«Αυτόν τον τόπο δεν τον κυβερνούν ούτε τα διαπλεκόμενα ούτε το βαθύ παρακράτος»! Ετσι ανοίκεια σχολίασε το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία κρίθηκε ότι ο νόμος Παππά (4339/ 2015) για τις τηλεοπτικές άδειες είναι αντισυνταγματικός!
Ομως με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο το περιβάλλον του Πρωθυπουργού δεν συνέβαλε στην ηρεμία που πρέπει να επικρατήσει, μέχρι τουλάχιστον να καθαρογραφεί η απόφαση, έτσι ώστε –ακολουθώντας τις επιταγές του Συντάγματος –να ρυθμίσουμε ορθολογικά το τηλεοπτικό πεδίο.
Και εξάλλου, όπως έλεγε και ο Πρωταγόρας, «για κάθε πράγμα υπάρχουν δύο λόγοι, όπου ο ένας αντιτίθεται στον άλλον». Υπό το πρίσμα αυτό αναρωτιέται κανείς: Σήμερα άραγε δεν υπάρχουν βδελυρές παρακρατικές δραστηριότητες; Αν απαντήσει η κυβέρνηση ότι δεν αναπτύσσονται τέτοιες αντιδημοκρατικές δραστηριότητες, τότε πώς δικαιολογείται η «ολοκληρωτικού τύπου» παρακολούθηση της προσωπικής ζωής ενός ανώτατου δικαστή του Συμβουλίου της Επικρατείας;
Σε μια δυτική δημοκρατία «οι ζωές των άλλων δεν παρακολουθούνται». Καλό θα ήταν λοιπόν οι άνθρωποι γύρω από τον Πρωθυπουργό που έβγαλαν την παραπάνω απεχθή ανακοίνωση να διαβάσουν την κριτική που είχε ασκήσει ο Χέρμπερτ Μαρκούζε στο σοβιετικό καθεστώς («Σοβιετικός Μαρξισμός»). Και να μη μιλούν για παρακράτος, όταν παρακολουθούνται οι ζωές των δικαστών (ώστε να εκβιάζονται για την ψήφο τους)!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
