Την περασμένη Κυριακή που εορταζόταν η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης πέθανε στην Κρακοβία ο Ανταμ Ζαγκαγέφσκι. Η πολωνική ποίηση έχανε έναν από τους μείζονες ποιητές της, ισότιμο του Ρουζέβιτς, του Χέρμπερτ, του Μίλος και της Ζιμπόρσκα. Η απώλεια είναι μεγάλη και για την παγκόσμια λογοτεχνία. Για τη χώρα μας ακόμη μεγαλύτερη, αφού ο Ζαγκαγέφσκι υπήρξε φίλος της Ελλάδας και θαυμαστής δύο κορυφαίων ποιητών μας: του Καβάφη και του Σεφέρη. Και είναι χαρακτηριστικό το ποίημά του Oπως ο βασιλιάς της Ασίνης, εμπνευσμένο από τον Βασιλιά της Ασίνης του Σεφέρη (ένα «εξαίσιο ποίημα», όπως λέει), όπου γράφει: «Oπως ο βασιλιάς της Ασίνης στο Σεφέρη, συλλογιζόμουν – / τίποτε κάτω απ’ τη χρυσή προσωπίδα, μια ζωντανή απουσία – / μα το κενό ανά πάσα στιγμή μπορεί / και πάλι να γεμίζει, μπορεί αλήθεια ο βασιλιάς / να έρθει πάλι ξαφνικά και ο χρυσός θριαμβευτικά να λάμψει».
Αυτή δεν είναι η μόνη ελληνική αναφορά στο έργο του Ζαγκαγέφσκι. Υπάρχει πολλή Ελλάδα, ως μετουσιωμένο βίωμα ωστόσο, σ’ αυτόν τον εξαιρετικό ποιητή, που σε ένα σημαντικό δοκίμιό του είπε πως οι σύγχρονοι ποιητές βρίσκονται «ανάμεσα στην Αθήνα και στην Ιερουσαλήμ».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
