Ο Αλεξ Μιχαηλίδης, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο και έλαβε μεταπτυχιακό στην αγγλική λογοτεχνία από το Τρίνιτι Κόλετζ του Κέιμπριτζ, έδειξε τις αφηγηματικές του ικανότητες στο πρώτο του μυθιστόρημα Η σιωπηλή ασθενής, ένα ψυχολογικό θρίλερ με μια γυναίκα που πάσχει από κατάθλιψη και χρειάζεται ψυχοθεραπεία. Σε αυτό, ο συγγραφέας κατορθώνει να συναρπάσει τον αναγνώστη με τα λογοτεχνικά τεχνάσματά του, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα των θρίλερ του συρμού που έχουν κατακλύσει τα βιβλιοπωλεία όλου του κόσμου.

Alex Michaelidis

Οι Κόρες

Μετάφραση Κλαίρη Παπαμιχαήλ.

Εκδόσεις Διόπτρα, 2021

σελ. 446, τιμή 16,60 ευρώ

Στο μυθιστόρημα Οι κόρες (εκδ. Διόπτρα) πρωταγωνιστεί η Μαριάννα, μια θλιμμένη ψυχολόγος, η οποία πηγαίνει στο Κέιμπριτζ να συναντήσει την ανιψιά της, τη Ζόι, που φοιτά στο πανεπιστήμιο. Εκεί εμπλέκεται άθελά της στην υπόθεση της δολοφονίας μιας φοιτήτριας, της Τάρα, η οποία ανήκε στην ομάδα που αποκαλείται «Οι Κόρες». Η ομάδα είναι ολιγομελής και αποτελείται από τις αγαπημένες και ευνοούμενες φοιτήτριες του καθηγητή Εντουαρντ Φόσκα που διδάσκει αρχαία τραγωδία. Η Μαριάννα που είναι ελληνικής καταγωγής, με πατέρα Ελληνα και μητέρα Αγγλίδα, έχει υπάρξει φοιτήτρια του ίδιου πανεπιστημίου, οπότε αναζητώντας τα αίτια του εγκλήματος, πείθεται πως δολοφόνος είναι ο Φόσκα, μολονότι αυτός έχει άλλοθι. Περιπλανώμενη στο ειδυλλιακό περιβάλλον του πανεπιστημίου με τα όμορφα μεσαιωνικά κτίρια, κι ενώ στοχάζεται πάνω στην τραγωδία που έχει πλήξει την ίδια και την οικογένειά της – ο αγαπημένος της σύζυγος, ο Σεμπάστιαν, έχει πνιγεί στη Νάξο, ενώ η αδελφή της κι ο άνδρας της σκοτώθηκαν σε τροχαίο, αφήνοντας τη Ζόι ορφανή -, η Μαριάννα αναρωτιέται για ποιον λόγο ο Φόσκα έχει εμμονές με τα Ελευσίνια Μυστήρια και κυρίως με την Περσεφόνη, την κόρη της θεάς Δήμητρας, που είχε απαχθεί από τον Αδη, ο οποίος την πήγε στον Κάτω Κόσμο για να την κάνει γυναίκα του – η Δήμητρα κατέρρευσε από την οδύνη.

Και ύστερα δολοφονείται κι άλλη φοιτήτρια, οπότε η Μαριάννα φοβάται για την τύχη της ανιψιάς της που είναι επίσης άτυπο μέλος της ομάδας «Οι Κόρες» και αποφασίζει να βρει στοιχεία και ν’ αποδείξει την ενοχή του Φόσκα. Θα τα καταφέρει; Διότι αρκετοί διαφωνούν με το σκεπτικό της, πράγμα που διαταράσσει τις σχέσεις της με τους ανθρώπους γύρω της.

Θυμίζουμε πως στο Η σιωπηλή ασθενής το κλειδί του μυστηρίου ήταν ο πίνακας με την Αλκηστη, την ηρωίδα ενός αρχαίου ελληνικού μύθου, μιας θλιβερής ερωτικής ιστορίας: η γυναίκα θυσιάζει τη ζωή της για χάρη του άνδρα της, του Αδμητου, και πεθαίνει στη θέση του: πρόκειται για έναν μύθο περί αυτοθυσίας που προκαλεί συγκίνηση. Εδώ, ο συγγραφέας μας παραπέμπει στον Ομηρο, συγκεκριμένα στην αρχή της Ιλιάδας και στη λέξη μήνις που σημαίνει τον θυμό, την οργή. Επομένως, ο συγγραφέας αντλεί εμπνεύσεις από τους αρχαίους μύθους και τους αξιοποιεί λογοτεχνικά. Στο βιβλίο υπάρχει μια σχετική φράση, ότι η ουσία στην αρχαία τραγωδία είναι «Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Τι σημαίνει να είσαι ζωντανός».

Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο με επιδεξιότητα από έναν συγγραφέα που έχει μελετήσει τη βρετανική αστυνομική λογοτεχνία, κυρίως τα έργα των Αγκαθα Κρίστι, Νάιο Μαρς, Ντόροθι Σέιερς, Φίλις Τζέιμς, Ρουθ Ρέντελ και των άλλων κυριών που την καλλιέργησαν. Οπως σημειώνει στο τέλος, τα βιβλία του συγκεκριμένου είδους τον μάγευαν στην εφηβεία του – ωστόσο σε αυτό υπάρχει και κάτι το σκανδιναβικό, ο μονόλογος κάποιου ήρωα, του οποίου αγνοούμε το όνομα. Επιπλέον, το μυθιστόρημα έχει εντελώς απρόβλεπτο τέλος. Ο Αλεξ Μιχαηλίδης, όπως φάνηκε και στο Η σιωπηλή ασθενής, διαθέτει την ικανότητα να γοητεύει τον αναγνώστη και χρησιμοποιώντας λίγους ήρωες γράφει εξαιρετικές ιστορίες με μυστήριο, γρίφους, σασπένς και στοιχεία θρίλερ.