Οικογενειακές τραγωδίες, επιχειρηματικά αδιέξοδα, προσωπικά δράματα και κοινωνική απομόνωση είναι τα κύρια αποτελέσματα των τραπεζικών δανεισμών σε καιρούς ευφορίας και άκρατης δανειοδότησης από τα τραπεζικά συστήματα της χώρας.

Όπως και με το χρηματιστήριο, οι πολίτες και οι επιχειρηματίες επιδόθηκαν σε έναν αγώνα χρηματοδότησης τους, χωρίς να σκέφτονται μια μελλοντική ύφεση ή μια κακοτυχία που μπορούσε να συμβεί. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση που από τη μια πλευρά οι Τράπεζες βγαίνουν από μια δύσκολη περίοδο λόγω της διαρροής κεφαλαίων στο εξωτερικό και από την άλλη δανειολήπτες που οφείλει το τραπεζικό σύστημα να τους βοηθήσει να ανασάνουν.

Η κυβέρνηση μπορεί και έχει την πρόθεση να βοηθήσει. Εκτός των ρυθμίσεων πρέπει να γίνουν και γενναίες κινήσεις, ώστε να υπάρξει ρευστότητα μέσω της μείωσης της φορολογίας, των εισφορών και του φόρου προστιθέμενης αξίας. Το εγχείρημα της φορολογίας στα είδη εστίασης πέτυχε και διατηρήθηκε.

Είναι καιρός να προχωρήσει και σε άλλες παρόμοιες ενέργειες, ώστε και ανταγωνιστικοί να γίνουμε και να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά. Εκ των πραγμάτων η χώρα θα καταφέρει να διατηρήσει έναν μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων που σήμερα είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ένα ρόλο πάνω σ’ αυτό θα παίξει και η ελάφρυνση στους ήδη δανειολήπτες και σε όσους πρόκειται να δανειοδοτηθούν.

Οι ρυθμίσεις για τα δάνεια και όχι μόνο για τα κόκκινα δάνεια είναι επιβεβλημένες για οικονομικούς και αναπτυξιακούς λόγους, αλλά κυρίως για πολιτικούς και κοινωνικούς λόγους. Μια κυβέρνηση που διαχειρίστηκε την κρίση και αποκατέστησε – όπως επικαλείται – την εικόνα της χώρας, οφείλει να αποκαταστήσει τα προβλήματα και τις αποτυχίες του κοινωνικού συνόλου που επλήγη από την οικονομική κρίση.

Κατά τη διάρκεια της έκλεισαν και χρεοκόπησαν χιλιάδες επιχειρήσεις ανά την Ελλάδα και μετανάστευσαν επίσης εκατοντάδες σε γειτονικές χώρες και όχι μόνο με ιδιάζον φορολογικό καθεστώς. Σε όσους χρωστάνε στην πρώτη περίπτωση πρέπει να δοθούν ευκαιρίες για την αποπληρωμή των χρεών και την δημιουργία προοπτικών για την αξιοποίηση τους σε άλλες επιχειρήσεις.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει γενναιοδωρία από την πλευρά των τραπεζών και της κυβέρνησης για να διευθετηθεί το μέγα κοινωνικό ζήτημα που έχει ανακύψει με το αδιέξοδο στην αποπληρωμή δανείων στεγαστικών, επιχειρηματικών και καταναλωτικών.

Αυτό θα βοηθήσει και το ίδιο το τραπεζικό σύστημα γιατί τουλάχιστον θα επιβεβαιωθεί η παροιμία «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Σε καμία περίπτωση ένας συνεπής δανειολήπτης δεν θα αρνηθεί έναν ορθολογικό και εφαρμόσιμο διακανονισμό. Σε καμία περίπτωση δεν θα βρεθούν χιλιάδες δανειολήπτες στο αδιέξοδο που βρίσκονται σήμερα.