Δεν μπορεί, οι βουλευτές του ΠαΣοΚ, θα άκουσαν την αυτοκριτική του Κυριάκου Μητσοτάκη για την απουσία της ΝΔ από τις μεγάλες αλλαγές που έχουν γίνει στο οικογενειακό δίκαιο. Και αν δεν το ήξεραν θα έμαθαν από τον Πρωθυπουργό ότι οι μεγάλες αλλαγές, για την ακρίβεια, ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου έχει τη σφραγίδα του κόμματος τους.

Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο ιδρυτής του ΠαΣοΚ, που το 1982, έφερε διατάξεις που τότε προκάλεσαν σεισμό στην ελληνική κοινωνία. Καθιέρωση του πολιτικού γάμου, κατάργηση της προίκας, ποινικοποίηση της ενδοοικογενειακής βίας, δικαίωμα των γυναικών να διατηρούν το επίθετο τους μετά γάμο κ.α.

Ήταν ο Κώστας Σημίτης, το 2002, που θέσπισε τη δυνατότητα, τα άτεκνα ζευγάρια να μπορούν να αποκτήσουν παιδί μέσω μιας παρένθετης μητέρας. Και ήταν οι ψήφοι των βουλευτών του ΠαΣοΚ που επέτρεψαν, το 2018, την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια.

Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ένας δήμαρχος, μέλος του ΠαΣοΚ, ο Τάσος Αλιφέρης ήταν αυτός που τόλμησε να τελέσει, το 2008, τον πρώτο γάμο ομόφυλων ζευγαριών στην Τήλο. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι μάρτυρες (κουμπάροι δηλαδή) ήταν τρία στελέχη της νεολαίας του ΠαΣοΚ. Ήταν οι εποχές που το ΠαΣοΚ ήθελε και μπορούσε να γράφει ιστορία.

Η εικόνα που παρουσίασε το ΠαΣοΚ στη Βουλή κατά την ψηφοφορία επί του νομοσχεδίου για την ισότητα στο γάμο, με 11 βουλευτές να απέχουν ήταν αποκαρδιωτική. Και ήταν αναντίστοιχη με την ιστορία του κόμματος με το οποίο εκλέγονται.  Διότι επέλεξαν μια στάση Πόντιου Πιλάτου. Εκλεγόμενοι με ένα κόμμα που όταν χρειάστηκε (πχ ταυτότητες) δεν δίστασε να συγκρουστεί και να αναλάβει το πολιτικό κόστος της σύγκρουσης αυτής.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης πράττοντας σωστά δεν έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας για ένα τέτοιο ζήτημα. Επανέλαβε όμως, αρκετές φορές, ότι η νομοθετική πρωτοβουλία που πήρε η κυβέρνηση, εμπεριέχεται στο πρόγραμμα του ΠαΣοΚ, είναι πολιτική θέση που ελήφθη από συνέδριο του κόμματος.  Και τους κάλεσε να κρατήσουν ανάλογη στάση. Τα κόμματα δεν υπάρχουν για τον εαυτό τους αλλά για το κοινωνικό σύνολο. Και το ζητούμενο για τους βουλευτές δεν είναι η επανεκλογή τους αλλά το να βάλουν ένα λιθαράκι για να πάει αυτός ο τόπος ένα βήμα μπροστά.

Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ δεν εισακούστηκε και αυτό είναι ένα θέμα που ίσως οφείλει να το εξετάσει. Ο κ. Ανδρουλάκης υπογραμμίζει ότι στη ΝΔ υπήρξαν πολλά παράδοξα σε αυτή την ιστορία. Και, πράγματι, είναι παράδοξο, υπουργός της κυβέρνησης, ο κ. Βορίδης να χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο αντισυνταγματικό. Να λέει, επί της ουσίας, ότι η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος νομοθετεί παραβιάζοντας το Σύνταγμα αλλά να παραμένει στην κυβέρνηση.

Τηρουμένων των αναλογιών υπήρξαν παράδοξα και στο ΠαΣοΚ. Δεν γίνεται να έχεις μια επιτελική θέση στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος ή στη Βουλή και να απέχεις από τη ψηφοφορία. Δεν γίνεται ένας λόχος να πηγαίνει σε μια μάχη και ο λοχαγός να δείχνει απρόθυμος και να σφυρίζει φάλτσα. Αν ένας υπουργός που διαφωνεί με ένα νομοσχέδιο της θα πρέπει να παραιτείται, ανάλογη δεν θα πρέπει να είναι η στάση των επιτελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠαΣοΚ που επέλεξαν να απέχουν;

Και εν τάξει οι υπουργοί και οι βουλευτές της ΝΔ επιστρατεύουν το επιχείρημα ότι το εν λόγω νομοσχέδιο δεν αποτέλεσε προεκλογική εξαγγελία δεν ήταν ποτέ θέση της ΝΔ. Στο ΠαΣοΚ;  Οι έχοντες επιτελικές τι ακριβώς καταψήφισαν; Μια προγραμματική θέση του κόμματος τους; Για ποιο λόγο; Για να μην χάσουν ψήφους ή για να μην τα χαλάσουν με τον παπά της ενορίας τους;  Και τι μήνυμα περνούν με αυτή τους τη στάση; Ότι αποτελούν δύναμη αλλαγής της κοινωνίας;

Υπάρχει, επίσης, μια λεπτομέρεια που έχει τη σημασίας της. Την αποχή επέλεξαν πρόσωπα που είχαν στηρίξει την υποψηφιότητα του κ. Ανδρουλάκη στην ηγεσία του κόμματος. Και τη μάχη για το νομοσχέδιο την έδωσαν πρόσωπα που δεν ανήκουν στον στενό πυρήνα των υποστηριχτών του.

Θα πρέπει, όλα αυτά, να τα λάβει υπόψη τους η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη. Ειδικά τώρα που η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος βράζει και «φωνάζει» ότι πιθανόν να έχει έλθει η ώρα για τις πρώτες δύσκολες αποφάσεις του κ. Ανδρουλάκη.