Το επιχείρημα πολλών Συντηρητικών είναι ότι οι τροπολογίες του Νταμπς κατατίθενται με καλή πρόθεση, αλλά δημιουργούν μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που προσπαθούν να λύσουν. Παρουσιάζουν, δηλαδή, τη Βρετανία ως ασφαλή προορισμό, και έτσι ενθαρρύνουν τους πρόσφυγες να διακινδυνεύσουν τις ζωές τους στα πλοιάρια των διακινητών. Τι απαντά ο Νταμπς σε αυτή την κριτική; «Την πρώτη φορά που κάποιος επικαλέστηκε το επιχείρημα μπροστά μου ήταν το 2016, όταν η Τερέζα Μέι, ως υπουργός Εσωτερικών, με φώναξε στο γραφείο της, και προσπάθησε να με πείσει να αποσύρω την τροπολογία. Μου είπε: «Αν έρθουν αυτά τα παιδιά, θα ακολουθήσουν και άλλα». Της απάντησα ότι δεν μπορούμε να γυρίζουμε την πλάτη σε παιδιά που είναι ευάλωτα στο έγκλημα, σε κυκλώματα διακινητών, στα ναρκωτικά ή στην πορνεία. Είναι επίσης μόνα τους και τρομαγμένα. Το επιχείρημα λοιπόν της κυβέρνησης λέει μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι μιας πολύ μεγαλύτερης ιστορίας. Μιλούσα με ένα παιδί στο Χαλέπι στη Συρία που έχει δει τον πατέρα του να σκοτώνεται από βόμβα ή ένα αγόρι που ξέφυγε από τους Ταλιμπάν επειδή ήθελαν να το στρατολογήσουν. Αυτά τα παιδιά δεν έρχονται στη Βρετανία επειδή κάποιος βουλευτής άλλαξε κάποια τροπολογία σε κάποιον νόμο. Ερχονται γιατί αναζητούν την ασφάλεια. Και μην ξεχνάμε, το λέω συνέχεια και στους συμπατριώτες μου, μιλάμε για ένα ελάχιστο ποσοστό ανθρώπων που έρχονται εδώ. Οι περισσότεροι πηγαίνουν στην Ιταλία ή στην Ελλάδα ή στη Μάλτα, και αν τα καταφέρουν να φύγουν, κατευθύνονται στη Γαλλία, στη Γερμανία και στη Σουηδία, όχι στη Βρετανία».