Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στον ουρανό της Ελλάδος πλανάται μονίμως το φάντασμα της σιωπής. Λαλίστατοι οι διεκδικητές της πολιτικής εξουσίας, αποφεύγουν ωστόσο να μιλήσουν με σαφήνεια για τα σχέδιά τους. Υπόσχονται κατά σύστημα άυλα αγαθά. Δημοκρατία, ισονομία, δικαιοσύνη, ειρήνη και άλλες αόριστες λέξεις, που δεν κοστίζουν τίποτα, κυριαρχούν στον πολιτικό τους λόγο.
Υπάρχει βέβαια και μία άλλη λέξη που είναι πολύ της μόδας. Μη ασχολούμενοι με τα σοβαρά προβλήματα της χώρας (όπως λ.χ. η ανεργία, η Παιδεία, οι ξένοι πρόσφυγες) έχουν «κολλήσει» στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ και στα παράγωγά του.
Δεν είναι ανεξήγητο γιατί και οι επτά πολιτικοί αρχηγοί του τελευταίου ντιμπέιτ μίλησαν τρεις ώρες χωρίς ουσιαστικά να πουν τίποτα.
Ο κ. Αλ. Τσίπρας δικαιολογημένα έμοιαζε άκεφος. Εχει φτάσει στη βρύση και κινδυνεύει να μην πιει νερό.
Ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης δείχνει ο πιο ξέγνοιαστος. Επεσε στα χέρια του ένα λαχείο, να γίνει πρωθυπουργός, και μοιάζει να το γλεντάει. Με κάθε εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι κερδισμένος και ευτυχής.
Από τους λοιπούς, ο κ. Κουτσούμπας, πάντοτε ευπρεπής, αποδεικνύεται πολιτικά προσγειωμένος –μιλάει για αποχώρηση από την ΕΕ όταν η Ελλάδα γίνει Λαϊκή Δημοκρατία.
Η κυρία Φώφη Γεννηματά ήταν μια θετική παρουσία. Κανείς δεν περίμενε μεγαλύτερη ή διαφορετική επιτυχία από τον κ. Κ. Λαλιώτη.
Και επανερχόμαστε στην αρχή. Κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς δεν διέσπασε το σύννεφο των συγκεχυμένων ιδεών και των αορίστων υποσχέσεων.
Θα το διασπάσουν όμως οι ψηφοφόροι την επόμενη (συννεφιασμένη;) Κυριακή.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
