72ο Φεστιβάλ Βενετίας: Η γραφειοκρατία πιέζει, η οικονομία καταρρέει

Πίσω από τη λαμπρή εικόνα της φεστιβαλικής διοργάνωσης, με τα κόκκινα χαλιά και τις λιμουζίνες που μεταφέρουν τους αστέρες, τις ταινίες και τις δεξιώσεις, η σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας είναι πολύ διαφορετική.

Συνοψίζοντας την κατάσταση στην Ιταλία ο ξενοδόχος κατέληξε στον εξής τίτλο: «Η γραφειοκρατία πιέζει, η οικονομία καταρρέει». Για την κάλυψη των υπέρογκων ποσών που απαιτεί το Δημόσιο η φορολογία έχει γονατίσει τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, ο οποίος πολύ απλά δεν αντέχει και τελικά κλείνει. «Η κυβέρνηση προστατεύει τη μη παραγωγή και καταστρέφει την παραγωγή» είπε.

Μιλώντας μαζί του ήταν σαν να τον άκουγα να μιλάει για την Ελλάδα. Η αχανής απόσταση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στην τάξη των πολύ πλουσίων και σε εκείνη των πολύ φτωχών είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο της μεσαίας τάξης, η οποία, εφόσον δραστηριοποιείται εντός της Ιταλίας, δεν μπορεί να αντέξει τη φορολογία και τελικά αναστέλλει τις δραστηριότητές της. Γι’ αυτό άλλωστε πολλοί ιταλοί επιχειρηματίες έχουν μεταφέρει τις δουλειές τους στο εξωτερικό.

«Στα 100 ευρώ που κερδίζω τα 72 πηγαίνουν στην Εφορία» είπε χαρακτηριστικά ο ξενοδόχος, ο οποίος, όπως δηλώνει, αν μπορούσε να μεταφέρει την επιχείρησή του στη Γιουγκοσλαβία, στη Σλοβενία, στην Ελβετία ή στην Αυστρία, όπου το σύστημα βοηθά τον εργαζόμενο αντί να τον εμποδίζει, θα το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Σε όλες αυτές τις χώρες υποδέχονται με θετική ματιά τον μικρομεσαίο επιχειρηματία» είπε ο Λουίτζι. «Στη δική μου χώρα το μέλλον προβλέπεται μόνο δυσοίωνο».

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η περιοχή της Βορειοανατολικής Ιταλίας στην οποία ανήκει η Βενετία ήταν η πρώτη που γνώρισε τεράστια οικονομική ανάπτυξη όχι μόνο στην Ιταλία αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη στα μέσα της δεκαετίας του ’90. «Σήμερα πόλεις όπως η Πάντοβα και το Τρεβίζο, δίπλα στη Βενετία, είναι γεμάτες από κλειστά μαγαζιά και ανέργους».

Σύμφωνα με τον ξενοδόχο, η περίοδος διακυβερνήσεως του Σίλβιο Μπερλουσκόνι βοήθησε την Ιταλία. «Ο Μπερλουσκόνι ήταν ο ίδιος επιχειρηματίας, άρα ήταν σε θέση να γνωρίζει από πρώτο χέρι τις ανάγκες και το τι χρειαζόταν να γίνει. Τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί της Αριστεράς δεν έχουν ιδέα του τι πραγματικά γίνεται στον κόσμο των επιχειρήσεων και δεν δείχνουν τη διάθεση να μάθουν».

Γι’ αυτό άλλωστε σήμερα πολλοί πρώην επιχειρηματίες μεταναστεύουν από την Ιταλία στο εξωτερικό προκειμένου να βρουν δουλειά σαν εργάτες. Μόνο από τη Σικελία τουλάχιστον τρία πούλμαν με μετανάστες φεύγουν καθημερινά με προορισμό τη Γερμανία.

«Η διαφορά ανάμεσα στο μεταναστευτικό κύμα των δεκαετιών του 1960 και του 1970 και στο σημερινό είναι ότι τότε μετανάστευαν νέοι άνθρωποι που έβλεπαν κάποιο μέλλον μπροστά τους. Σήμερα μεταναστεύουν όλες οι ηλικίες, νέοι, παιδιά, ακόμη και άνθρωποι στα 50 ή στα 60 που καταστράφηκαν στην Ιταλία και ξέρουν ότι δεν θα δουν ξανά άσπρη μέρα παρά μόνο επιβίωση».