Το πρόσωπο του 2021 ήταν αναμφίβολα ο Κρίστιαν Έρικσεν. Ο Δανός άσος σόκαρε τον πλανήτη όταν κατέρρευσε μέσα στον αγωνιστικό χώρο στο παιχνίδι με την Φινλανδία για το Euro, χάρη όμως στην έγκαιρη παρέμβαση των γιατρών κατάφερε να μείνει στη ζωή.

Λίγους μήνες μετά το συμβάν που του άλλαξε τη ζωή ο 29χρονος άσος παραχώρησε συνέντευξη στο «Danish TV DR» και μίλησε για εκείνες τις στιγμές, αλλά και για την αγάπη που έλαβε στη συνέχεια από τον κόσμο.

Στη συνέντευξη που θα προβληθεί την Τετάρτη (5/1), ο Έρικσεν, που παραμένει χωρίς ομάδα μετά την αναγκαστική αποχώρησή του από την Ίντερ, τόνισε πως έχει βρει και πάλι τη φόρμα του και.. ονειρεύεται να αγωνιστεί με τη Δανία και στο Μουντιάλ του Κατάρ.

Όσα είπε μεταξύ άλλων ο Έρικσεν:

«Ήταν φανταστικό το ότι τόσοι άνθρωποι ένιωσαν την ανάγκη να μου γράψουν ή να μου στείλουν λουλούδια. Είχε αντίκτυπο σε τόσους πολλούς ανθρώπους και αισθάνθηκαν ότι πρέπει να το γνωρίζουμε εγώ και η οικογένειά μου. Αυτό με έκανε πολύ χαρούμενο. Στο νοσοκομείο, συνεχώς μου έλεγαν ότι έστελναν κι έστελναν λουλούδια. Ήταν περίεργο διότι δεν περίμενα ότι ο κόσμος θα μου έστελνε λουλούδια. Διότι για πέντε λεπτά ήμουν νεκρός.

Ο στόχος μου είναι να παίξω στο Μουντιάλ του Κατάρ. Θέλω να παίξω. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου όλον αυτόν τον καιρό. Είναι ένας στόχος, ένα όνειρο. Το αν θα με επιλέξουν είναι άλλο θέμα. Αλλά το όνειρό μου είναι να επιστρέψω. Είμαι σίγουρος ότι μπορώ να επανέλθω στη δράση γιατί δεν αισθάνομαι καθόλου διαφορετικός.

Σωματικά, είμαι και πάλι σε τέλεια φυσική κατάσταση. Αυτός είναι ο στόχος μου και σίγουρα υπάρχει χρόνος ακόμη. Γι’ αυτό μέχρι τότε θα συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο και να αποδεικνύω ότι είμαι και πάλι στο ανώτατο επίπεδο.

Το όνειρό μου είναι να συμμετάσχω ξανά στην εθνική Δανίας, να παίξω ξανά στο «Parken» και να αποδείξω ότι ήταν κάτι που συνέβη μια φορά κι ότι δεν θα ξανασυμβεί. Ότι έχω προχωρήσει και ότι μπορώ να αγωνιστώ ξανά στην εθνική. Και πάλι, είναι στο χέρι του προπονητή να με αξιολογήσει. Αλλά η καρδιά μου δεν είναι εμπόδιο.

Ευχαρίστησα από κοντά ορισμένους ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ, τους γιατρούς, τους συμπαίκτες μου και τις οικογένειές τους»,