Προ ημερών τo ESPN βαθμολόγησε τους Milwaukee Bucks με «C» στην αξιολόγηση των τριάντα ομάδων του NBA για την απόδοσή τους κατά το πρώτο μισό της σεζόν. Αν και η παρέα του Γιάννη Αντετοκούνμπο μετρούσε τρεις σερί νίκες και με συνολικό ρεκόρ 31-13 (που έγινε 31-14 μετά την εντός έδρας ήττα από τους Καβαλίερς) συνεχίζοντας να καταδιώκει τους Celtics για την πρωτιά στην κανονική περίοδο της Ανατολής, έλαβε τη 13η χειρότερη βαθμολογία.

Κατά τον δημοσιογράφο που υπέγραψε το άρθρο, τα «Ελάφια» είχαν ήδη φροντίσει αυτοβούλως να βγάλουν «την ετυμηγορία απολύοντας τον προπονητή Adrian Griffin». Όντως είχε προηγηθεί η -μετά από μόλις 43 αγώνες- λήξη της συνεργασίας με τον κόουτς που το περασμένο καλοκαίρι διαδέχθηκε τον Mike Budenholzer κι ανέλαβε την ευθύνη να ηγηθεί ενός συνόλου με αδυσώπητες απαιτήσεις.

Από τον Griffin στον Rivers επειγόντως 

Εκ των υστέρων, αφού όλοι οι προπονητές κρίνονται από από το αποτέλεσμα και την ουσία των πραγμάτων, Griffin αποδείχθηκε ακατάλληλος για τη δουλειά. Ή κατέληξε να κριθεί τέτοιος μετά την απόφαση του GM John Horst να πάρει το ρίσκο της ανταλλαγής του Jrue Holiday για χάρη του Damian Lillard. Άλλη ομάδα είχε πάρει στα χέρια του ο 49χρονος προπονητής κι άλλη βρέθηκε εν τέλει να κουμαντάρει με πολύ δυσάρεστα για τον ίδιο αποτελέσματα.

Κατάλαβαν οι πάντες πως όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε βγει και μιλήσει δημοσίως για την ανάγκη βελτίωσης όλων όσων περιστοιχίζουν την ομάδα, απ’ αυτόν που βάζει πλυντήριο για να πλύνει τα ρούχα ως τους λαμπρούς αστέρες που απαρτίζουν το έμψυχο δυναμικό, η αμφισβήτηση για τον επικεφαλής του σταφ είχε ήδη ζωντανέψει.

Ο Griffin έλαβε μια μικρή πίστωση χρόνου, αλλά και η απαιτούμενη αγωνιστική βελτίωση δεν επιτεύχθηκε και τ’ αποδυτήρια τα έχασε σταδιακά.

Ο Doc Rivers, που τον αντικατέστησε σαν έτοιμος από καιρό, καλύπτει πολλά απ’ όσα χρειάζονται αυτή τη στιγμή οι Bucks προκειμένου να μετατραπούν ξανά σ’ ένα σύνολο με χαρακτήρα πρωταθλητισμού. Στα 62 του έχει υπάρξει προπονητής της χρονιάς (2000), έχει πάρει πρωτάθλημα (Celtics, 2008), έχει διαχειριστεί ισχυρούς χαρακτήρες σε διαφορετικούς οργανισμούς και ήταν ενεργός μέχρι πριν από εννέα μήνες όταν κι έφυγε από τους Sixers.

Ξεκάθαρα με το υλικό που είχε ενίοτε στα χέρια του όφειλε να ‘χει πετύχει κάμποσα περισσότερα από μερικούς ηρωικούς αποκλεισμούς στα playoffs. Αλλά την ίδια στιγμή η εμπειρία του σε «ηλεκτρικές καρέκλες» είναι χρήσιμη σε μια κομβική περίοδο για τους Bucks. Δεν θα ήταν εύκολο να δώσουν τα ηνία σε άλλον έναν πρωτάρη ή να λάβουν μια απόφαση με προοπτική: ζητούν αποτέλεσμα εδώ και τώρα – όχι του χρόνου.

Η αντιστροφή ενός κομβικού μέσου όρου

Οι Bucks αντιμετώπιζαν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα επί εποχής Griffin: ήταν εντελώς αναποτελεσματικοί στην άμυνα, αδιανόητα ευάλωτοι όταν καλούνταν να σταματήσουν τον αντίπαλό τους.

Ενώ πέρυσι τέλειωσαν την κανονική περίοδο με 111.9 πόντους στο defensive rating (πόντοι που δέχονταν σε 100 κατοχές) και ήταν τέταρτοι σε όλη τη λίγκα μετά από Cavaliers (110.6), Grizzlies (111.2) και Celtics (111.5), εφέτος (και μέχρι το χθεσινοβραδινό ματς στο Μιλγουόκι) εμφάνιζαν την όγδοη χειρότερη επίδοση με παθητικό 117.3 πόντων (ανά 100 κατοχές). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, παρόλο που επιθετικά έχουν αυξήσει την αποτελεσματικότητα τους στην επίθεση (offensive rating) στους 121.5 πόντους από τους 115.4, να μην κερδίζουν τη διαφορά.

Παράλληλα ήταν η ομάδα που δεχόταν τους περισσότερους πόντους από κάθε άλλη μέσα από τη ρακέτα, δεδομένου πως η πρώτη ζώνη άμυνας αγνοούταν, κι αυτή που επέτρεπε στον εκάστοτε αντίπαλό της να τρέχει πολύ στο ανοικτό γήπεδο βρίσκοντας εύκολα σκορ, καθώς στερούταν επιστροφών.

Πρόσφατα είναι τα τρανά παραδείγματα, καθώς δεινοπάθησαν να κερδίσουν τη χειρότερη ομάδα όλων των άλλων – τους Detroit Pistons.

Αμυντική συνύπαρξη

Ο Doc Rivers αυτήν την απαιτητική εξίσωση οφείλει να λύσει γι’ αρχή. Ειδάλλως η σεζόν δύσκολα θα σωθεί για τους Bucks που δεν θα πάνε μακριά κόντρα σε πιο δομημένα σύνολα. Το παρελθόν, άλλωστε, έχει διδάξει πως από το 2010 μονάχα δύο ομάδες έφτασαν ως το τέλος της διαδρομής χωρίς η αμυντική επίδοσή τους ν’ ανήκει στην κορυφαία δεκάδα. Οι περυσινοί Nuggets ήταν η μία εξαίρεση και οι άτρωτοι Warriors η άλλη. Πρόκειται για εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις όμως.

Οι Bucks «μεγάλωσαν» στα χρόνια του Αντετοκούνμπο ποντάροντας πολλά στην άμυνά τους, είναι το DNA τους αυτό, και αρκετά περίπλοκη η διαδικασία για ν’ αλλάξουν κυτταρικό ιστό τους τώρα. Πιθανόν κάποιες προσθήκες μέσω ανταλλαγών ως τις 8/2 να ‘ναι απαραίτητες τη δεδομένη στιγμή προκειμένου να νιώσει πολύ πιο ευέλικτος ο νέος προπονητής. Ένας προπονητής του οποίου οι ομάδες ανέκαθεν αμύνονταν αποδοτικά και δεν τους παρέσερνε το ρέμα.