Τι σχέση έχει η πανδημία αλλά και η περιβαλλοντική κρίση και κλιματική αλλαγή με τους λεγόμενους «ψηφιακούς τεχνίτες», τους τεχνίτες της νέας γενιάς, τα εγγόνια των υδραυλικών, των ηλεκτρολόγων, των ψυκτικών κ.ά. των περασμένων δεκαετιών που τώρα καλούνται να ανταποκριθούν στα ζητούμενα της ψηφιακής εποχής, να καλύψουν καινούργιες ανάγκες και απαιτήσεις μιας κοινωνίας που αλλάζει, μιας οικονομίας που διαφοροποιείται και διευρύνει τα πεδία των δραστηριοτήτων της;
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η πανδημία αλλά και η περιβαλλοντική κρίση και κλιματική αλλαγή έχουν παγιώσει τάσεις στον χώρο της οικονομίας και έχουν «ανοίξει» νέα πεδία επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που στηρίζονται στην εκρηκτική ανάπτυξη της τεχνολογίας και των λύσεων που ενσωματώνουν καινοτομία. Παράλληλα, η ανάγκη επιτάχυνσης του έτσι και αλλιώς αναγκαίου ψηφιακού μετασχηματισμού τόσο στο κράτος όσο και στην κοινωνία διαμορφώνει νέα δεδομένα που απαιτούν εργαζομένους νέων δεξιοτήτων. Τα νέα αυτά δεδομένα επιτρέπουν πέραν όλων των άλλων την ανάπτυξη ενός σώματος εξειδικευμένων στελεχών – ας τους πούμε με τον γενικό όρο «τεχνίτες της ψηφιακής εποχής» – που θα έρθει να καλύψει νέες ανάγκες στην αγορά εργασίας και θα απορροφήσει ακόμη και τμήματα της ανεργίας των πτυχιούχων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
