Η κυβέρνηση εκτίμησε ότι το κλίμα συναίνεσης στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ήταν μια καλή ευκαιρία για να λυθεί η εκκρεμότητα της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές εκλογές. Και ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν είχε πρόθεση να ξεγελάσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η μια ανάγνωση.
Υπάρχει και η άλλη. Ότι η κυβέρνηση πατώντας στη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ αποφάσισε να παίξει ένα πολιτικό παιχνίδι για να εκθέσει, στους αποδήμους, τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το σκεπτικό της φάνηκε να είναι απλό. Από τη στιγμή που λέτε «ναι» στην επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές με ποια λογική λέτε «όχι» στην επέκταση του μέτρου και στις εθνικές εκλογές;
Ήταν σωστή αυτή η κίνηση της κυβέρνησης;
Η απάντηση είναι ότι ήταν μια κίνηση αιφνιδιαστική. Δεν την περίμενε κανένας, δεν είχε ενημερωθεί κανένας. Ήταν, ένα χαρτί που η κυβέρνηση έκρυβε και το εμφάνισε ξαφνικά. Και ο αιφνιδιασμός, όταν διαμορφώνεται ένα κλίμα συναίνεσης, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος.
Ήταν και μια κίνηση και με χαρακτήρα εκβιαστικό. Έβαζε τα κόμματα της αντιπολίτευσης με την πλάτη στον τοίχο. Θα έπρεπε να εξηγήσουν ή ακόμα και να απολογηθούν στους απόδημους για τη στάση τους. Ναι, αλλά η συναίνεση, δεν είναι προϊόν εκβιασμού. Είναι αποτέλεσμα διαλόγου. Είναι αποτέλεσμα και συμβιβασμών.
Η κυβέρνηση έχει ένα μεγάλο δίκιο. Πράγματι, από τη στιγμή που υπάρχει η βούληση να διευκολυνθεί η ψήφος των αποδήμων θα μπορούσε το πακέτο της διευκόλυνσης να εμπεριέχει και την επιστολική ψήφο στις εθνικές εκλογές.
Η κυβέρνηση, όμως έχει και ένα μεγάλο άδικο. Δεν γίνεται να δίνεις την αίσθηση ότι προσπαθείς να υφαρπάξεις τη συναίνεση. Και δεν γίνεται να μεταδίδεις την αίσθηση ότι βιάζεσαι και μάλιστα τόσο πολύ χωρίς, επί της ουσίας, να υπάρχει λόγος. Οι εθνικές εκλογές θα γίνουν το 2027.
Η κυβέρνηση, και αυτό είναι το μεγάλο της λάθος, θα μπορούσε να περιμένει. Χρόνος υπήρχε και υπάρχει. Θα μπορούσε η πολιτική της στο ζήτημα της επιστολικής ψήφου στις εθνικές εκλογές να ξεδιπλωθεί σε δύο φάσεις.
Στην πρώτη φάση θα ψηφιζόταν με πάνω από 200 ψήφους η επιστολική ψήφος στις Ευρωεκλογές. Με βάση αυτή την πολιτική προίκα, της συναίνεσης, το δεύτερο βήμα θα μπορούσε να γίνει μετά τις Ευρωεκλογές. Θα υπήρχε το περιθώριο να διορθωθούν ενδεχόμενες ατέλειες ή και μαύρες τρύπες στην διαδικασία.
Στην περίπτωση που όλα πήγαιναν καλά και θα είχε επιτευχθεί, χωρίς μεγάλα παρατράγουδα, ο στόχος άπαντες θα βρισκόταν ενώπιον των ευθυνών τους. Χωρίς να έχει κανένας το άλλοθι του αιφνιδιασμού.
Συμπέρασμα. Η κυβέρνηση βιάστηκε. Και το γοργόν δεν έχει πάντα χάρη. Είναι, όπως στην περίπτωση της επιστολικής ψήφου, ο καλύτερος τρόπος για να ανατινάξεις μια συναίνεση.
