Τοπία που θυμίζουν σινεμά

Εξαιρετικά δημοφιλής, με φανατικούς θαυμαστές και επτάκις υποψήφιος για βραβείο Οσκαρ, ο ιδιοσυγκρασιακός σκηνοθέτης Γουές Αντερσον μνημονεύεται συχνά για την εντυπωσιακή συμμετρία στα πλάνα του, τα παστέλ χρώματα των κάδρων του και την εμμονή που έχει με τις προσόψεις των αρ νουβό κτιρίων. Αποτελεί επίσης εδώ και κάποια χρόνια τη βασική πηγή έμπνευσης για έναν ενδιαφέροντα λογαριασμό στο Instagram όπου αναρτώνται φωτογραφίες τοποθεσιών στις οποίες θα μπορούσες εύκολα να φανταστείς τον Μπιλ Μάρεϊ ή τον Τζέισον Σουάρτσμαν (δύο από τους ηθοποιούς-φετίχ του) να στέκονται σκεπτικοί. Το @accidentallywesanderson έχει πια ξεπεράσει τους 1,2 εκατομμύρια followers – στη λίστα με τους οποίους βρίσκονται και διάσημα ονόματα, από την Τζούλια Ρόμπερτς και τη Σαρλότ Γκενσμπούρ έως τη φωτογράφο Σίντι Σέρμαν, την τραγουδίστρια Φλόρενς Γουέλς και το πανέμορφο μοντέλο Κάρολιν Μέρφι – και εδώ και λίγο καιρό έχει ξεφύγει από τα περιθώρια του ψηφιακού κόσμου και έχει αποκτήσει φυσική μορφή, αυτή του ομότιτλου φωτογραφικού/ταξιδιωτικού λευκώματος.

Η ιδέα για τη δημιουργία του προφίλ στο Instagram ανήκει στο ζεύγος Γουάλι και Αμάντα Κόβαλ, μαζί επιμελήθηκαν και το όμορφο βιβλίο, όμως ο κύριος Κόβαλ, ειδικός στο content marketing, ασχολήθηκε πιο επισταμένα, εξ ου και εμφανίζεται ως o συγγραφέας του. Την εισαγωγή του «Accidentally Wes Anderson» (εκδ. Voracious Bοοks) την έχει γράψει πάντως ο κινηματογραφιστής που τιμάται στις σελίδες του, ο οποίος έχει μάλιστα διαλέξει την αγαπημένη του φωτογραφία από αυτές που θα μπορούσαν να βρίσκονται σε κάποια ταινία του. Πρόκειται για μια καντίνα στην Κροατία που πουλάει pancakes και ο 51χρονος σκηνοθέτης σκοπεύει να την επισκεφθεί το συντομότερο δυνατό. Ο Γουάλι Κόβαλ ανακάλυψε το σινεμά του Αντερσον μικρός, συνοδεύοντας τον πατέρα του σε μια προβολή του φιλμ του 1998 «Ο Αρχάριος» («Rushmore»). Η αισθητική και η ατμόσφαιρα της ταινίας χαράχτηκαν βαθιά μέσα του και έκτοτε παρακολουθεί κάθε δημιουργία του αμερικανού auteur – τις αγαπάει μάλιστα όλες το ίδιο. Τη γοητεία των κάδρων του ο ίδιος την αποδίδει σε κάτι ακαθόριστο που ηρεμεί και γαληνεύει τον θεατή: ο τρόπος με τον οποίο όλα δένουν μεταξύ τους, η παλέτα των χρωμάτων, η φροντίδα και της παραμικρής λεπτομέρειας, η τέλεια συμμετρία, αυτά είναι που σε κάνουν να νιώθεις σαν να βρήκες το τελευταίο κομμάτι ενός παζλ.

Το account στο Instagram το ζεύγος Κόβαλ το άνοιξε το 2017 παρατηρώντας κάποιες φωτογραφίες που αναρτώντο στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους θύμιζαν τα έργα του σκηνοθέτη. Στην πραγματικότητα, ο Γουάλι ήθελε να λειτουργήσει το συγκεκριμένο feed ως ταξιδιωτικό bucket list, ως μία λίστα με τα μέρη που θα σχεδίαζε να επισκεφθεί με τη γυναίκα του. Ενα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην αμερικανική «Vogue» κατέστησε την προσπάθειά τους γνωστή σε ένα ευρύτερο κοινό και αργά αλλά σταθερά δημιουργήθηκε μια κοινότητα. Το ζευγάρι δέχεται σήμερα μέσω μηνυμάτων και e-mails περισσότερες από 3.000 φωτογραφίες κάθε μήνα, εικόνες από κάθε γωνιά της υφηλίου. Η ενασχόληση με αυτές, η αξιολόγηση, επεξεργασία και συλλογή πληροφοριών, αποτελεί καθημερινή υπόθεση, αφού κάνουν συχνά ποστ – πάντα με ενδιαφέρουσες λεζάντες.

Παρίσι – Τεξας, μέσω… Ανταρκτικής

Η προετοιμασία για τη δημιουργία του λευκώματος τους πήρε πάνω από δύο χρόνια. Οι περισσότερες από τις εικόνες της καλαίσθητης έκδοσης δεν έχουν αναρτηθεί στο Instagram και η κατηγοριοποίησή τους τους έχει γίνει ανά ήπειρο – φυλλομετράς το βιβλίο και αισθάνεσαι πραγματικά σαν να ταξιδεύεις σε όλον τον κόσμο. Για κάθε τοποθεσία ή αξιοθέατο υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες και μια σύντομη περιγραφή της ιστορίας του. Συχνά τα trivia που παρέχονται είναι μη αναμενόμενα. Οσον αφορά το Παλάτι του Μπάκιγχαμ, για παράδειγμα, μαθαίνουμε πώς αλλάζεται η ώρα στα άπειρα ρολόγια του και πληροφορούμαστε ότι η βασίλισσα Ελισάβετ διατηρεί στο προσωπικό της υπάλληλο ο οποίος φοράει τα καινούργια παπούτσια μέχρι να μαλακώσουν ώστε να μη χτυπήσουν τα δικά της πόδια. Περισσότεροι από 180 φωτογράφοι (οι πιο πολλοί ερασιτέχνες) έχουν δει τη ματιά τους να αποτυπώνεται στις σελίδες του «AWA» (όπως είναι η κωδική ονομασία-συντομογραφία του) και υπάρχουν φωτογραφίες από 50 και πλέον χώρες που βρίσκονται σε κάθε ήπειρο – εκπροσωπείται ακόμη και η Ανταρκτική -, από το Τόκιο έως τη λίμνη Κόμο και από τη Βομβάη έως την Αυστραλία. Η Ελλάδα «τιμάται» με δύο πολύ ωραία στιγμιότυπα της ζωής στην πλατεία Συντάγματος, με το κτίριο του ελληνικού κοινοβουλίου και τους εύζωνες να κατέχουν, όπως θα ήταν αναμενόμενο, εξέχουσα θέση και στις δύο φωτογραφικές συνθέσεις.

Ο Κόβαλ δεν θα μπορούσε φυσικά να είχε καν φανταστεί ότι το πόνημά του θα κυκλοφορούσε εν μέσω καραντίνας, αλλά στις συνεντεύξεις που δίνει δηλώνει ότι ελπίζει πως η έκδοση θα χαρίσει στους αναγνώστες της μια αίσθηση ελπίδας και ότι θα τους δώσει έμπνευση για να επιλέξουν σοφά τον επόμενο προορισμό τους, όταν τέλος πάντων αρθούν οι περιορισμοί στα ταξίδια και στις μετακινήσεις. «Ιδανικά, θα μπορέσει να τους δώσει θετική ενέργεια και να ξυπνήσει το αίσθημα της προσμονής για τις μελλοντικές τους περιπέτειες» έχει πει σχετικά. Ο Γουάλι ελπίζει επίσης ότι το λεύκωμα θα παρακινήσει τους αναγνώστες να εξερευνήσουν όχι μόνο μέρη μακρινά και ονειρεμένα αλλά και τις πόλεις, τα χωριά, ακόμη και τις αυλές τους – δεν ξέρεις άλλωστε ποτέ τι θα σου θυμίσει τον τόσο προσωπικό κινηματογράφο του Γουές Αντερσον. Προς το παρόν, πάντως, πέραν της προώθησης του λευκώματος, το ζευγάρι έχει επικεντρωθεί στο λανσάρισμα της ανανεωμένης του ιστοσελίδας. Λαμβάνουν τόσες εικόνες και ιστορίες που δεν μπορούν να τις ανεβάσουν όλες στο Instagram και αποφάσισαν ότι θα ήταν κρίμα για τον κόπο όσων μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία να μη φτιαχτεί ένας διαδικτυακός χώρος για τη φιλοξενία τους.

Αξίζει βεβαίως να πούμε πως ο Γουές Αντερσον διαθέτει διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό ακολούθων και στη χώρα μας χάρη στα γεμάτα αλλόκοτο χιούμορ και ευαισθησία φιλμ του όπως η «Οικογένεια Τενενμπάουμ» (2001), «Ο απίθανος κύριος Φοξ» (2009), «Ο Ερωτας του Φεγγαριού» (2012) και το «Ξενοδοχείο Grand Budapest» (2014). Την επόμενη χρονιά, πανδημίας επιτρεπούσης, αναμένεται να κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους και η νέα του ταινία, ένας φόρος τιμής στους δημοσιογράφους και ανταποκριτές παλαιάς κοπής. Θα λέγεται «The French Dispatch» και το καστ της είναι πραγματικά εντυπωσιακό: Αντζέλικα Χιούστον, Τίλντα Σουίντον, Μπιλ Μάρεϊ, Τιμοτέ Σαλαμέ, Ελίζαμπεθ Μος, Σίρσα Ρόναν, Εντουαρντ Νόρτον, Λεά Σεϊντού, Εϊντριεν Μπρόντι, Ελίζαμπεθ Μος, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Οουεν Γουίλσον, Κρίστοφ Γουόλτς, Λιβ Σράιμπερ, Τζέφρι Ράιτ, Μπενίσιο ντελ Τόρο και Γουίλεμ Νταφόε είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που συμμετέχουν σε αυτή. Ο αμερικανός σκηνοθέτης γεννήθηκε στο Χιούστον του Τέξας το 1969 και γνώρισε την κριτική αποδοχή (αλλά και τη βαρύτιμη έγκριση του συναδέλφου του Μάρτιν Σκορσέζε) από την πρώτη του ταινία. Ζει στο Παρίσι με τη σύντροφο του, τη λιβανέζα συγγραφέα Γιουμάν Μαλούφ, και την τετράχρονη κόρη τους, Φρέγια.