Παρά το γεγονός ότι η Αθήνα διαθέτει ελάχιστα πάρκα και χώρους πρασίνου, κοινός παρονομαστής σε όλα σχεδόν είναι η εικόνα εγκατάλειψης που δίνουν. Από το κέντρο της πόλης μέχρι τις απομακρυσμένες γειτονιές, οι ελάχιστοι πράσινοι πνεύμονες είναι γεμάτοι αγριόχορτα, ξεραμένα δέντρα, σκασμένα κλωνάρια που κανείς δεν έχει φροντίσει να μαζέψει και απότιστα παρτέρια. Αν στις πόλεις του εξωτερικού τα πάρκα είναι αντικείμενο ιδιαίτερης φροντίδας, παρέχοντας στους κατοίκους των πόλεων αυτών τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με την ομορφιά της φύσης, στην Αθήνα σε πιάνει η ψυχή σου βλέποντας πόσο αφρόντιστα και πόσο απεριποίητα είναι τα πάρκα της. Από το πάρκο του Θησείου στην καρδιά της τουριστικής Αθήνας, μέχρι το Πάρκο Τρίτση που θα μπορούσε να είναι μια όαση σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας, από το Πεδίον του Αρεως, μέχρι τη Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη, οι χώροι πρασίνου έχουν αφεθεί στην τύχη τους, όταν δεν δέχονται απευθείας επιθέσεις από τις δημοτικές αρχές.
Πριν λίγο καιρό οι κάτοικοι γύρω από το Πάρκο Μηναΐδη Φωτιάδη στα Κάτω Πατήσια είδαν έκπληκτοι να εμφανίζονται μπουλντόζες και να ξεριζώνουν δέντρα προκειμένου να εγκατασταθούν εκεί κοντέινερ ως σχολικές αίθουσες. Οι αντιδράσεις των κατοίκων ήταν ιδιαίτερα έντονες, μέχρι του σημείου να έρθουν αντιμέτωποι με ΜΑΤ. Λίγο πιο κάτω, στα Ανω Πατήσια, ενώ γίνονται έργα στο Πάρκο ΦΙΞ, το Πάρκο Δρακόπουλου και το πάρκο στο τέρμα Πατησίων μέχρι τη Λ. Ηρακλείου είναι αφημένα στην τύχη τους και στην εγκατάλειψη. Δυστυχώς τα πάρκα της Αθήνας είναι τόσο υποβαθμισμένα που μόνο εστίες αναψυχής δεν είναι για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου.
