Στις λογοτεχνικές σπουδές η ανακάλυψη ενός άγνωστου ή η ανεύρεση λανθάνοντος κειμένου ενός σπουδαίου συγγραφέα είναι σημαντική, ιδίως όταν έρχεται να φωτίσει ανεξερεύνητες πτυχές του έργου ή του βίου του. Ακόμη πιο σημαντική είναι όταν ο συγγραφέας αυτός είναι μεγάλος και αποτελεί μιαν άκρως ιδιότυπη περίπτωση στη λογοτεχνία της χώρας του. Είναι λοιπόν φυσικό οι ανακαλύψεις αυτές να προσδίδουν φιλολογικό ή κριτικό κύρος στους ανακαλύπτοντες. Οταν μάλιστα ένα τέτοιο κείμενο τυχαίνει να βρεθεί ταυτόχρονα από δύο ανθρώπους, το ερώτημα του ποιος το γνωστοποίησε πρώτος αποκτά ενδιαφέρον, το οποίο ενίοτε αποβαίνει διασκεδαστικό.
Αναφέρομαι στον φιλολογικό αγώνα δρόμου, που παρακολουθήσαμε διά του Τύπου και ηλεκτρονικώς τον τελευταίο μήνα, για τη γνωστοποίηση της ανακάλυψης ενός άγνωστου ιταλικού ποιήματος του Κάλβου με τον τίτλο «Anacreontica», το οποίο περιέχεται σε μια συλλογή επιθαλαμίων ποιημάτων διαφόρων ιταλών ποιητών, που εκδόθηκε στην Πιστόια της Τοσκάνης το 1813. Το ποίημα δεν είναι καλλιτεχνικά σημαντικό – ακολουθεί την «αρκαδική» πεπατημένη της εποχής του -, είναι όμως ενδεικτικό των νεανικών ποιητικών αναζητήσεων του Κάλβου κατά την πρώτη διαμονή του στη Φλωρεντία (1812-1816).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
