Κατηγορία «Κουβέληδες»

Για να ξεκινήσει μακροχρόνια φιλία, πρέπει να κατατεθούν απόψεις για τη θεώρηση της ζωής. Ρωτάμε, λοιπόν, «Τι ομάδα είσαι;» και από την απάντηση καταλαβαίνουμε αν ο άλλος εγκρίνει την εξαγορά διαιτητών, αν του αρέσει το πράσινο χρώμα και τέτοια. Ορισμένοι με σύνθετη προσωπικότητα θα μπορούσαν να απαντήσουν δείχνοντας ευρύτητα πνεύματος: «Είμαι Πανιώνιος, αλλά την Κυριακή γίνομαι γαύρος και στο Κύπελλο ΑΕΚτζής». Σαφές. Με αυτή ακριβώς τη λογική πολιτεύεται ο Φώτης Κουβέλης. «Είμαι στην ευρωπαϊκή Αριστερά, αλλά στηρίζω Σαμαροβενιζέλους και στο τσακίρ κέφι θέλω Αλέξη».

Ο Κουβέλης συνήθως ασχολείται με το σαρκίο του, με το πολιτικό σαρκίο του. Αναρίθμητες δηλώσεις για την πιθανότητα να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, αναρίθμητες δηλώσεις για την πιθανότητα να γίνει υπουργός της παράταξης «Σκίζω Μνημόνια», αναρίθμητες αξιολογήσεις της κατάστασης και τόσο πολύ, μα τόσο πολύ, μπλα μπλα μπλα. Δεν είναι ατομικό το ζήτημα, καθώς πρόκειται για ειδική κατηγορία δημοσίων προσώπων. Οι Κουβέληδες είναι είδος που ενδημεί στην Κεντροαριστερά και οργανώνονται μεταξύ τους βάσει της θεμελιώδους ερώτησης «Τι ομάδα είσαι;». Ομάδα ΔΗΜΑΡ, ομάδα Ελιά, ομάδα Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ομάδα Ο,τι Να ‘Ναι Αρκεί Δική μου Να ‘Ναι.

Στην Κεντροαριστερά είναι μαζεμένοι οι περισσότεροι παρ’ ολίγον ηγέτες, όσοι έχουν όραμα για τη χώρα και για τον εαυτό τους. Συναντάμε σε παράλληλες πορείες την Αννα Διαμαντοπούλου που έχει οργανώσει το Δίκτυο, τον Γιάννη Ραγκούση με την πολιτική πρωτοβουλία «επόμενη Ελλάδα», τον Παύλο Γερουλάνο με πλατφόρμα ιδεών για ένα νέο ξεκίνημα. Ταυτόχρονα, οι εφεδρείες Γιώργου Φλωρίδη, Αλέκου Παπαδόπουλου πάντα είναι σε εγρήγορση, ο Γιάννης Τούντας κάτι μαγειρεύει πάλι με την Κίνηση Πολιτών, ο Ανδρέας Λοβέρδος απέσυρε το δικό του κόμμα και νικητής βγαίνει ο κατακερματισμός. Μην ξεχνάμε ότι ο Παπανδρέου ζει ανάμεσά μας.

Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη. Από τη μία πλευρά υπάρχουν τα πρόσωπα, από την άλλη υπάρχουν οι καρέκλες –βουλευτικές, υπουργικές, προεδρικές. Μεταξύ ανθρώπων και καθισμάτων υπάρχουν ιδέες και μεθοδεύσεις. Φευ, οι μεθοδεύσεις είναι περισσότερες από τις ιδέες και καταπνίγουν την ανταλλαγή απόψεων, την παραγωγή πολιτικών προτάσεων. Κάπου εδώ εμφανίζεται και το δίποδο που επαγγέλλεται τη δημοσιογραφία να συμβάλει με τον δικό του τρόπο στην εκτροπή της συζήτησης από τα ουσιώδη. «Θα γίνετε υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ»; «Θα καθίσετε στον θρόνο;». Συνήθως έχει προηγηθεί συνεννόηση, δηλαδή οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι αυτά «πουλάνε» ως ειδήσεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε με το περιεχόμενο της πολιτικής.

Εχουμε, λοιπόν, μια έξαρση στην προβολή των Εγώ, έναν κατακερματισμό του κεντρώου χώρου σε μικρά σχήματα, έχουμε στελέχη με υπερβολικά μακρύ βιογραφικό και πολιτικά σωματεία με μικρό ορίζοντα. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι ζυμώσεις γίνονται με τον διαχωρισμό επιπέδου «Τι ομάδα είσαι;», «Σε ποιο Κέντρο του Κέντρου ανήκεις;», «Ποιος είναι ο γκολτζής;», με εντελώς προσωπικά κίνητρα. Οι παλαιοί προσπαθούν να επιβιώσουν κρατώντας ο καθένας το δικό του σημαιάκι και ξεχνώντας ότι με τις θητείες τους συνέβαλαν στην καταστροφή. Προσπαθούν να σώσουν τη χώρα εκείνοι που την κατέστρεψαν, μαζί με εκείνους που ανέχτηκαν την καταστροφή για ιδιοτελείς λόγους.

Υπάρχει ένα αδιόρατο σύνορο μεταξύ πρώην ΠαΣόκων και πρώην ΔΗΜΑριτών, ένα σύνορο που μόνον οι ίδιοι αντιλαμβάνονται. Υπάρχει, όμως, και μια μεγάλη αλήθεια, το ΠαΣοΚ είναι εδώ, είναι το brand name, είναι κάτι σαν τη χλωρίνη Κλινέξ της Κεντροαριστεράς. Δεν αρέσει η Φώφη; Ας πήγαιναν όλοι αυτοί να διεκδικήσουν τη θέση της. Ας κινήσουν διαδικασίες για να την αντικαταστήσουν, ας ροκανίσουν με σκευωρία τα ποδάρια της καρέκλας της. Λύσεις υπάρχουν, αλλά μόνο στο ομαδικό παιχνίδι. «Τι ομάδα είσαι;». Εθνική.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 26 Ιουνίου 2016