Να διώκονται οι υπουργοί όπως οι πολίτες

Ο πορτογάλος πρώην πρωθυπουργός Ζοζέ Σόκρατες είχε προφυλακιστεί το 2014 για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και φοροδιαφυγή. Στην Ελλάδα, αντίθετα, η έννομη τάξη προστατεύει απαράδεκτα την πολιτική ελίτ της χώρας μας.

Και αυτό επιτυγχάνεται ειδικότερα με τη διάταξη του άρθρου 86 του Συντάγματος, η οποία επιτρέπει ατυχώς μόνο στη Βουλή να διενεργεί τη δίωξη των εγκλημάτων των υπουργών. Ταυτόχρονα η ίδια διάταξη προβλέπει και μια σύντομη αποσβεστική προθεσμία για την ανωτέρω κίνηση της ποινικής δίωξης η οποία οδηγεί ολέθρια τις περισσότερες φορές στην παραγραφή των υπουργικών αδικημάτων.

Ετσι υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, αφού κανένας πολιτικός δεν έχει πάει φυλακή εδώ και πολλές δεκαετίες. Σημειώνω μάλιστα ότι η φυλάκιση του «σοσιαλιστή» (!) Τσοχατζόπουλου και του συντηρητικού δημάρχου Παπαγεωργόπουλου δεν στηρίχθηκαν στην παραπάνω συνταγματική πρόβλεψη!

Ομως η ύπαρξη μιας τέτοιας συνταγματικής παρέκκλισης από τους κοινούς κανόνες δίωξης αποτελεί ταυτόχρονα και ένα βαθύτατο πλήγμα στον σκοπό ύπαρξης του πολιτικού συστήματος ως «δημιουργού» του κοινού καλού («Λασκούμ, Διαφθορά»).

Επομένως είναι απαραίτητο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ –στο πλαίσιο της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης –να καταργήσει την πρόβλεψη αυτή!

Αυτό βεβαίως θα το κάνει, εάν δεν θελήσει να προστατεύσει «ύποπτα» κάποιους υπουργούς της για τους οποίους είναι απαραίτητο να ελεγχθεί η ενδεχόμενη ύπαρξη ποινικών ευθυνών (όπως του κ. Παπαγγελόπουλου στη γνωστή υπόθεση της εισαγγελέως Τσατάνη).

Σημειώνω, μάλιστα, ότι στην Πορτογαλία οι υπουργοί διώκονται από την τακτική Δικαιοσύνη. Η παραπομπή τους, βεβαίως, γίνεται με άδεια του Κοινοβουλίου, το οποίο όμως την παρέχει υποχρεωτικά, αν ο υπουργός διώκεται για έγκλημα το οποίο επισύρει ποινή άνω των τριών ετών (όπως ήσαν ακριβώς τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνταν ο σοσιαλιστής (!) Σόκρατες που ζούσε μια προκλητική ζωή, αγοράζοντας πανάκριβα ακίνητα στο Παρίσι).

Κάτι παρόμοιο ισχύει και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου παράλληλα με τον θεσμό του impeachment, τα μέλη της εκάστοτε κυβέρνησης μπορούν να διώκονται και με την τακτική ποινική διαδικασία (όπως όλοι οι κοινοί «θνητοί»).

Το συμπέρασμα; Τα εγκλήματα των εκάστοτε πρωθυπουργών και υπουργών πρέπει να διώκονται από τις αρμόδιες Εισαγγελικές Αρχές, ώστε να μην «καλύπτονται» ξεδιάντροπα!