Πρόσφυγες τρέχουν στον Μαραθώνιο της Αθήνας

Το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό του 20χρονου Νούρι όταν ενημερώθηκε ότι θα μπορούσε να συμμετάσχει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας με μια ομάδα προσφύγων, ήταν πως θα ήθελε η χώρα του, η Συρία, να εκπροσωπείται σε ένα τέτοιο γεγονός. Οι 15 σύροι πρόσφυγες, ηλικίας από 14 έως 37 ετών, που θα συμμετάσχουν την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016 στη διεθνούς εμβέλειας διοργάνωση, δεν γνώριζαν αρχικά πολλά για τον συμβολισμό αυτής της διαδρομής. Εκείνος όμως είχε ακούσει ξανά για τον Μαραθώνιο, όταν διοργανώθηκε ένας αντίστοιχος αγώνας δρόμου στη Θεσσαλονίκη, όπου διέμενε από τον Μάρτιο σε δομή φιλοξενίας.

«Μας ενθάρρυναν όσα μάθαμε για τον συμβολισμό του Μαραθωνίου, πόσο σημαντικός είναι για τους Ελληνες και ότι έχει μια ιστορία που αναβίωσε πριν από 120 χρόνια με τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι είναι δημοφιλείς στη Συρία» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» ο 37χρονος Αμπντάλα. Αν και δεν υπάρχει αρχηγός στη Solidarity Now Refugee Team, την πρώτη ομάδα προσφύγων που θα λάβει μέρος στον Αυθεντικό Μαραθώνιο, όταν μιλά εκείνος ως μεγαλύτερος του δείχνουν μεγάλο σεβασμό.

Η πειθαρχία με την οποία δουλεύουν κατά τη διάρκεια των προπονήσεων, που ξεκίνησαν πριν από έναν μήνα, εντυπωσιάζει τους προπονητές τους, την Ελένη Κοκκίνου και τον Αποστόλη Κατζόγια. «Είναι όλοι τους πολύ αφοσιωμένοι. Αν και υπάρχουν αστεία και πειράγματα, η προπόνηση δεν σταματάει ποτέ» λέει μιλώντας στο «Βήμα» η Ελένη, η οποία και έριξε αρχικά την ιδέα του Μαραθωνίου.

Οι δύο προπονητές φροντίζουν ώστε οι ημέρες των προσφύγων, που φιλοξενούνται προσωρινά στις δομές στέγασης του Solidarity Now, να μην περιστρέφονται μόνο γύρω από την ατελείωτη αναμονή, μια και όλοι τους βρίσκονται στη χώρα μας για διάστημα οκτώ μηνών και άνω. Ως αιτούντες άσυλο, συμμετέχουν στο πρόγραμμα Στέγασης και Φιλοξενίας, που υλοποιείται με την υποστήριξη της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τη χρηματοδότηση της ΕΕ.

Ποδόσφαιρο και μπάσκετ είναι τα πιο δημοφιλή αθλήματα με τα οποία κυρίως οι νεότεροι ασχολούνταν πίσω στη Συρία. Οταν ο Αποστόλης ρωτά ποια άλλα αθλήματα θα τους ενδιέφεραν, οι ιδέες πέφτουν βροχή. Κολύμβηση, πάλη, ακόμη και Moto GP. Αμέσως μετά τον κυριακάτικο αγώνα προγραμματίζεται να ξεκινήσουν παραδοσιακούς χορούς, στους οποίους θα περιλαμβάνονται και συριακοί χοροί, ενώ αναζητείται κλειστός χώρος προπονήσεων ώστε να μη σταματήσουν τις δραστηριότητές τους μέσα στον χειμώνα.

Για όλους η κοινή προπόνηση με στόχο τον Μαραθώνιο έγινε αφετηρία για τη δημιουργία στενότερων δεσμών μεταξύ τους. «Μέχρι να ξεκινήσουμε λέγαμε μόνο ένα «γεια». Τώρα, ακόμα και όταν διαφωνούμε είμαστε φίλοι. Παρά τον ανταγωνισμό, όλοι ξέρουμε ότι τρεις-τέσσερις είναι αυτοί που θα τα καταφέρουν καλύτερα στον αγώνα και τους υποστηρίζουμε» περιγράφει ο Μοχάμεντ στο «Βήμα».

Η ευγένεια του ελληνικού λαού αποτελεί για τον Αμπντούλ ένα ακόμη κίνητρο συμμετοχής στον αγώνα της Κυριακής προκειμένου να τιμήσει μια παράδοση της χώρας που τον φιλοξενεί. «Θέλουμε να αφήσουμε στους Ελληνες μια καλή εντύπωση για τη Συρία» λέει με τη σειρά του ο Χασάν, που ετοιμάζεται να μετοικήσει στη Γαλλία με τον αδελφό και τη μητέρα του, ευχόμενος «μια μέρα να λέμε ότι συμμετείχαμε και εμείς σε έναν ειρηνικό μαραθώνιο».

Ονειρο όλων είναι να επιστρέψουν μια μέρα στη Συρία, όταν ο πόλεμος τελειώσει. Εκτιμούν όμως ότι θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι η ειρήνη να επιστρέψει στην πατρίδα τους. Αυτό είναι και το μήνυμα που θέλουν να στείλουν με τη συμμετοχή τους. Μήνυμα ειρήνης, αγάπης, ισότητας. Μήνυμα ενάντια στον ρατσισμό.

«Ο Μαραθώνιος δεν κερδίζεται με την ταχύτητα, αλλά με το μυαλό» θυμίζει σε όλους ο Αποστόλης και τότε στη μνήμη όλων έρχεται η προσπάθεια που έχουν καταβάλει για να φτάσουν ως εδώ, αλλά και η υπομονή που χρειάζεται μέχρι να τελειώσει το μακρύ και δύσκολο ταξίδι των προσφύγων.