Oι μικρές άρκτοι (κορίτσια) που είναι τοποθετημένες επάνω σε χαμηλό βάθρο βαδίζοντας εν πομπή προς τη θεά Αρτεμη, το μοναδικό χάλκινο, σφυρήλατο αγαλμάτιο Αρτέμιδος που φυλάσσεται σε ειδική προθήκη, ο βωμός του 400 π.Χ. που κάποτε έφερε δεκαπέντε ανάγλυφες μορφές απεικονίζοντας την υποδοχή του Διονύσου στο ιερό, η μαρμάρινη επιτύμβια στήλη από τη Μερέντα, της οποίας το άνω τμήμα είχε πέσει θύμα αρχαιοκαπηλίας, αλλά τώρα «ενωμένη» πλέον παρουσιάζεται ολόκληρη, εκατοντάδες ακόμη αρχαία ευρήματα κάθε είδους, μεταξύ των οποίων υπάρχουν ακόμη και ξύλινα(!), αναδεικνύονται στο ανακαινισμένο, επιτέλους, Μουσείο της Βραυρώνας, που άνοιξε ανεπισήμως μεν- αλλά αληθώς- από τις 11 Αυγούστου τις πύλες του. Φρεσκοβαμμένες αίθουσες, νέες προθήκες ιδιαίτερα διακριτικές και για τούτο επιτυχείς, φυσικά χρώματα, ευχάριστο περιβάλλον, αλλά κυρίως μια νέα εκθεσιακή αντίληψη, χάρη στην οποία η προσέγγιση του ιερού της Βραυρωνίας Αρτέμιδος γίνεται μια ξεχωριστή εμπειρία.
Από το 2002 συζητιόταν η ανακαίνιση του μουσείου και η επανέκθεση των συλλογών του, χρειάστηκε να περάσουν όμως επτά χρόνια για να υλοποιηθεί το έργο, το οποίο επωμίστηκε η Β΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων και αυτό λόγω έλλειψης χρημάτων. Περίσσεψε όμως το πάθος των ανθρώπων, της εφόρου κυρίας Γιάννας Δρακωτού και της αρχαιολόγου κυρίας Λένας Μεθοδίου , οι οποίες αγωνίστηκαν για την ολοκλήρωσή του. Εν τέλει όμως το αποτέλεσμα είναι θετικό και αξιέπαινο. Αυτά έλεγαν άλλωστε οι επισκέπτες του, την περασμένη Κυριακή. Και ήταν μάλιστα πολλοί!
Την ιστορία αυτού του ιερού αφηγείται το νέο μουσείο, αλλά και πολλές μικρότερες, αφού συστεγάζονται και ευρήματα από άλλες περιοχές της Μεσογαίας (ελλείψει άλλου εκθεσιακού χώρου), ενώ η έκθεση αναπτύσσεται χρονολογικά και θεματικά ξεκινώντας από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού και φθάνοντας στη Ρωμαϊκή.
Το εξαιρετικής τέχνης αναθηματικό ανάγλυφο των θεών με τίτλο «Η άφιξη της Ιφιγένειας στη Βραυρώνα» (420- 410 π.Χ.), που δεσπόζει στην αίθουσα του ιερού της Αρτέμιδος απεικονίζοντας τον Δία (καθιστό), τη Λητώ με πέπλο και σκήπτρο, τον Απόλλωνα και την Αρτεμη σε έντονη κίνηση (λείπει το τμήμα όπου προφανώς εικονιζόταν η Ιφιγένεια επάνω σε άρμα), είναι ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα του μουσείου. Τα μαρμάρινα αναθηματικά ανάγλυφα αποτελούν εξάλλου τον πυρήνα της έκθεσης και μεταξύ τους το κάτω μέρος στήλης στην οποία αναγράφονται αντικείμενα από χαλκό και ελεφαντοστό, επίπλωση και χρηστικά εργαλεία. Η χρονολόγησή της συμπίπτει με την παράδοση της περιουσίας της Βραυρωνίας Αρτέμιδος στον οπισθόδομο της Ακρόπολης των Αθηνών (416-5 π.Χ.).
Ε ιδώλια που απεικονίζουν τις διαφορετικές μορφές της Αρτέμιδος ως Δαδοφόρου- Εκάτης, Ταυροπόλου και Πότνιας Θηρών βρίσκονται συγκεντρωμένα σε μία προθήκη, ενώ στην ενότητα «Ο κόσμος των γυναικών» πλήθος είναι τα αναθήματα γυναικών προς τη θεά. Εδώ υπάρχουν χτένια ξύλινα και ελεφαντοστέινα, μικρές πόρπες, λίγα χρυσά κοσμήματα.
Μία προθήκη περιλαμβάνει μόνο τα ξύλινα αντικείμενα που διασώθηκαν χάρη στις εδαφολογικές συνθήκες της περιοχής και μεταξύ τους σπανιότατο είναι ένα ειδώλιο γυναίκας, αλλά και δύο ξύλινοι ζωγραφικοί πίνακες, αν και χωρίς τις εικόνες τους. Σε άλλη εκτίθενται ειδώλια που απεικονίζουν τις διαφορετικές μορφές της Αρτέμιδος ως Δαδοφόρου- Εκάτης, Ταυροπόλου και Πότνιας Θηρών. Εκατοντάδες σκαραβαίοι και σφραγιδόλιθοι διαφόρων εποχών, αλλά και από διάφορα υλικά, απ΄ όλη την Ανατολική Μεσόγειο, λάμπουν σε επιτοίχια προθήκη. Πολύ μεταγενέστερο (2ος μ.Χ. αιώνας), αλλά εντυπωσιακό είναι το ανάγλυφο με τον μύθο της αρπαγής των όπλων του ομηρικού ήρωα Φιλοκτήτη (από τη Μερέντα). Μύθοι, Ιστορία και τέχνη συνθέτουν ένα ξεχωριστό και ελκυστικό σύνολο. Τα κλιματιστικά, η (πίσω) είσοδος, οι λεζάντες
Αμεση είναι η ανάγκη διορθώσεων στις λεζάντες των αντικειμένων, ενώ απαιτείται, αν όχι κατάλογος, τουλάχιστον ένα φυλλάδιο. Οσο για τον θόρυβο των κλιματιστικών, σε μερικά σημεία είναι απλώς ανυπόφορος. Αρνητική εντύπωση αφήνει εξάλλου και η είσοδος στο μουσείο από την πίσω πλευρά του, με τους επισκέπτες να περνούν μπροστά από την υπαίθρια αρχαιολογική αποθήκη, φραγμένη με συρματόπλεγμα«δει δη χρημάτων» όμως για την ενοποίηση του μουσείου με τον αρχαιολογικό χώρο, έτσι ώστε η επίσκεψη να έχει φυσική ροή.
