Το νέο Βατερλό

Την περασμένη Πέμπτη 18 Ιουνίου εορτάστηκαν στο Βέλγιο τα 200 χρόνια από την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό, θέτοντας τέλος στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Στο Συνέδριο της Βιέννης που ακολούθησε οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, που τον είχαν νικήσει, χάραξαν την πορεία τους στη μεταναπολεόντειο εποχή. Την ίδια ημερομηνία εφέτος στο γειτονικό Λουξεμβούργο η ελληνική πλευρά γνώρισε το δικό της Βατερλό, καθώς βρέθηκε μόνη απέναντι στους άλλους 18 του Eurogroup, διαπιστώνοντας ότι τα σχέδιά της για να αλλάξει την Ευρώπη κατέρρευσαν οριστικά. Και το ερώτημα, κατόπιν αυτού, δεν είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει την τύχη του γάλλου αυτοκράτορα, αλλά αν η Ελλάδα θα οδηγηθεί ή όχι στην πτώχευση και στο περιώνυμο Grexit. H απάντηση αναμένεται να δοθεί τη Δευτέρα στη Σύνοδο Κορυφής της ευρωζώνης. Κάτι δηλαδή σαν το Συνέδριο της Βιέννης του 1815, τηρουμένων φυσικά όλων των αυτονόητων αναλογιών.Η ιστορική αυτή σύγκριση δεν αποτελεί μιαν αυθαίρετη διαπίστωση, καθώς ουσιαστικά αυτό που κρίνεται τώρα είναι το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας. Διότι κάθε άλλη επιλογή, όπως ελαφρά τη καρδία υποστηρίζουν ορισμένοι, θα είναι η απόλυτη καταστροφή για την οικονομία και την ελληνική κοινωνία. Δεν μπορεί να τιναχθεί στον αέρα, με την επικράτηση ιδεολογικών αγκυλώσεων μιας άλλης εποχής, το κυριότερο επίτευγμα που πέτυχε η χώρα μας μετά τη Μεταπολίτευση. Ιδιαίτερα σήμερα, όπου στα γνωστά οικονομικά αδιέξοδα έρχονται να προστεθούν και οι άγνωστες επιπτώσεις από την αυξανόμενη γεωπολιτική αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή μας και οι απειλές για την ασφάλειά μας από τις νέες προκλήσεις των γειτόνων μας. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή αποτελεί ασυγχώρητη αυταπάτη και είναι χαρακτηριστικό το μήνυμα που έλαβε κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα ο έλληνας πρωθυπουργός: Να τα βρούμε με τους εταίρους μας. Διότι διαθέσιμα ρούβλια δεν υπάρχουν, ούτε όμως και γουάν. Και για να τα βρούμε, αυτό που απαιτείται κυρίως είναι να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία μας, ελπίζοντας ότι αυτή δεν έχει ανεπανόρθωτα τρωθεί.

Η κυβέρνηση, η οποία συνεχώς επικαλείται τη λαϊκή εντολή, δεν έχει λάβει καμία εντολή για να οδηγήσει τη χώρα έξω από την Ευρώπη. Αυτό το αποδεικνύουν όχι μόνον όλες οι πρόσφατες μετρήσεις της κοινής γνώμης αλλά και η εντυπωσιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, όπου η σιωπηλή πλειοψηφία των Ελλήνων έστειλε σαφή μηνύματα, τα οποία δεν μπορεί να αγνοήσει η κυβέρνηση. Η οποία, ας μην το ξεχνάμε, δεν εκπροσωπεί παρά κάτι παραπάνω από το ένα τρίτο των ψηφοφόρων (36%) και μόνο χάρη στο αντιδημοκρατικό μπόνους των 50 ψήφων και στη σύμπραξη με τους ακροδεξιούς εθνικολαϊκιστές (για την οποία δεν ερωτήθηκε ποτέ ο ελληνικός λαός αν την εγκρίνει) διαθέτει σήμερα την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.