Την επιστροφή σε μια (πρώτη) θεατρική κανονικότητα σήμανε με την πρεμιέρα της η τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» από το Εθνικό Θέατρο. Η παράσταση που άνοιξε τα εφετινά, προσαρμοσμένα στην πανδημία, Επιδαύρια λειτούργησε σαν αφετηρία μιας νέας εποχής, ξεκινώντας από το ίδιο το έργο του αρχαίου δράματος.
Οι «Πέρσες» είναι η παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία. Παραστάθηκε το 472 π.Χ. ως τμήμα μιας τετραλογίας (της οποίας τα υπόλοιπα έργα δεν σώθηκαν). Χαρακτηρίζεται από ορισμένα μοναδικά, στο αρχαίο δράμα, στοιχεία: Πραγματεύεται ένα ιστορικό γεγονός, τη συντριβή των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, και καθώς είναι γραμμένη μόλις οκτώ χρόνια αργότερα από έναν αυτόπτη μάρτυρα, ουσιαστικά απευθύνεται σε ένα κοινό που έζησε και συμμετείχε στα γεγονότα αυτά. Οσο για την ουσία του έργου, είναι η πρώτη φορά που οι ηττημένοι περιγράφοντας τον όλεθρό τους εκθειάζουν τους νικητές, εξ ου και οι «Πέρσες» αποτελούν έναν ύμνο στη δημοκρατία και την ελευθερία:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
