Εδώ και μερικά χρόνια στόχος, ομολογημένος ή μη, των κορυφαίων ελληνικών ομάδων ήταν να μετατραπούν σε Πόρτο. Τουτέστιν να αγοράζουν φθηνά και να πωλούν ακριβά κατά το παράδειγμα της κορυφαίας πορτογαλικής ομάδας, η οποία έχει καταστεί παγκόσμιο σημείο αναφοράς για τη μεταγραφική πολιτική της. Τα κέρδη της ομάδας του πορτογαλικού Βορρά από τη μεταπώληση παικτών ζαλίζουν όσους ασχολούνται με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Πολύ περισσότερο που οι Δράκοι κατορθώνουν ταυτόχρονα με την εφαρμογή της κερδοφόρας πολιτικής τους να παραμένουν ανταγωνιστικοί τόσο στις εσωτερικές διοργανώσεις όσο και στα ευρωπαϊκά Κύπελλα.
Τον δρόμο της Πόρτο στην Ελλάδα αρχίζει να βαδίζει με επιτυχία ο Ολυμπιακός όπως αποδεικνύουν οι τελευταίες μεταγραφικές κινήσεις του. Μετά την πώληση τον περασμένο Γενάρη του Μήτρογλου, για τον οποίο είχε πληρώσει στην Γκλάντμπαχ 200.000, στη Φούλαμ αντί 15 εκατ. ευρώ, οι Ερυθρόλευκοι μοσχοπούλησαν τον Σάμαρη στην Μπενφίκα από την οποία θα εισπράξουν περίπου 9 εκατ. ευρώ ενώ στην πόρτα της εξόδου παραμένει και ο Μανωλάς που αναμένεται να αποφέρει περισσότερα από 10 εκατ. στο ταμείο της ΠΑΕ. «Λεπτομέρειες»: για τον 25χρονο αμυντικό χαφ είχαν πληρώσει 350.000 ευρώ το 2012 στον Πανιώνιο ενώ ο 23χρονος σέντερ μπακ είχε μετακομίσει από την κλυδωνιζόμενη ΑΕΚ ως ελεύθερος. Είχαν προηγηθεί οι πωλήσεις των Φέισα, Φετφατζίδη, Βάις που είχαν φέρει κέρδη στην ερυθρόλευκη ΠΑΕ.
Η ευχέρεια του Ολυμπιακού να σαρώνει την ελληνική αγορά από τη μια και η σταθερή παρουσία του στο Τσάμπιονς Λιγκ η οποία προσθέτει εμπειρία, κύρος και μεταπωλητική αξία στους ταλαντούχους έλληνες παίκτες συνιστούν τους δύο πυλώνες της ερυθρόλευκης πολιτικής.
Κάθε νόμισμα έχει βέβαια δύο όψεις καθώς οι πωλήσεις φέρνουν μεν έσοδα στο ταμείο αλλά γκρίνια σε μέρος της κερκίδας που βλέπει να χάνει παίκτες και δη Ελληνες με τους οποίους είχε δεθεί και θα ήθελε να παραμείνουν στον Ολυμπιακό. Ως γνωστόν όμως σε αυτήν τη ζωή δεν μπορεί να τα έχεις όλα…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
