Κατά την τελευταία τετραετία, η Παιδεία επλήγη βαθιά από τις πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης: η δαιμονοποίηση της αριστείας, η εξύψωση της ήσσονος προσπάθειας και o εξισωτισμός προς τα κάτω επέφεραν εκτεταμένη ζημία, μειώνοντας το κοινωνικό κεφάλαιο της χώρας. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που έχουμε εξαγγείλει για το πρώτο διάστημα της παρούσας διακυβέρνησης αποτυπώνουν μια εκ βάθρων αλλαγή στη νοοτροπία με την οποία ανέκαθεν όφειλε και οφείλει – κατά τη γνώμη μου – να διάκειται το κράτος απέναντι στον χώρο της εκπαίδευσης: ως ένα πεδίο όπου σφυρηλατούνται αξίες, διαμορφώνονται συνειδήσεις και χτίζονται τα θεμέλια για μια πολιτεία με υγιή αντανακλαστικά· και ως έναν σπουδαίο μοχλό οικονομικής ανάπτυξης. Το μεταρρυθμιστικό μας σχέδιο για την Παιδεία εδράζεται σε τρεις βασικές κατευθύνσεις: μεγαλύτερη ελευθερία και μεγαλύτερη αυτονομία για σχολεία και πανεπιστήμια, ώστε να αξιοποιήσουμε τις μεγάλες δυνατότητες των λειτουργών της εκπαίδευσης και να απελευθερώσουμε τον δυναμισμό τους, εξωστρέφεια και ουσιαστικότερη σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας, καλύτερη προσαρμογή στα νέα δεδομένα της ψηφιακής οικονομίας και της κοινωνίας της πληροφορίας και έντασης γνώσης. Στόχος, να αναδείξει τον καλύτερο εαυτό όλων, να δώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους και να καταστήσει την εκπαίδευση χώρο δημιουργίας, ενθαρρύνοντας ταλέντα και βελτιώνοντας αδυναμίες.
Η «κατάχρηση» και
η διακίνηση ιδεών
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
