Ομολογουμένως, θα περίμενε κανείς, ιδιαίτερα από κατά τεκμήριο ευφυείς πολίτες, μετερχόμενοι ιδιαίτερα επαγγέλματα όπως Νομικών, Ιατρών και Μηχανικών, να είναι περισσότερο προσεκτικοί ως προς την διαχείριση των «του οίκου τους».

Ο λόγος γίνεται με αφορμή την παράσταση του Προέδρου του ΔΣΑ, ως αντιπροέδρου και εκπροσώπου της Διοικούσας Επιτροπής Νομικών του ΕΤΑΑ, στον Διοικητή της ΤτΕ με το ερώτημα της «τύχης» και της απόδοσης των εκ του νόμου τοποθετημένων αποθεματικών του Ταμείου Νομικών στην Τράπεζα.

Δυστυχώς ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου «αμέλησε» να πληροφορήσει το σύνολο των φορολογουμένων, εν πολλοίς αγνοούντων τα dessous των οικονομικών του εν λόγω Ταμείου, τα εξής:

-Οι πόροι του προέρχονται κατά το 75% περίπου από «υπερ τρίτων» πόρους

-Οι ατομικές εισφορές, τουλάχιστον μέχρις στιγμής, ανέρχονται στο «δυσθεώρητο» ποσό των 64,60 Ευρώ/μήνα για τους νέους (για την 1η 5ετία από λήψης της αδείας και 129,20 μηνιαίως έως και την συνταξιοδότηση για τους δικηγόρους και συμβολαιογράφους, ανεξάρτητα από τον όγκο δικογραφιών, παραστάσεων και αμοιβών όταν οι ασφαλισμένοι του Ι.Κ.Α. καταβάλλουν συνολικά 20% επί των εκάστοτε αποδοχών τους.
Σε γενικές γραμμές το βέβαιο είναι ένα και μοναδικό:
-Κανείς δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί (ή δεν θέλει….) τι ακριβώς διαδραματίζεται σε σχέση με την επιβίωση, όχι μόνον του συνόλου των κατά 99% προβληματικών φορέων ασφάλισης και περίθαλψης αλλά γενικώτερα του κοινωνικού μας ιστού.

-Η «διάσωση» του ασφαλιστικού μέλλοντος είναι καθήκον, όχι μόνον της Πολιτείας αλλά και των ίδιων των ασφαλισμένων, εν προκειμένω των ελευθεροεπαγγελματιών.

-Οι επικεφαλής των Δικηγορικών Συλλόγων να «εκκαθαρίσουν» τα μητρώα τους από αρκετούς «τυπικά» δικηγόρους που καταβάλλουν τις υποτυπώδεις εισφορές τους ενώ δεν γνωρίζουν από ετών που στεγάζεται π.χ. το 5ο 3μελές Πλημμελειοδικείο.

-Τέλος, ας προτείνουν την αναπροσαρμογή που τους «βολεύει», με ανάλογη κάλυψη των νέων και χειμαζομένων συναδέλφων, εν πολλοίς ουσιαστικά αμίσθων συνεργατών και επιβολή εισφορών βάσει εισοδηματικών κριτηρίων ή επαγγελματικής ηλικίας των εργοδοτών των προηγουμένων.

Εύλογο πάντως, παραμένει το ερώτημα της πρακτικής των μέχρι πρότινος αυτό-διοικουμένων Ταμείων σε ό,τι ήταν βέβαιο ότι θα συμβεί στο άμεσο μέλλον, εξ αφορμής της διατάραξης της σχέσης ενεργών/συνταξιούχων, της αναντιστοιχίας ασφαλιστικού και επενδεδυμένου κεφαλαίου και των συνταξιουχικών καταβολών, της εκτίναξης των δαπανών υγείας κ.τ.λ.
Ο συντάκτης παραμένει πεισματικά Ενεργός Πολίτης, με όλη την σημασία του όρου…