Όταν η ζωγράφος Φρίντα Κάλο έφυγε από τη ζωή, το 1954, ο σύζυγός της, Ντιέγκο Ριβέρα κλείδωσε τριακόσια υπάρχοντά της σε ένα μικροσκοπικό μπάνιο στο «Γαλάζιο Σπίτι» τους, στην Πόλη του Μεξικού. Απαίτησε, δε, να ανοίξουν οι πόρτες του μπάνιου δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό του. Αν και ο ίδιος πέθανε μόλις τρία χρόνια μετά την Κάλο, το μπάνιο παρέμενε κλειδωμένο μέχρι το 2004.
Όταν το «Γαλάζιο Σπίτι» μετατράπηκε σε μουσείο για την Φρίντα Κάλο, οι επιμελητές έσπασαν την κλειδαριά του μπάνιου και βρήκαν μέσα προσωπικά αντικείμενα της Κάλο όπως φορέματα, γυαλιά ηλίου, αξεσουάρ για τα μαλλιά, μια κάπα, κορδέλες ακόμα και ένα τεχνητό πόδι. Πολλά από τα αντικείμενα ήταν καλυμμένα με μπογιά, ενώ άλλα είχαν επιδιορθωθεί με το χέρι.
Το 2011, το μουσείο κάλεσε την Γιαπωνέζα καλλιτέχνη Μιγιάκο Ισιούτσι να φωτογραφίσει τα αντικείμενα. Έχοντας εκπαιδευτεί ως σχεδιάστρια υφασμάτων, η Ισιούτσι πιστεύει ότι τα ρούχα μπορούν να εκφράσουν το παρελθόν. Σε μια προηγούμενη δουλειά της, είχε φωτογραφίσει αντικείμενα στη Χιροσίμα, μετά από την έκρηξη της ατομικής βόμβας, το 1945.
Η 68χρονη καλλιτέχνης είχε μια πολύ αόριστη εικόνα για την ζωγράφο πριν φτάσει στο Μεξικό και οι φωτογραφίες της, που εκτίθενται στην γκαλερί Μάικλ Χόπεν, στο Τσέλσι του Λονδίνου, αποκαλύπτουν κάτι από αυτή την απόσταση. Περιγράφει την εμπειρία της φωτογράφησης σαν μια συνειδητοποίηση. «Καθώς φωτογραφίζω, αιχμαλωτίζω κάτι από την δική μου ανακάλυψη», λέει. Οι φωτογραφίες προσεγγίζουν τα αντικείμενα με σεβασμό, ώστε να αποκαλυφθεί σταδιακά η αλήθεια για το πρόσωπο που τα είχε στην κατοχή του
Η Φρίντα Κάλο τραυματίστηκε σε ένα ατύχημα με λεωφορείο όταν ήταν 18 ετών και υποβλήθηκε σε πάνω από τριάντα εγχειρήσεις στην λεκάνη και στην σπονδυλική της στήλη κατά τη διάρκεια της ζωή της. Μέσα από το ντύσιμό της προσπάθησε να δημιουργήσει μια πιο τολμηρή εναλλακτική εκδοχή του εαυτού της ώστε να αναδιαμορφώσει τον τρόπο που ένιωθε η ίδια και να τραβήξει την προσοχή από τα ορθοπεδικά υποστηρίγματα και τις πατερίτσες.
.
