Την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου ο ανεξάρτητος βουλευτής, Πέτρος Τατσόπουλος μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για τον Στ. Θεοδωράκη, τους 58, τον Γ. Σταθάκη και τον ΣΥΡΙΖΑ.{{{ audio1 }}}
Για το «Ποτάμι» του Στ. Θεοδωράκη και τους 58
«Καλή τύχη. Δεν θέλω να πάω στο ψηφοδέλτιό του. Το έχω πει ότι δεν κατεβαίνω στις ευρωεκλογές, γιατί είμαι βουλευτής. Δεν μου αρέσει το στυλ να πηγαίνω κάπου και μετά να παραιτηθώ. Να το σκοπεύω να βγω ευρωβουλευτής, να το κάνω. Αλλά δεν σκοπεύω, οπότε γιατί να πάω; Γιατί να θέλουμε όλοι να πάμε στην Ευρωβουλή; Δεν συμφωνώ, όμως, ότι ο Θεοδωράκης θα δει την άλλη πλευρά της δημοσιογραφίας από τους δημοσιογράφους, διότι όσο καιρό παρακολουθώ το protagon.gr, δέχεται πυρά από τους δημοσιογράφους. Του λένε και συγχαρητήρια από χθες, αλλά έχει και πολλά επικριτικά σχόλια.
Αν συγκρίνουμε τις δύο πρωτοβουλίες, από τη μία την Πρωτοβουλία των 58 για την Κεντροαριστερά και από την άλλη την πρωτοβουλία του Σταύρου, θα έλεγα ότι η πρώτη είχε κάποια στοιχεία μιζέριας από την αρχή. Βέβαια, το ότι μποϊκοταρίστηκε στη συνέχεια από τη ΔΗΜΑΡ ήταν βεβαίως μοιραίο χτύπημα, αλλά και στη συνέχεια, όλη η στάση απέναντι στην ευρωλίστα και το σταυρό προτίμησης, στο διορισμό και τη μιζέρια του «ποιος με ξέρει και ποιος θα με ψηφίσει με το σταυρό», τι θέλεις; Να σε διορίσει πρώτο για να εκλεγείς ένα παλαιό κόμμα, μάλιστα; Ο Θεοδωράκης διάλεξε έναν άλλο τρόπο για να απευθυνθεί στο χώρο ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν επέλεξε τις διαδρομιστικές κινήσεις να πάρει χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΜΑΡ. Με αυτοσαρκασμό πολύ στις πρώτες δηλώσεις του είπε για τις αδυναμίες του και μέχρι στιγμής το εκλογικό σώμα της Ελλάδας, βέβαια, δεν έχει δείξει ότι εκτιμά τον αυτοσαρκασμό. Εκτός αν πρόκειται για τον Λαζόπουλο… Συνήθως τιμωρεί τους ανθρώπους που μιλάνε μ’ αυτόν τον τρόπο. Ταυτόχρονα, όμως, ο Σταύρος θεωρεί ότι υπάρχει ένα άλλο σώμα που εκτιμά όλα αυτά τα προσόντα.
Η πρώτη ευθύνη για το στράβωμα στους 58 ήταν πριν από το σταυρό, από τη στιγμή που η ΔΗΜΑΡ δεν θέλησε καν να συζητήσει μαζί τους. Ήταν πολύ βαρύ χτύπημα αυτό. Το θέμα είναι πως όταν βάζεις ως στόχο την ενότητα της Κεντροαριστεράς, δεν ξεκινάς σαν τη διαφήμιση λέγοντας «εκτός από τη ΔΗΜΑΡ, εκτός από τον άλλον»… Η ίδια η ΔΗΜΑΡ αυτοαποκλείστηκε, γιατί οι 58 σαφώς και τη θέλανε. Αλλά μετά τον αυτοαποκλεισμό της ΔΗΜΑΡ, η πρωτοβουλία πήρε το χαρακτήρα «ΠΑΣΟΚ και περίχωρα». ΠΑΣΟΚ και συνεργαζόμενες δυνάμεις. Αυτό που ονομάστηκε «ΠΑΣΟΚ plus». Από εκεί και πέρα, ήρθε ο σταυρός προτίμησης και έριξε ένα ακόμη μεγάλο χτύπημα με τη βαριοπούλα, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήταν αναγνωρίσιμοι με επικοινωνιακούς όρους και είπαν «κάτσε, συνεργαζόμαστε με το ΠΑΣΟΚ και τώρα ερχόμαστε να βγάλει και το ΠΑΣΟΚ δύο ευρωβουλευτές με το σταυρό, οπότε τι ρόλο παίζουμε;». Αυτό είχε στραβώσει πολύ και είχε μολυνθεί. Παρόλο που λένε ότι δεν έχει τελειώσει τίποτα – και τους το εύχομαι – ξέρεις τι βλέπω και συμπεριλαμβάνω σ’ αυτό και το «Ποτάμι»; Ότι ενώ ο στόχος είναι να ενωθούμε σ’ αυτό το χώρο ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, για να μην ποδοπατηθούμε, διαρκώς διαιρούμαστε. Όλα τα κομμάτια εύχομαι να πάνε καλά, αλλά καταλήγουμε πια να πρέπει να απευθυνθούμε στην Παναγιά της Τήνου και να ανάβουμε κεράκια. Δυστυχώς πιστεύω ότι το ύψος των περιστάσεων που επέβαλε την ενότητα αυτού του χώρου δεν κρατήθηκε από κανέναν. Αν με ρωτάς αν θα έχει καλύτερη τύχη ο Σταύρος από τους 58, νομίζω ότι με επικοινωνιακούς όρους θα έχει.
Αυτή η ιστορία με το σταυρό ήταν και υπερβολική και μίζερη, ως προς τη στάση των 58, γιατί και η πολιτική ζωή δεν τελειώνει την ημέρα των ευρωεκλογών. Από εκεί και πέρα, όμως, δεν μπορεί να παραβλέψουμε τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του ΠΑΣΟΚ από την αρχή. Δηλαδή, πάει την πρώτη μέρα στο «Ακροπόλ» ο Βενιζέλος και το βράδυ το ίδιο στον Πρετεντέρη και υπαγορεύει τις επόμενες κινήσεις των 58 και τις ανακοινώνει εκεί, φαινόταν λίγο πολύ σαν να λέει ότι το μαγαζί είναι δικό του και οι άλλοι έχουν μικρά περιθώρια κίνησης. Έτσι καταδικάστηκε. Δεν πειράζει, πιθανόν τώρα να είναι καλύτερα μέσα στο όλο, που θα κατέβουμε διασπασμένοι. Θα μετρήσει καθένας τα κουκιά του.»
Για τις απόψεις Σταθάκη και τη σύγχυση στον ΣΥΡΙΖΑ
«Τις διάβασα. Είπε για την ακρίβεια «δεν θα αυξήσουμε». Δεν είπε ότι δεν θα τους μειώσουμε. Ότι δεν θα τους αγγίξουμε. Έχω ξαναπεί ότι άνθρωποι σαν τον Σταθάκη προοιωνίζονται για οσιομάρτυρες ως προς το τι θα τραβήξουν μετεκλογικά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση. Θα δέχονται και φίλια πυρά και εχθρικά. Οι μη ρεαλιστές, οι ανεδαφικοί, έχουν τεράστια δύναμη από πίσω. Δεν πρόκειται να γυρίσω στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ με θέλει. Δεν θέλουμε ο ένας τον άλλον, είναι αμοιβαία τα αισθήματα και δεν υπάρχει περίπτωση…»
