Νωρίς το απόγευμα η Ισπανία θα βρίσκεται κολλημένη στις οθόνες των τηλεοράσεων. Το απόγευμα, γιατί ξεκινά τα παιχνίδια της η εθνική στο Euro 2016, ενώ το βράδυ όλοι (;) θα καθίσουν να παρακολουθήσουν την πολυαναμενόμενη τηλεοπτική αναμέτρηση ανάμεσα στους τέσσερις πολιτικούς αρχηγούς, εν όψει των πρόωρων εκλογών της 26ης Ιουνίου.
Και ενώ στην περίπτωση της εθνικής ομάδας ολόκληρη η Ιβηρική Χερσόνησος είναι ενωμένη σα μία γροθιά, ελπίζοντας πως η ομάδα θα φέρει το τρόπαιο, στην πολιτική αρένα οι τόνοι κι οι πολώσεις έχουν οξυνθεί, δεδομένης και της αλγεινής εμπειρίας του πολιτικού αδιεξόδου για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας τους προηγούμενους μήνες.
Με την προεκλογική εκστρατεία να έχει αρχίσει μόλις πριν τέσσερις ημέρες, στην αποψινή τηλεοπτική αναμέτρηση, οι τέσσερις αρχηγοί των πρωταγωνιστικών κομμάτων, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι του Λαϊκού Κόμματος (PP), o Πάμπλο Ιγκλέσιας των Unidos Podemos, ο Πέδρο Σάντσεθ των Σοσιαλιστών (PSOE) και ο Άλμπερτ Ριβέρα των Ciudadanos θα προσπαθήσουν να μεταβάλουν τη γνώμη όσων από τους πολίτες ταλαντεύονται ακόμη πολιτικά κι ενδέχεται να μετακινηθούν στις τάξεις τους.
Οι νεότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τα εξής πλέον γνωστά: το ΡΡ αναμένεται να είναι το πρώτο κόμμα, στη δεύτερη θέση η συμμαχία Podemos και Ενωμένης Αριστεράς (ΙU) και τρίτο το ιστορικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE).
Στην τηλεμαχία ο Ραχόι θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν αποτελεί το «πολιτικό κι ηθικό πρόβλημα» της Ισπανίας, όπως τον κατηγορούν οι αντίπαλοί του, αλλά και του επιρρίπτουν και πολλοί ψηφοφόροι του κόμματος.
Ο Ιγκλέσιας με τον αέρα του θριαμβευτή των προηγούμενων εκλογών, αλλά και του ενθουσιασμού που έχει σκορπίσει η συνεργασία με την IU, προσέρχεται με στόχο να διεμβολίσει ακόμη περισσότερους ψηφοφόρους από τους Σοσιαλιστές.
Ο Σάντσεθ είναι με την πλάτη στον τοίχο. Από τη μία η αποτυχημένη προσπάθειά του να σχηματίσει κυβέρνηση, ιδίως με την επιμονή του να συμπεριλάβει τους Ciudadanos, που του στοίχισε πολλούς δικούς του ψηφοφόρους, από την άλλη η εσωκομματική αντιπολίτευση, που από την αρχή πριονίζει κάθε του προσπάθεια.
Ο Ριβέρα, που φαίνεται ότι αυξάνει τα ποσοστά του κόμματος, θα προσπαθήσει να καλλιεργήσει ακόμη περισσότερο την εικόνα του αποφασιστικού παράγοντα για τη δημιουργία κυβέρνησης, προβάλλοντας μία «κεντρώα» εικόνα του «ανοιχτόμυαλου, αλλά και παραδοσιακού» κόμματος.
