Πριν από 12 ακριβώς χρόνια η «Ματωμένη Κυριακή» του Πολ Γκρίνγκρας κατακτούσε κοινό, κριτικούς και την Χρυσή Αρκτο του φεστιβάλ Βερολίνου χάρη στην εκπληκτική αποκρυστάλλωση των αιματηρών γεγονότων της 30ης Ιανουαρίου 1972 στην Βόρεια Ιρλανδία, όταν βρετανικός στρατός σκότωσε 13 ιρλανδούς διαδηλωτές.
Η ταραγμένη εκείνη περίοδος επανήλθε στις οθόνες εφέτος και πάλι στο Βερολίνο όπου παρουσιάστηκε το «71», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του νεαρού σκηνοθέτη Γιαν Ντεμάνζ.
Το «71» που όπως δηλώνει και ο τίτλος τοποθετείται στο 1971, μας μεταφέρει στους δρόμους του Μπέλφαστ ένα χρόνο πριν από την ταινία του Γκρίνγκρας, όταν κατά την διάρκεια μιας άλλης ημέρας σύγκρουσης, ένας νεαρός βρετανός στρατιώτης (Τζακ Ο’ Κόνελ) αποσπάτηκε από την μονάδα του.
Η προσπάθειά του στρατιώτη να επιβιώσει μέσα σε ένα περιβάλλον είναι ο κορμός του σεναρίου μιας ταινίας που με έναν περίεργο τρόπο ξεφεύγει από τον ρεαλισμό προκειμένου να προσαπιστεί την ιδέα της ειρήνης, κάτι που καταφέρνει θαυμάσια. Αναμφισβήτητα η καλύτερη, ως τώρα ταινία του διαγωνιστικού τμήματος και ενδεχομένως μια από τις καλύτερες της εφετινής διοργάνωσης, η γνώμη μας είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να λείπει από τα βραβεία.
Ο Γιαν Ντεμάνζ προέρχεται από τον τηλεοπτικό χώρο. Η σειρά «Top boy» του Channel 4 του έδωσε το εισιτήριο για τον κινηματογράφο. Περιέργως όμως, το σενάριο του «71» δεν ήταν δικό του αλλά του Γκρέγκορι Μπερκ, γνωστούμ και από τον χώρο του θεάτρου («Black watch»). Οταν προτάθηκε στον Ντεμάνζ να γυρίσει την ταινία, εκείνος δέχθηκε παρότι δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό η ιδέα μιας ταινίας για την περίοδο των μεγάλων ταραχών στην Ιρλανδία.
«Δεν με εδνιαφέρει τόσο ο πολιτικός παράγοντας, όσο ο ανθρώπινος» είπε ο σκηνοθέτης. «Η Οδύσσεια του βρετανού στρατιώτη δεν περιορίζεται στην Ιρλανδία. Αποκτά παγκόσμιο χαρακτήρα και μπορεί να επικοιινωνήσει με την σύγχρονη εποχή μας. Και αυτό με ενδιαφέρει…»
