Απάντηση στον πόνο αντί για διαπίστωση των γεωπολιτικών δυναμικών περιμένει, όπως είπε, ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι από την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για το μεταναστευτικό με φόντο τις νέες τραγωδίες στη Μεσόγειο. Ο Ρέντσι κάλεσε σε ενίσχυση των επιχειρήσεων «Τρίτων» και «Ποσειδών», πόλεμο κατά των δικτύων δουλεμπόρων και μακρόπνοη στρατηγική για το μεταναστευτικό.
Μιλώντας την Τετάρτη στην ιταλική Βουλή, εν όψει της Συνόδου στις Βρυξέλλες, τόνισε ότι «πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρίσκομαστε σε πόλεμο με διακινητές ανθρώπων». «Αισιοδοξώ ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει ρυθμό» είπε χαρακτηριστικά.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι χρειάζεται μια «πολιτική προσέγγιση», και ότι «η επιλογή να συγκληθεί έκτακτη σύνοδος της Ένωσης είναι, ακριβώς, πολιτική, με βούληση να ξεπεράσουμε την συναισθηματική και μόνο παράμετρο».
«Πρέπει να πούμε ποια είναι η θέση μας σχετικά με την Αφρική, από την οποία προέρχονται τα αδέλφια μας που πεθαίνουν της πείνας και είναι θύματα πολέμων και κατατρεγμών», πρόσθεσε ο Ρέντσι, σύμφωνα με τον οποίο «η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει έναν ρόλο πολιτικό, με π κεφαλαίο».
Ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης της Ρώμης αναφέρθηκε, ειδικότερα, σε τέσσερα κύρια σημεία:
-Στην ανάγκη να ενισχυθούν οι επιχειρήσεις «Τρίτων» και «Ποσειδών», «διότι- όπως είπε ο Ρέντσι- αυξάνονται και οι αναχωρήσεις από το Ιράκ και την Συρία, και οι τελευταίες διασώσεις στην Ρόδο το αποδεικνύουν.
-Στην αντιμετώπιση των δουλεμπόρων, «διότι πρόκειται, πρώτα απ΄όλα για υπόθεση αξιοπρέπειας, όχι μόνο ασφάλειας ή τρομοκρατίας»
-Να γίνει ότι είναι δυνατόν για να αποθαρρυνθούν οι αναχωρήσεις, με ισχυρή παρουσία διεθνών οργανισμών αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, νότια της Λιβύης, και με στόχο την διαχείριση των διαδικασιών που αφορούν την παροχή ασύλου.
– Στην ανάγκη να υπάρξει επίγνωση, από μέρους της Ευρώπης, ότι η κρίση της μετανάστευσης αποτελεί κύρια προτεραιότητα, διότι η Ένωση «είναι κάτι το διαφορετικό από ένα πολιτικό ή ένα τεχνοκρατικό κλαμπ».
Ο ιταλός πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στους βουλευτές, υπογράμμισε, τέλος, ότι «η Ευρώπη πρέπει να βρει την δύναμη να προβλέψει τι θα συμβεί από σήμερα και μέχρι τα επόμενα είκοσι χρόνια» και να παρέμβει, στην Αφρική, σχεδιάζοντας μια μακρόπνονη στρατηγική.
