Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι

Ο,τι γίνεται στο Παρίσι μένει στο Παρίσι; Ισως, αλλά όχι στη δική μας περίπτωση. Μπορεί η κυβέρνηση να παρουσιάζει ως «επιτυχία» το γεγονός ότι μέρος της αξιολόγησης του Σεπτεμβρίου από την τρόικα θα γίνει στη γαλλική πρωτεύουσα, αλλά αυτό μόνον επιτυχία δεν είναι.

Διότι όταν παίζεις εκτός έδρας έχεις –νομοτελειακά –και λιγότερες πιθανότητες να σκοράρεις. H Avenue d’Iéna στο Παρίσι είναι μια κεντρικότατη οδός που καταλήγει στην Place de l’Étoile, γνωστή διεθνώς για το μνημείο της Αψίδας του Θριάμβου. Στο νούμερο 64-66 της Avenue d’Iéna στεγάζονται τα γραφεία του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ. Εκεί στις 3, 4 και 5 Σεπτεμβρίου αναμένεται να πραγματοποιηθεί η επόμενη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος από την τρόικα.

Για τη σημειολογία του πράγματος να αναφέρουμε ότι η Πρεσβεία της Ελλάδος στο Παρίσι εδρεύει στη Rue Auguste Vacquerie, περίπου 650 μέτρα μακριά από τα γραφεία του ΔΝΤ. Ωστόσο, τρόικα και κυβέρνηση αποφάσισαν να μη διαπραγματευτούν επί ελληνικού εδάφους και η συμφωνία αυτή φαίνεται να περιλαμβάνει και την ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι. Η ελληνική κυβέρνηση και ειδικά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Σταύρος Παπασταύρου θεωρούν ότι η μεταφορά των διαπραγματεύσεων με την τρόικα εκτός Ελλάδας αποτελεί ένα σημαντικό βήμα αποδέσμευσης από την τριμηνιαία αυτοψία που διενεργούν στην ελληνική οικονομία το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ. Πιστεύουν δε ότι θα συμβάλει στην αποδραματοποίηση των ελέγχων των δανειστών, βοηθώντας το εγχώριο οικονομικό κλίμα και συνακόλουθα στην αύξηση του ΑΕΠ, ενώ θα μειώσει και τις πολιτικές αντιδράσεις καθώς η ροή της πληροφόρησης θα είναι πιο αποστειρωμένη.

Η στήλη είναι σε θέση να γνωρίζει ότι εκείνος που είναι πραγματικά ενθουσιασμένος από τη μεταφορά των διαπραγματεύσεων επί γαλλικού εδάφους είναι ο Πόουλ Τόμσεν. Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο Δανός και οι συνεργάτες του αισθάνονται πιεσμένοι από την κάλυψη των επισκέψεών τους από τα ελληνικά μίντια κάθε φορά που έρχονται στην Ελλάδα και θεωρούν πως δημιουργείται τεχνική ένταση που επιδρά αρνητικά και καθιστά μη ασφαλές το κλίμα για την τρόικα. Ακόμη φαίνεται να θεωρούν πως ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Σταύρος Παπασταύρου θα είναι πιο «Ευρωπαίοι» επί γαλλικού εδάφους και θα αποφύγουν τις (κατά την άποψή τους) λαϊκίστικες κορόνες και τις πολιτικάντικες τακτικές που ακολουθούν στην Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση η επιλογή της κυβέρνησης να μεταφέρει εκτός της Ελλάδας τις διαπραγματεύσεις είναι άστοχη και εμπεριέχει τεράστιο ρίσκο από πλευράς τακτικής. Επικοινωνιακά θα εμφανίσει το μισό Υπουργικό Συμβούλιο ως περιοδεύοντα θίασο να προσέρχεται στα γραφεία του ΔΝΤ ακολουθούμενο από κάμερες και δημοσιογράφους. Δηλαδή οι έλληνες υπουργοί θα βρεθούν στη θέση που βρίσκεται η τρόικα όταν επισκέπτεται την Ελλάδα. Αυτό δεν είναι κολακευτικό.

Στο σκέλος της διαπραγμάτευσης χάνεται το πολύτιμο χαρτί της κοινωνικής πίεσης. Οταν οι Τόμσεν, Κοστέλο και Μαζούχ προσέρχονται στο υπουργείο Οικονομικών και τους «υποδέχονται» τα θύματα του Μνημονίου (από τις καθαρίστριες έως και τους ένστολους) οι έλληνες υπουργοί μπορούν πιο εύκολα να αναστείλουν την ορμή των δανειστών για αντιλαϊκά μέτρα. Αλλά από την Avenue d’Iéna στο Παρίσι αυτό θα είναι ανέφικτο. Εκεί οι επικεφαλής της τρόικας θα διαπραγματεύονται σε ευνοϊκό τερέν και θα μπορούν πιο εύκολα να αποσπάσουν τις δεσμεύσεις των ελλήνων υπουργών. Το τριήμερο των Παρισίων έρχεται να διαψεύσει και όλη την κυβερνητική διαλεκτική για υποκατάσταση του Μνημονίου από εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, αλλά και τους πολιτικούς παλικαρισμούς τύπου «διώχνουμε την τρόικα». Η κυβέρνηση μοιάζει σαν κάποιον που υπόσχεται στη γυναίκα του ότι θα χωρίσει τον παράνομο δεσμό του, αλλά τελικά πηγαίνει και συναντά την ερωμένη του στο Παρίσι.

Αλλά και για τον νέο υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος τις τελευταίες εβδομάδες επαναλαμβάνει ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να κάνει δικές του τις μεταρρυθμίσεις και να τις αποδεχθεί ως δικές του, η διαπραγμάτευση των Παρισίων δεν θα αποδειχθεί βοηθητική. Διότι πώς μπορεί να πείσει για την ελληνική πατρότητα των μεταρρυθμίσεων όταν αυτές θα μυρίζουν πατσουλί; Ομοίως και η ρητορική περί ελληνικής ιδιοκτησίας του προγράμματος εξανεμίζεται (με παριζιάνικο αέρα).

Η διαπραγμάτευση επί γαλλικού εδάφους ενέχει και ένα ενοχλητικό χαρακτηριστικό αδιαφάνειας και απόκρυψης. Και αυτό δεν λέγεται τυχαία. Υπενθυμίζεται πως το ελληνικό πρόγραμμα είχε εξεταστεί ξανά στο Παρίσι στις 3 Ιουνίου σε συνάντηση του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και του πρωθυπουργικού συμβούλου Σταύρου Παπασταύρου με τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και τον επικεφαλής του ελληνικού προγράμματος για το ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν. Για το περιεχόμενο αυτής της συνάντησης οι κ.κ. Στουρνάρας και Παπασταύρου δεν ενημέρωσαν ποτέ αναλυτικά την ελληνική κοινή γνώμη. Μάλιστα για το θέμα ερωτήθηκε και στη Βουλή ο κ. Στουρνάρας κατά την ακρόασή του για την ανάληψη της θέσης του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος αλλά και εκεί κράτησε κλειστά τα χαρτιά του απαντώντας με γενικές αναφορές, παρόντος μάλιστα του Γκίκα Χαρδούβελη. Εφόσον, λοιπόν, ακόμη και σήμερα δεν μάθαμε τι ειπώθηκε και διενήχθη στο Παρίσι στις 3 Ιουνίου, είναι αμφίβολο εάν θα ενημερωθεί αναλυτικά η κοινή γνώμη και για τα αποτελέσματα της επικείμενης συνάντησης του Σεπτεμβρίου.

Σε κάθε περίπτωση η στήλη δεν υιοθετεί τα πικρόχολα σχόλια εκείνων που υποστηρίζουν ότι η ελληνική αποστολή θα κοστίσει τουλάχιστον 200.000 ευρώ και ότι θα πρέπει να δοθούν στη δημοσιότητα οι αναλυτικές δαπάνες φιλοξενίας των υπουργών, ώστε να εξασφαλιστεί ότι ο έλληνας φορολογούμενος δεν επιβαρύνθηκε με επισκέψεις των μελών της κυβέρνησης στο Moulin Rouge!