Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι το κόμμα που θα ίδρυε, στις 6 Φεβρουαρίου 2013, μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από έναν καθηγητή Οικονομικών, έναν συντηρητικό αρθρογράφο και έναν… συνταξιούχο υψηλόβαθμο κυβερνητικό αξιωματούχο, σε ένα προτεσταντικό κοινοτικό κέντρο στο Ομπερούρσελ κοντά στη Φρανκφούρτη, με στόχο να εκφράσει όσους τότε διαμαρτύρονταν για τα πακέτα βοήθειας προς την Ελλάδα, θα εξελισσόταν σε μια πολιτική δύναμη που θα απειλούσε τα θεμέλια της γερμανικής Δημοκρατίας; Από τότε βέβαια κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και από την αρχική τριάδα έχει παραμείνει στην Εναλλακτική για τη Γερμανία, αλλά σε ηγετικό ρόλο, μόνον ο… συνταξιούχος κυβερνητικός αξιωματούχος, ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ. Οι άλλοι δύο, ο πρώτος πρόεδρος του κόμματος, ο οικονομολόγος Μπερντ Λούκε, και ο αρθρογράφος Κόνραντ Ανταμ, έχουν αποχωρήσει.
Και το ίδιο το κόμμα όμως έχει μεταλλαχθεί, έπειτα από δύο αλλαγές ηγεσίας. Η δεξιά (κατ’ άλλους ακροδεξιά) στροφή του συνεχίζεται καθημερινά, όπως έδειξε η στάση που τήρησε στα γεγονότα του Κέμνιτς. Οσα πρόσφατα συνέβησαν στην πόλη αυτή του κρατιδίου της Σαξονίας (που βρίσκεται γεωγραφικά στον χώρο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας) κρίνονται κομβικά για τον τρόπο με τον οποίο όλοι αντιλαμβάνονται τις προθέσεις του AfD. Στις 26 Αυγούστου ένας 35χρονος Κουβανογερμανός μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου και ύποπτοι για την αποτρόπαια πράξη ήταν δύο σύροι πρόσφυγες. Υστερα από λίγες ώρες συγκεντρώθηκαν στην πόλη 800 διαδηλωτές απειλώντας όποιον έμοιαζε με μετανάστη αλλά και χτυπώντας αστυνομικούς. Την επομένη, στην πόλη συγκεντρώθηκαν 6.000 άτομα, νεοναζί, χούλιγκανς και υποστηρικτές του AfD. Και όλα τα βλέμματα έπεσαν βέβαια στον Μπγιορν Χέκε, τον επικεφαλής του παραρτήματος του κόμματος σε ένα άλλο ανατολικογερμανικό κρατίδιο, αυτό της Θουριγγίας, και γνωστού για τις ακραία εθνικιστικές και ρατσιστικές απόψεις του.
Η αδυσώπητη πραγματικότητα είναι ότι το AfD καλπάζει σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Εκμεταλλεύεται δε παράλληλα την εσωστρέφεια της κυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού», η δημιουργία του οποίου έχει αναδείξει τους 92 βουλευτές του αξιωματική αντιπολίτευση στην Μπούντεσταγκ. Μια κρίση στη Βαυαρία είναι πολύ πιθανό να μεταφερθεί στο Βερολίνο και να φέρει πάλι την κυβέρνηση της Ανγκελα Μέρκελ σε θέση άμυνας. Ηδη την περασμένη άνοιξη προκλήθηκε κρίση λόγω των προτάσεων Ζεεχόφερ για το Μεταναστευτικό. Ενδιαμέσως, ο κυβερνητικός συνασπισμός έδειξε ανίκανος να διαχειριστεί την υπόθεση του πρώην προέδρου του Ομοσπονδιακού Γραφείου για την Προστασία του Συντάγματος Χανς-Γεργκ Μάασεν που ισχυρίστηκε ότι ο ακροδεξιός όχλος δεν κυνήγησε αλλοδαπούς στο Κέμνιτς, αμφισβητώντας την ίδια την καγκελάριο. Και σε όλα αυτά ήλθε να προστεθεί η αποτυχία της καγκελαρίου να εκλέξει ως επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του CDU τον επί χρόνια έμπιστό της Φόλκερ Κάουντερ, που έχασε από τον «αντάρτη» Ραλφ Μπρίνκχαους.
Η Ανγκελα Μέρκελ θα βρεθεί στο συνέδριο των Χριστιανοδημοκρατών τον προσεχή Δεκέμβριο αποδυναμωμένη. Θα αμφισβητηθεί ευθέως; Αγνωστο. Το χειρότερο είναι ότι η αποδυνάμωση Μέρκελ έρχεται σε πολύ κακή στιγμή. Χωρίς εμφανή διάδοχο, με το CSU σπαρασσόμενο από εσωτερικές έριδες και το SPD πλήρως απονευρωμένο, ο δρόμος για το AfD είναι ανοιχτός. Παράλληλα, όλος ο χώρος της άλλοτε Ανατολικής Γερμανίας είναι έτοιμος να παραδοθεί στο κόμμα αυτό, καθώς, αν και έχουν περάσει 28 χρόνια από την επανένωση, το χάσμα με την πρώην Δυτική Γερμανία παραμένει ορατό. Το 2019 θα διεξαχθούν τοπικές εκλογές σε τρία από αυτά τα κρατίδια: Θουριγγία, Σαξονία, Βρανδεμβούργο. Σε όλα, το ακροδεξιό κόμμα αναμένεται να αυξήσει τα ποσοστά του.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Forsa, το 52% των υποστηρικτών του AfD δήλωσε ότι δεν είναι ικανοποιημένο με το δημοκρατικό σύστημα που εγκαθίδρυσε το μεταπολεμικό γερμανικό Σύνταγμα. Το κόμμα έχει μεγάλη απήχηση στα σώματα ασφαλείας και στις Ενοπλες Δυνάμεις, αντιπροσώπευση σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, αλλά είναι επίσης και το μόνο κόμμα που κερδίζει ψηφοφόρους (μαζί με τους Πράσινους). Στελέχη όπως ο κ. Γκάουλαντ επιτίθενται συστηματικά στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης – αν και έχουν συχνή παρουσία σε αυτά – ταυτίζοντάς τα με μια διεφθαρμένη ελίτ. Την ίδια στιγμή, αξιοποιούν πολύ αποτελεσματικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και προσεγγίζουν τα μεσαία στρώματα. Στους κόλπους του όμως υπάρχουν υποομάδες, όπως η Πατριωτική Πλατφόρμα (ΡΡ), η οποία εκπροσωπεί ακροδεξιές εξτρεμιστικές δυνάμεις και σύμφωνα με το περιοδικό «Der Spiegel» υπάρχει έγγραφο του γραφείου Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας του BfV που εισηγείται να τεθεί η ομάδα αυτή υπό παρακολούθηση για αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Τα δε γεγονότα στο Κέμνιτς της Σαξονίας έδειξαν ότι υπάρχουν σχέσεις με το ισλαμοφοβικό κίνημα Pegida, καθώς και με νεοναζί. Δεν λείπουν και όσοι ανησυχούν ότι κάτι πολύ κακό εκκολάπτεται εντός του AfD. Μπορεί αυτό να απειλήσει το γερμανικό πολιτικό σύστημα; Είναι ένα ερώτημα βασανιστικό που θα απαιτήσει γρήγορα απαντήσεις…