Η πρόταση της Προέδρου του Αρείου Πάγου να παραταθεί το όριο συνταξιοδότησης των ανώτατων δικαστών πέραν του 67ου έτους της ηλικίας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτόν τον τόπο (αφού ουσιαστικά προτείνεται η ευθεία παραβίαση της αυστηρής πρόβλεψης του άρθρου 88 του Συντάγματος, και μάλιστα από μια ανώτατη δικαστικό λειτουργό). Και αυτό συνιστά μια θεσμική έκπληξη τεραστίου μεγέθους που προκαλεί σταλινικού είδους «τρόμο» (όπως σημείωνε και η Ενωση Δικαστών)!
Δεν αποτελεί βεβαίως έκπληξη το ότι ο κ. Τσίπρας ούτε καν επιφυλάχθηκε, αλλά αμέσως συγκατένευσε σε αυτή την κυοφορούμενη βδελυρή παραβίαση του Συντάγματος. Ούτως ή άλλως ο Πρωθυπουργός ήξερε τι έκανε, αφού εξελέγη υποσχόμενος παραπλανητικά στους πολίτες ότι θα μεταβαίναμε μαγικά από τη χρεοκοπία στην ευτυχισμένη «επικράτεια της Ομέλα», όπου δεν θα υπήρχαν φτωχοί και άνεργοι (για να θυμηθούμε λίγο το σχετικό διήγημα της Αμερικανίδας Ursula Le Guin).
Εδωσε επομένως ο κ. Τσίπρας ακόμη μια επικίνδυνη και αντισυνταγματική υπόσχεση στους ανώτατους δικαστές, αποδεικνύοντας ότι αποτελεί τον καλύτερο εφαρμοστή της έννοιας του «κυνικού λόγου» που είχε υποστηρίξει ο Πέτερ Σλότερνταϊκ. Δηλαδή «ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι λάθος αλλά το κάνω»!
Ομως η μήτρα του κακού που παράγει όλα αυτά τα φαινόμενα βρίσκεται αλλού. Τι εννοώ; Κάποτε δηλαδή θα πρέπει να απαλλαγούμε από τη συνταγματική διάταξη του άρθρου 90 η οποία δίνει τη δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση (και ουσιαστικά στον πρωθυπουργό) να διορίζει –με αποκρουστικά κομματικά κριτήρια –την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Ετσι κανείς από την κοινωνία των πολιτών δεν θα έχει τη δηλητηριώδη υποψία ότι γίνονται υπόγειες και σκοτεινές συναλλαγές μεταξύ της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας!
Μη λησμονούμε άλλωστε ότι η ίδια πάλι η Πρόεδρος του ΑΠ πριν από μερικές ημέρες εξερχόμενη του πρωθυπουργικού γραφείου είπε «ότι εμείς διασφαλίσαμε τις αμοιβές των δικαστών», δείχνοντας έτσι μια πλήρη έλλειψη αλληλεγγύης απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία!
Και συναφώς θα πρέπει να απαλλαγούμε κάποτε και από τον «κοινοβουλευτισμό τύπου Γουέστμινστερ» (Westminster type majoritarian parliamentarism) που δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε πρωθυπουργό να κάνει ό,τι θέλει. Και ο κ. Τσίπρας το εκμεταλλεύθηκε αυτό μέχρις εσχάτων!
Συμπέρασμα; Ολοι πρέπει να σεβόμαστε το Σύνταγμα!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ.
