Η Δικαιοσύνη σε αδιέξοδο

Η Δικαιοσύνη βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση και υπάρχουν δύο πρόσφατα γεγονότα τα οποία αποτυπώνουν εναργώς αυτό το εκφυλιστικό κλίμα.

1. Η ανακοίνωση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αναφέρομαι προφανώς στη δημόσια ανακοίνωση την οποία εξέδωσε ο πρόεδρος αυτού του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την εκκρεμή υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών.

Κατ’ αρχήν είναι λίγο παράδοξο το γεγονός ότι εκδόθηκε μια τέτοια ανακοίνωση. Επειτα είναι επίσης παράδοξο το περιεχόμενο της προκείμενης ανακοίνωσης. Γιατί; Γιατί αποδιδόταν η αναβολή της διάσκεψης στις «δημόσιες τοποθετήσεις ως προς την έκβαση αυτής της υπόθεσης»!

Ομως όλοι γνωρίζουμε ότι η δημοσιότητα είναι ένα βασικό μέγεθος του κράτους δικαίου. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι η «κοινή γνώμη» ή οι άλλοι δημόσιοι φορείς (όπως τα κόμματα) θα υπαγορεύουν στον δικαστή το περιεχόμενο της απόφασής του!

Ομως ο δικαστής, από την άλλη πλευρά, είναι αναγκαίο να «διαπαιδαγωγείται» να αντέχει μέσα στη δημοσιότητα.

Ετσι η αναβολή δεν θα μπορούσε ποτέ να στηριχθεί στην προσπάθεια κάποιων φορέων να επηρεάσουν την πεποίθηση των δικαστών και η ανωτέρω ανακοίνωση προκαλεί τουλάχιστον κατάπληξη!

2. Η έκπτωση του κ. Ντογιάκου. Είκοσι ημέρες μετά τη θριαμβευτική επανεκλογή του κ. Ντογιάκου από τους εισαγγελείς Εφετών, ο τελευταίος εξαναγκάζεται σε απομάκρυνση λόγω της πειθαρχικής του ποινής! Και τα ερωτήματα τα οποία γεννιούνται είναι δύο:

Κατ’ αρχήν, γιατί άραγε παρασχέθηκε η γραπτή διαβεβαίωση στον κ. Ντογιάκο ότι μπορεί να συμμετέχει στις εκλογές και σήμερα ζητείται η έκπτωσή του; Αυτό αποτελεί δυστυχώς την αποκορύφωση ενός θεσμικού παραλογισμού που ευτελίζει τη Δικαιοσύνη!

Υπάρχει όμως και ένα άλλο ερώτημα: Γιατί άραγε οι εισαγγελείς τον εξέλεξαν ενώ γνώριζαν την πειθαρχική του ποινή; Η απάντηση είναι εύκολη. Κατά πρώτον, γιατί πίστευαν ότι η πειθαρχική του καταδίκη ήταν άδικη!

Κατά δεύτερον, γιατί οι εισαγγελείς ήθελαν να εκφέρουν ένα «μεγάλο όχι» απέναντι στις απαράδεκτες κυβερνητικές (και επιχειρηματικές) μεθοδεύσεις για τη χειραγώγηση της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών.

Και μάλιστα εν όψει συγκεκριμένων ποινικών υποθέσεων, είτε εκκρεμών (όπως η υπόθεση για τα «στημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο») είτε δυνάμενων να εμφανιστούν στο μέλλον (όπως η υπόθεση για τις τηλεοπτικές άδειες)!

Το συμπέρασμα; Οι δικαστές πρέπει να επιβεβαιώνουν κάθε μέρα ότι «υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα» αντάξιοι των περιστάσεων, για να παραφράσω το γνωστό γνωμικό ότι «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο» του Francois Andrieux!

.