το νέο σκληρό πακέτο μέτρων που έρχεται είναι η τελευταία αναγκαία δόση ενός πικρού φαρμάκου με πολλαπλές κοινωνικές παρενέργειες.

Και βέβαια αν η κοινωνία μπορεί να αντέξει και να πειστεί ότι η νέα επερχόμενη αφαίμαξη εισοδημάτων αποτελεί αν όχι την τελευταία πράξη του δράματος, αλλά τουλάχιστον την αρχή μιας πορείας ανάκαμψης…ΟΙ επόμενες 6-7 εβδομάδες θα δείξουν αν οι υποσχέσεις θα γίνουν πραγματικότητα και αν οι αντοχές μας δεν έχουν φτάσει το τέλος τους.