Μέχρι στιγμής δεν έχω βρει ούτε «πατριδόμετρο» (σ.σ. ας μου επιτραπεί ο όρος) για να μετράει πόσο πατριώτης είναι ο ένας ή ο άλλος. Επίσης, δεν έχω βρει ούτε «ευρώμετρο» που θα μετράει εάν κάποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο Ευρωπαίος.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού θεωρεί ότι η χώρα είναι αναπόσπαστο μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας και δεν μπορεί να διανοηθεί την Ελλάδα εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου. Ακόμα και το μήνυμα των βουλευτικών εκλογών δεν ήταν εντολή για έξοδο από την Ευρώπη και το ευρώ.
Οι Έλληνες πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η παραμονή της χώρας στην Ε.Ε. έχει πολλά ευεργετικά για την ελληνική οικονομία και κατ’ επέκταση σε ομαλές συνθήκες και για τους ίδιους. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ε.Ε. ως οντότητα δεν έχει ατέλειες, οι οποίες πρέπει να διορθωθούν στα πλαίσια μιας πιο δημοκρατικής ένωσης.
Παρά τις στρεβλώσεις που υπάρχουν, τα δομικά λάθη της ίδιας της Ένωσης που πρέπει να αρχίσει να πιάσει το νήμα της σχέσης της με τους Ευρωπαίους πολίτες, αλλάζοντας πολλά στη λειτουργία της, η Ε.Ε. αποτελεί αυτή τη στιγμή πυλώνα σταθερότητας της ίδιας της Ευρώπης.
Όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι αυτό το μείζον. Τούτες τις κρίσιμες ώρες για την Ελλάδα, το αυτονόητο, δηλ. η παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, γίνεται αντικείμενο πολιτικής διαμάχης.
Εάν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τι γράφεται και τι λέγεται θα διαπιστώσει ότι απουσιάζει η ψυχραιμία και βέβαια η εθνική ενότητα. Προκύπτει ένα βασικό ερώτημα: Ποιον ωφελεί η εσωτερική διαμάχη και η εικόνα μιας κοινωνίας που συγκρούεται σε μια κρίσιμη στιγμή;
Οι ώρες είναι κρίσιμες όσο ποτέ για το μέλλον της χώρας. Ας χαμηλώσουν οι τόνοι και οι αντιπαραθέσεις. Ας επικρατήσει η ψυχραιμία και η εθνική ενότητα, όσο αυτό είναι εφικτό!
