Με όλα αυτά που συμβαίνουν κάθε μέρα που περνάει, είναι ν’ αναρωτιέται πια κανείς μήπως οι τροικανοί «σωτήρες» μας είναι κρυφοί θαυμαστές του Στάλιν. Γιατί έχουν τόσα κοινά που, αλλιώς, δεν εξηγείται.
Πρώτον, μισούν θανάσιμα, όπως ο Μεγάλος Πατερούλης και οι οπαδοί του, την έννοια της αγοράς. Κάνουν ότι μπορούν για να τη διαλύσουν και τα καταφέρνουν μια χαρά. Ουδέποτε άλλοτε αυτή δέχθηκε τόσο βαρύ πλήγμα στην Ελλάδα. Δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο… Ποτέ άλλοτε η ελεύθερη οικονομία δεν απειλήθηκε έτσι σε δυτική χώρα…
Δεύτερον, πολλά από αυτά που λένε ότι κάνουν, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτά που στην πραγματικότητα κάνουν. Οπως λ.χ. ο Στάλιν μιλούσε για εχθρούς του λαού που έπρεπε να εξοντωθούν και εξόντωνε τον ίδιο το λαό, οι τροικανοί σήμερα κόπτονται λ.χ. στο όνομα της ανάπτυξης και, κυρίως, της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και, την ίδια στιγμή, με σιδηρά χείρα επιβάλλουν κάθε δυνατό μέτρο για να τις καταπνίξουν – κι εδώ τα καταφέρνουν επίσης μια χαρά.
Τρίτον, η πολιτική τους είναι αδιάκοπα και ολόθερμα προσανατολισμένη στην αύξηση της ισχύος της Αριστεράς: μέσα σε δύο χρόνια καταφέρνουν να την οδηγήσουν σε επίπεδα εκλογικής αποδοχής που στην Ελλάδα είχε να δει πριν από τη χούντα – το παλιό Κρεμλίνο στις αρχές της δεκαετίας του 50 σίγουρα θα τους απένειμε το παράσημο της εργασίας…
Τέταρτον, επιβάλλουν τις βουλήσεις τους με μια κτηνώδη ισοπεδωτική προβολή ισχύος που καταστρατηγεί βαθιά και καθημερινά θεμελιώδεις έννοιες του ευρωπαϊκού αξιακού συστήματος τόσο ως προς τα κοινά, δηλαδή τη λειτουργία της Δημοκρατίας, όσο και ως προς τον σεβασμό προς τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Όλα αυτά, ούτε υπάρχουν ούτε ποτέ υπήρξαν…
Πέμπτον, έχουν αποδεΙχθεί πιο άξιοι κι από εκείνον στην άσκηση τρομοκρατίας η οποία έχει σκεπάσει πλέον τα πάντα στην Ελλάδα και για το σήμερα και, κυρίως, για το αύριο.
Εκτον, μεταξύ των πλέον φανατικών υποστηρικτών τους στην Ελλάδα, βρίσκονται πλήθος παλαιοί κουμουνιστές, «ανανήψαντες» σήμερα, που έχοντας καταλάβει διάφορα τηλεοπτικά στασίδια παλεύουν όσο μπορούν να τους υπηρετήσουν…
Εβδομον, τον ολοκληρωτισμό στην έκφραση και την επιβολή των θέσεών τους, θα τα ζήλευε οπωσδήποτε κι ο ίδιος ο Στάλιν προσωπικά…
Ογδοον, μισούν θανάσιμα τις εκλογές: στο μυαλό τους είναι ταυτισμένες με το κακό…
Ενατον, είναι φανατικοί διεθνιστές και μισούν την εθνική κυριαρχία και τη διατήρησή της.
Δέκατο και τελευταίο: όλα αυτά, δεν οδηγούν σε καλό τέλος. Όπως έγινε και με τον Στάλιν, τέτοια βίαιη εξουσία, κάποτε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αργά η γρήγορα, τελικά, θα πέσει με κρότο…
