Στο άτυπο Υπουργικό Συµβούλιο της περασµένης Κυριακής στη Θεσσαλονίκη ο Ευ. Βενιζέλος µετέφερε (µεταξύ άλλων) ένα περιστατικό από µια συνεδρίαση του Eurogroup. Τους είπε συγκεκριµένα ότι κάποια στιγµή πήρε τον λόγο ο Βόλφγκανγκ Σόιµπλε και αφηγήθηκε το εξής:

Την εποχή όπου σχεδιαζόταν η επανένωση της Γερµανίας ο ίδιος ήταν υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Χέλµουτ Κολ. Σε µια συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου ενηµέρωσε για την πορεία των πραγµάτων και προσέθεσε ότι παρ’ όλα αυτά το υπουργείο του ετοιµάζει και ένα «Plan B», ένα εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που δεν λειτουργήσει ο αρχικός σχεδιασµός.

«Μα τι χρειάζεται;» τον ρώτησε ο Κολ. «Αφού, όπως βλέπω, όλα προχωρούν καλά, όπως τα έχουµε σχεδιάσει».

«Εγώ θα το φτιάξω για να υπάρχει» απάντησε ο Σόιµπλε. «Και ας µη χρειαστεί ποτέ».

Αυτά διηγήθηκε ο Σόιµπλε στο Eurogroup. Και αυτά µετέφερε ο Βενιζέλος στο ελληνικό Υπουργικό Συµβούλιο. Ελπίζω ότι κανένας δεν είχε την αφέλεια να νοµίσει πως ξαφνικά και εν µέσω ευρωπαϊκής κρίσης ο Σόιµπλε άρχισε να διηγείται αναµνήσεις από τη ζωή του. Υποθέτω, δηλαδή, ότι όλοι έπιασαν το νόηµα, άρα και την προειδοποίηση.

Αλλά λίγο αργά. ∆ιότι ο Σόιµπλε το είχε πει αυτό στο Eurogroup του Ιουνίου, στην πρώτη συνεδρίαση όπου συµµετείχε ο Βενιζέλος ως νέος υπουργός Οικονοµικών.

Από τότε µεσολάβησαν τρεις µήνες και µια κρίση µε την τρόικα προτού αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι οι εταίροι µας επεξεργάζονται ασφαλώς και άλλα εναλλακτικά σχέδια για την αφεντιά µας, όχι µόνο αυτά που συζητούνται στο τραπέζι. «Και ας µη χρειαστούν ποτέ».

Αποτέλεσµα; Η αποτυχία του δηµοσιονοµικού προγράµµατος, ο εκτροχιασµός του προϋπολογισµού, η ραθυµία της κυβέρνησης µετά την ψήφιση του Μεσοπροθέσµου αλλά και όλο το προηγούµενο εξάµηνο και, κυρίως, η αποτυχηµένη προσπάθεια «πολιτικής διαχείρισης» των καθυστερήσεων και των αποτυχιών, οδήγησαν τελικά σε µια πρωτοφανή φορολογική επιδροµή: σ το χαράτσι στα ακίνητα.

Ενα χαράτσι το οποίο έρχεται να προστεθεί στη νέα αύξηση του ΦΠΑ, στα εκκαθαριστικά των έκτακτων εισφορών και σε όλες τις άλλες φορολογίες για τα ακίνητα που θα προσµετρηθούν µέσα στο επόµενο εξάµηνο.

Μέτρα που ούτε προβλέπονταν από κανέναν ούτε ζητήθηκαν από κανέναν. Αλλά φορολογικά µέτρα που λαµβάνονται αυτοβούλως από την κυβέρνηση για να εξευµενίσουν τους ελεγκτές και, κυρίως, για να καλύψουν το ναυάγιο του προϋπολογισµού: το έλλειµµα του οκταµήνου έφθασε στα 18,6 δισ. ευρώ έναντι 15,6 δισ. το ίδιο διάστηµα του 2010 και 20 δισ. το ίδιο διάστηµα του 2009, τη χρονιά της εκτροπής.

Περίεργη επιλογή. Ακόµη και το ∆ΝΤ επεσήµανε στην τελευταία του έκθεση ότι τα φοροεισπρακτικά µέτρα έχουν φθάσει στα όριά τους και ότι οι αντοχές της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί. Η κυβέρνηση προσπέρασε τη συµβουλή: αφού κάηκε στη φωτιά της τρόικας, επέλεξε τελικά να παίξει και µε τη φωτιά της κοινωνίας.

Και αυτό απλώς και µόνο για να διασκεδάσει µια διπλή αποτυχία. Αποτυχία στη δηµοσιονοµική προσαρµογή.

Αποτυχία στις διαρθρωτικές αλλαγές.

Για να είµαι ειλικρινής, η αποτυχία δεν µε εκπλήσσει – οι αναγνώστες θα θυµούνται ότι το είχα προεξοφλήσει από πολύ νωρίς… Η ίδια η συνταγή ήταν καταδικασµένη να αποτύχει. Και όσο για την εφαρµογή της, άσ’ τα να πάνε…

Με εκπλήσσει όµως η επιµονή που καταντά εµµονή. Τι νόηµα έχει να συνθλίβεις ακόµη περισσότερο µια κοινωνία την οποία έχεις ήδη συντρίψει; Γιατί συνεχίζεται η εξουθένωση των νοικοκυριών και ενός ιδιωτικού τοµέα που έχει ήδη εξοντωθεί; Και γιατί προχωρεί τόσο διστακτικά, τόσο φοβισµένα, τόσο δύσκολα, τόσο δύσπιστα η µοναδική λύση που µένει ακόµη ανοιχτή, δηλαδή η ριζική συρρίκνωση του κράτους;

Ως πότε, δηλαδή, θα ποδοπατούν τους συνεπείς φορολογουµένους, τη µεσαία τάξη, επειδή δεν µπορούν να πιάσουν τη φοροδιαφυγή, αλλά κυρίως επειδή αδυνατούν να περικόψουν τις δηµόσιες δαπάνες;

Υπόψη:

Οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισµού το πρώτο οκτάµηνο του 2011 αυξήθηκαν 2,5 δισ. ευρώ σε σχέση µε τις δαπάνες το ίδιο διάστηµα του 2010. ∆υόµισι δισ. ευρώ! Είναι ακριβώς τα λεφτά που ελπίζουν να µαζέψουν µε το χαράτσι στα ακίνητα.

Κάπως έτσι κήρυξαν τον πόλεµο στην κοινωνία για να συντηρήσουν το κράτος. Αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση για να αντιµετωπίσουν την αύξηση των δηµοσίων δαπανών.

Με ένα αποτέλεσµα σχεδόν προδιαγεγραµµένο. Η κοινωνία ήδη δεν αντέχει. Αλλά αποκλείεται να αντέξει και το κράτος. Και τότε θα δούµε το άλλο σχέδιο του Σόιµπλε.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ