Ο Δάσκαλος

Στη σελίδα του στο Facebook ο Σταύρος Τσακυράκης δεν γράφει «Συνταγματολόγος». Ενας από τους διαπρεπέστερους στη χώρα, με γνώμη εξαιρετικά βαρύνουσα στα δημόσια πράγματα και κύρος αδιαμφισβήτητο σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Δεν γράφει «Δικηγόρος». Ενας αγωνιστής του νόμου, των δικαιωμάτων και της νομικής επιστήμης που έχει στο ενεργητικό του αμέτρητες υποθέσεις-σημεία αναφοράς στα ελληνικά αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Δεν γράφει καν «Πανεπιστημιακός». Εκείνος με την πληθώρα των επιστημονικών δημοσιεύσεων, με το λαμπρό βιογραφικό που πλούτισε σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Αμερικής. Δεν θα μπορούσε ασφαλώς να γράφει «Αντιστασιακός». Ενας βουβός ήρωας του αντιδικτατορικού αγώνα, που την αγωνιστικότητα και τον ηρωισμό του στα βασανιστήρια έχουν εξιστορήσει μόνο λίγοι σύντροφοί του –ο ίδιος για εκείνα τα χρόνια μιλά απρόσωπα, σαν να τα έχει διαβάσει σε βιβλία. Δεν γράφει, όπως θα μπορούσε, «Πολίτης». Ενεργός και ανήσυχος, στα σοβαρά δηλώνει πάντα παρών και πάντα με όρους ουσίας. Γράφει «Δάσκαλος».

Αυτή η μικρή και μεγάλη λέξη φαίνεται να συμπυκνώνει πληρέστερα την παρουσία του Σταύρου Τσακυράκη στον δημόσιο χώρο. Αυτή διάλεξε από όλες του τις ιδιότητες για να περιγράψει το αποτύπωμα της μέχρι τώρα διαδρομής του. Δάσκαλος. Και πιθανότατα ούτε ο ίδιος συνειδητοποιεί το εύρος που η προσωπικότητά του δίνει στη λέξη. Εκείνος εννοεί μόνο τους φοιτητές του, που τον ακολουθούν παντού σαν Απόστολοι. Που πάντα γέμιζαν τα αμφιθέατρα την ώρα της διδασκαλίας του, που πάντα επιζητούσαν τη γνώση και τη γνώμη του, που πάντα επεδίωκαν την παρέα του –ακόμα και στις διακοπές περιτριγυρίζεται από ένα μελίσσι παιδιών που ζουζουνίζουν γύρω από το μέλι της σοφίας.

Αλλά ο Τσακυράκης είναι Δάσκαλος και πέρα από τα σκαλιά της Νομικής. Είναι Δάσκαλος στις δημόσιες παρεμβάσεις του, στα συγγράματά του, στα άρθρα του, στις αναρτήσεις του στο Διαδίκτυο. Κάθε δημόσια εκδήλωσή του συνοδεύεται από τη βάσανο της επιστημονικής σοβαρότητας, της αφοσίωσης, του μέτρου και της τόλμης ενός Δασκάλου. Πρέπει να έχει δημοσιεύσει γραπτά και προφορικά εκατομμύρια λέξεις (αν και εκ φύσεως εξαιρετικά λακωνικός). Λοιπόν σου δίνει την εντύπωση ότι τις έχει διπλομετρήσει μία προς μία πριν τις εκστομίσει ή τις πατήσει στο πληκτρολόγιο. Το αίσθημα ευθύνης του Δασκάλου.

Ο Δάσκαλος θα πρέπει να ένιωσε μεγάλη πληρότητα την περασμένη Δευτέρα. Αυτό το μοναδικό αίσθημα της δικαίωσης της αποστολής. Ξεχείλισε το αμφιθέατρο του 3ου ορόφου της Σόλωνος όταν ο Σταύρος Τσακυράκης παρέδωσε την τελευταία του διδασκαλία από βήματος αμφιθεάτρου, λόγω ορίου ηλικίας. Δεν θα αναφερθώ στα σημαντικά πρόσωπα της δημόσιας ζωής που ήταν παρόντα –θα μιλήσω για τους φοιτητές του που στριμώχτηκαν σαν σταφύλια για το τελευταίο μάθημα. Για την έκδηλη αναγνώριση του πλούτου του που τους μοίρασε αφειδώς, για την ευγνωμοσύνη της ανεκτίμητης προσφοράς του, για τη διάχυτη συγκίνηση του κενού που θα αφήσει στο αμφιθέατρο. Για το προνόμιό τους που έχασαν. Στο εξής δεν θα είναι ο Δάσκαλός τους, θα είναι ο Δάσκαλος όλων μας.

Η κυρία Λίνα Παπαδάκη είναι διευθύντρια
του Γραφείου Τύπου του Ποταμιού.