Η για πρώτη φορά, στα ελληνικά ευρωκοινοβουλευτικά χρονικά, αντικατάσταση της κομματικής λίστας από τον σταυρό προτίμησης, έχει ήδη επιφέρει σοβαρές ανατροπές εις βάρος της μεγάλης πλειονότητας των… «αγνώστων» υποψηφίων.
Με άλλα λόγια, σε όλα τα πρόσφατα γκάλοπ, έρχονται πρώτοι σε προτίμηση για σταυροδοσία, οι επιβεβλημένες από το επικοινωνιακό star system «γνωστές» πολιτικές, καλλιτεχνικές και άλλες επαξίως ή … πλαγίως προβεβλημένες τηλεπερσόνες.
Στα αναρίθμητα και δαιδαλώδη κατεβατά των φετινών ευρωψηφοδελτίων, οι μόνοι «γνωστοί» είναι τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα των τηλεοπτικών αναμετρήσεων γιατί όχι και σκυλοκαβγάδων. Πρόσωπα από αξιόλογα και σοβαρά έως φαιδρά και αποκρουστικά.
Στα υπόλοιπα μέχρι 90% «άγνωστα» πρόσωπα, ανάμεσα σ’ αυτά και σαφώς αξιολογότερα άτομα, από τις τηλεπερσόνες, σε όλο λοιπόν αυτό το πλήθος των «αγνώστων στρατιωτών», ο ψηφοφόρος καλείται, εάν είναι μπουχτισμένος από το συχνά αναξιοκρατικό Star System, με τις λίγες τηλεπερσόνες, να παίξει ζαριές ανάμεσα στους αμέτρητους… «παρακατιανούς» άγνωστους παρίες του βλακώδους φετινού εκλογικού συστήματος!
Η σταυροδοσία προφανώς και είναι προτιμότερη στα ψηφοδέλτια των Εθνικών εκλογών και των εκλογών της Αυτοδιοίκησης, διότι στις εκλογές αυτές, έστω και αν συνυπάρχουν μεταξύ των συνυποψηφίων και τηλεπερσόνες, υπερισχύει η κατά το πλείστον γνωστή, λόγω εντοπιότητας προσωπικότητα των υποψηφίων, για την κοινωνική δράση, τη συγκρότησή τους αλλά και το κοινωνικό ήθος.
Ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος όταν κάποτε ρωτήθηκε ποιο είναι το προτιμότερο σύστημα, λίστα ή σταυρός, απάντησε επί λέξει: «Η λίστα συχνά εκτρέπεται σε τυραννία του κόμματος, αλλά και ο σταυρός σε τυραννία του χρήματος».
Σύμφωνα με τον επιγραμματικό αυτό συλλογισμό, στα φετινά ευρωψηφοδέλτια, οι μη γνωστές τηλεπερσόνες, για ν’ ανταγωνιστούν ισότιμα με τους αντίπαλους του τηλεοπτικού star System, πρέπει να έχουν αρκετά φουσκωμένο το πουγκί με τα αργύρια, ή και «γερές πλάτες»…
