«Windows», δηλαδή «Παράθυρα», είναι ο τίτλος της αναδρομικής έκθεσης του Μιχάλη Κατζουράκη που φιλοξενείται από τις 11 Απριλίου έως τις 24 Μαΐου 2013 στην αίθουσα τέχνης Καππάτος, (οδός Αθηνάς 12, Μοναστηράκι). Συγκεκριμένα, ο καλλιτέχνης παρουσιάζει έργα που δημιουργήθηκαν κατά το διάστημα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Παράθυρα και ανοίγματα υπάρχουν στη δουλειά του καλλιτέχνη από τη δεκαετία του ΄70. Ωστόσο η πρώτη φορά που εμφανίστηκε αυτός το τίτλος ήταν όταν έκανε μια έκθεση με φωτογραφίες από παράθυρα βιτρινών στο Βερολίνο το 1998. Ο τίτλος «Windows», ή «Παράθυρα», είναι λογοπαίγνιο, γιατί το θέμα είναι τα παράθυρα και ο καλλιτέχνης θέλησε να συνδέσει τη δουλειά του με έναν σύγχρονο όρο, χωρίς καμία πραγματική φυσικά σχέση, τα γνωστά Windows. Εκτοτε, κάθε φορά που έκανε μιαν παρόμοια σειρά, χρησιμοποιούσε τον ίδιο τίτλο με την προσθήκη της χρονιάς: «Windows ’98», μετά «Windows 2000», 2001, κοκ: κάπως όπως συμβαίνει και με τα προγράμματα στους υπολογιστές.

Τα παλαιότερα ήταν φωτογραφίες από βιτρίνες μαγαζιών, που όταν γίνονται εργασίες κατασκευής, βάφουν τα τζάμια για να μην φαίνεται το εσωτερικό τους. Υπάρχει λοιπόν μια γραφή και ένα σχέδιο τυχαίο από κάποιον ανώνυμο μάστορα χωρίς καλλιτεχνική πρόθεση, στα οποία ο καλλιτέχνης βρίσκει ενδιαφέρον, όπως και η εξέλιξή τους, σβησίματα, επιχρωματισμοί κ.ά.

{{{ moto }}}Το ερέθισμα έρχεται από το περιβάλλον, το δομημένο περιβάλλον, εκείνο όμως που έχει αποτυπώσει ίχνη μιας περασμένης ζωής, ερειπωμένοι τοίχοι, κατεστραμμένες μεσοτοιχίες, σφραγισμένες πόρτες ή παράθυρα από εγκαταλειμμένα κτίρια. Σε παλιότερα έργα αυτό δεν φαινόταν, δεν ήταν τουλάχιστον εύκολα αναγνωρίσιμο. Αργότερα μεταχειρίστηκε σχεδόν αυτούσια την πρώτη «ύλη» που στη δουλειά του είναι οι φωτογραφίες που βγάζει και οι φωτογραφικές σημειώσεις του αντί για σχέδια από τις εικόνες του περιβάλλοντος. Ο ίδιος σημειώνει: «Η καλή ζωγραφική ή τουλάχιστον η ζωγραφική που με ενδιαφέρει, είναι, πιστεύω, πάντα αφηρημένη… Το θέμα, μπορεί να είναι συγκεκριμένο ή όχι, αλλά η ζωγραφική του διεργασία σε όλα τα στάδια είναι προφανώς κάτι το αφαιρετικό. Ενα έργο είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο. Οταν κάτι αρχίζει να γίνεται έργο αποκτά τις διαδικασίες κατασκευής έργου. Αρχίζεις από κάπου, ένα θέμα πολύ συγκεκριμένο, που στην εξέλιξη του έργου παύει να σε απασχολεί και πας αλλού…ή πας κι εκεί που ήθελες αρχικά, ποτέ δεν είναι σίγουρο πού θα καταλήξεις. Συχνά, το ίδιο το έργο σε οδηγεί. Ενα λάθος, ένα ασήμαντο γεγονός, σε οδηγεί σε άλλο δρόμο. Τυχαίο γεγονός – εξαρτάται αν θα το δεις ή όχι. Είναι στιγμές τυχερές που το βλέπεις».

Ο Μιχάλης Κατζουράκης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1933 και σπούδασε στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Εχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ έργα του έχουν τοποθετηθεί σε δημόσιους χώρους και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.