Τι να περιμένουμε από τη συνάντηση Τραμπ – Κιμ

Δεν προκαλεί έκπληξη ότι από τη σύνοδο κορυφής της 27ης Απριλίου μεταξύ του προέδρου της Νότιας Κορέας Μουν Τζάε Ιν και του βορειοκορεάτη ομολόγου του Κιμ Γιονγκ Ουν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει προσπαθήσει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον ιθύνοντα νου πίσω από τη διακορεατική διπλωματία. Αλλά, παρά τις αχτίδες ελπίδας που έρχονται από την κορεατική χερσόνησο, ο Τραμπ μπορεί να μετανιώσει που πήρε πρωταγωνιστική θέση στο προσκήνιο, ειδικά καθώς πλησιάζει η δική του σύνοδος κορυφής με τον Κιμ.

Κατά την προετοιμασία για αυτό το γεγονός –το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 12 Ιουνίου στη Σιγκαπούρη –ο Τραμπ πιθανώς θα αποφύγει να διαβάσει ή να ακούσει συμβουλές εμπειρογνωμόνων και θα επιτρέψει στον εαυτό του να αλλάζει γνώμη εν μέσω αντικρουόμενων πληροφοριών. Σε τελική ανάλυση, φέρεται ανίκανος να αφομοιώσει περιεκτικές, οργανωμένες ενημερώσεις για ζητήματα πολιτικής και οι απόψεις του τείνουν να αντικατοπτρίζουν τις απόψεις όποιου του μίλησε τελευταίος.

Αλλά η συναισθηματική συνάντηση Μουν – Κιμ θέτει μια τεράστια πρόκληση για τον Τραμπ, ο οποίος θέλει μια μεγάλη, φανταχτερή επίδειξη της δικής του διπλωματικής μαγείας. Δυστυχώς, η επιθυμία της Βόρειας Κορέας για πυρηνικά όπλα δεν μπορεί να εξαφανιστεί με ταχυδακτυλουργικά κόλπα.

Στην καλύτερη περίπτωση, μια σύνοδος κορυφής Τραμπ – Κιμ θα παράξει περισσότερες αόριστες διατυπώσεις για το τι θα μπορούσε να γίνει μέσω περαιτέρω συζητήσεων. Το πιθανότερο είναι ότι ο Κιμ θα προσφέρει στον Τραμπ διαβεβαιώσεις που θα ακούγονται ακόμα πιο ενθαρρυντικές από αυτές που προσέφερε στον Μουν –αλλά όχι κατά πολύ περισσότερο. Συγκεκριμένα, οι Βορειοκορεάτες θα υποστηρίξουν ότι το πυρηνικό τους οπλοστάσιο χρησιμεύει για την αυτοάμυνά τους –μια λογική αντίδραση σε δεκαετίες υποτιθέμενης αμερικανικής εχθρότητας.

Θα παρουσιάσουν την προθυμία του Τραμπ να συναντηθεί με τον Κιμ ως ευπρόσδεκτο πρώτο βήμα στον δρόμο προς την αποπυρηνικοποίηση και θα ανταποδώσουν τη χειρονομία με κάποια αντίστοιχη παραχώρηση, όπως ένα πάγωμα στις δοκιμές πυρηνικών όπλων ή πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.

Αλλά στο ζήτημα του εάν η Βόρεια Κορέα θα επιστρέψει στο καθεστώς ενός μη πυρηνικού κράτους και θα επανέλθει στη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων ο Κιμ θα αποστασιοποιηθεί. Κάτι τέτοιο, θα πουν οι ηγέτες του Βορρά, θα χρειαζόταν πολύ περισσότερο χρόνο και θα απαιτούσε περισσότερα σταδιακά μέτρα από τις ΗΠΑ και τους περιφερειακούς συμμάχους τους για την εξάλειψη της «δυσπιστίας» –μιας αγαπημένης ανησυχίας της Βόρειας Κορέας.

Δεδομένου ότι στο παρελθόν ο Τραμπ επέκρινε τις προκεχωρημένες βάσεις της Αμερικής, μπορεί να προτείνει μια δραματική χειρονομία για να δείξει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν πρόθεση να χρησιμοποιήσουν τα στρατεύματά τους στη Νότια Κορέα κατά του Βορρά. Ο Κιμ, χωρίς αμφιβολία, θα δείξει ενδιαφέρον και θα μπορούσε να συμφωνήσει ακόμα και να σφίξει τα χέρια για κάτι σαν «αποπυρηνικοποίηση» σε αντάλλαγμα για αποσύρσεις αμερικανικών στρατευμάτων. Αλλά θα εξακολουθήσει να ζητάει περισσότερο χρόνο.

Η σύνοδος κορυφής Τραμπ – Κιμ θα έχει θερμή ατμόσφαιρα. Ο Κιμ πιθανότατα θα μιλήσει στον Τραμπ για τα σχέδιά του για οικονομική ανάπτυξη και τον στόχο του να καταστήσει την πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας, την Πιονγκγιάνγκ, μια πόλη παγκόσμιας κλάσης με –το μαντέψατε –ένα ξενοδοχείο παγκόσμιας κλάσης. Και βεβαίως, θα εξηγήσει τη λογική του γιατί πρέπει να ανασταλούν οι κυρώσεις προτού μπορέσει να αρχίσει να θέτει τις βάσεις για την αποπυρηνικοποίηση.

Ο Τραμπ θα χρειαστεί περισσότερα για να μπορέσει να παρουσιάσει μια επιτυχία. Μια πιθανότητα είναι να πιέσει τον Κιμ επί του ρευστού ορισμού της «αποπυρηνικοποίησης» της Βόρειας Κορέας. Ακόμα και χωρίς να συμφωνήσει σε ένα χρονοδιάγραμμα, ο Κιμ θα πρέπει τουλάχιστον να αναγνωρίσει ότι αποπυρηνικοποίηση σημαίνει την πλήρη, επαληθεύσιμη και μη αναστρέψιμη διάλυση του προγράμματος των πυρηνικών όπλων της χώρας του.

Επιπλέον, ο Τραμπ θα πρέπει να διατηρήσει όλες τις εναλλακτικές λύσεις στο τραπέζι, παρ’ όλο που οι στρατιωτικές επιλογές γίνονται λιγότερο υποστηρίξιμες στο πλαίσιο του διακορεατικού διαλόγου. Το πιο σημαντικό: θα πρέπει να πείσει το βορειοκορεατικό καθεστώς να αναγνωρίσει τουλάχιστον ότι ο στόχος είναι η γνήσια αποπυρηνικοποίηση και να συμφωνήσει σε μια διαδικασία για συνεχιζόμενο διάλογο, που ίσως θα κορυφωθεί σε μια άλλη σύνοδο κορυφής.